IS REIZEN NAAR EN IN ALGERIJE MOGELIJK?

Is naar en in Algerije reizen moeilijk of onmogelijk? Onmogelijk, neen, moeilijk ja. Jammer want er zijn zoveel mooie plekken te ontdekken: woestijnen, monumenten, oude stadskernen, Romeinse ruïnes, warmwaterbronnen. Als je zin hebt, kan je met Badra Daït uit Gent 11 dagen naar Algerije, én naar Algiers én naar de ongelooflijk mooie Algerijnse woestijn! ‘Le desert ne se raconte pas, il se vit’, is een gezegde van de Touaregs.

MET EEN GENTSE GIDS?

Badra Djaït is een Belgische van Algerijnse herkomst, met diploma’s in Antropologie en Arabistiek, werkt voor UGent rond diversiteit en inclusie. Ze organiseert in haar vrije tijd woestijnreizen naar Algerije. Dat is voor wie dat land wil bezoeken, echt een buitenkans. 

De 11-daagse reis, die zij in het Nederlands begeleidt, commentarieert en gidst, begint in Djanet en eindigt in hoofdstad Algiers. Haar reis is een buitenkans want georganiseerde reizen vinden vanuit België of Nederland is heel moeilijk. En Badra zorgt daarbij voor alles: vliegtickets, visa, overnachtingen, vervoer, gidsen, tenten en ander kampeermateriaal, maaltijden, enz. Daar hangt een stevig prijskaartje aan, maar die reis kunnen meemaken is uniek. 

Het gedeelte van de woestijn dat zij toont - waarin je een week rondreist en kampeert - ken ik niet, mijn dochter wel. Die was in de wolken. Zij is net als Badra weg van het natuur- en cultuurpark Tassili N’ajjer, Unesco Werelderfgoed, met zijn adembenemende Saharalandschappen: uitgestrekte zandduinen, majestueuze rotsformaties, prehistorische grottekeningen, indrukwekkende canyons en betoverende oases. ‘Het ervaren van de eindeloze zandvlaktes en het bewonderen van de prachtige kleuren bij zonsopgang of zonsondergang zijn onvergetelijke ervaringen’ vertelt Badra stralend enthousiast.  

Ik kan dat enkel beamen, al zag ik een ander deel van de Tassili N’Ajjer, nl. Tamanrasset met de Hoggar en de Assekrem, het was alsof ik op de maan wans. Zeven dagen in die woestijn rondreizen én kamperen (wat ik ook deed) is de beste manier om ze te beleven. Dat bevestigt Badra met een gezegde van de Toearegs: ‘Le desert ne se raconte pas, il se vit'.

ALGIERS

Na een week woestijn vlieg je met haar van le Grand Sud naar hoofdstad Algiers om er rond te dwalen in de kasba uit de 10^de met zijn Moorse, Ottomaanse en koloniale stijlen. Misschien is er ook tijd voor het nationaal martelarenmonument en de plantentuin, Jardin d’Essai du Hamma, met zijn onvergetelijke bomen. 

Voor meer informatie over deze reis: www.legrandsud.be.

Als voorbereiding kan je 'Mijn Algerije' lezen of gaan snuisteren in reisboekhandel Atlas&Zanzibar van Frank Van Os in Gent, waar je een aantrekkelijke collectie over Algerije vindt, o.m. boeken, land- en wegenkaarten.

OP EIGEN HOUTJE?

Voor avonturiers die Algerije op eigen houtje willen verkennen, heb ik deze tips:

- Lees voor je vertrekt de richtlijnen van Buitenlandse zaken Reisadvies van Buitenlandse zaken: Praktische info over reizen in Algerije | FOD Buitenlandse Zaken - Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking (belgium.be)

- Zorg voor de juiste reisdocumenten: een geldig paspoort (gemeente) en een visum (Algerijns consulaat in Brussel): VISA TOURISTIQUE – Consulat Général d'Algérie à Bruxelles (consulatalgerie.be).

- Neem contact, indien nodig, met de Belgische ambassade in Algiers: Adres en openingsuren | België in Algerije (belgium.be).

- Vlieg naar Algiers vanuit Brussel, Charleroi of Lille.

- Neem de veerboot naar Algerije uit Frankrijk of Spanje: Veerboten naar Algerije - Routes, Dienstregelingen, Prijzen - Direct Ferries.

- Ga met eigen auto of huurauto (=moeilijk te vinden!), wees voorzichtig en vergis je niet in de afstanden, bv. Algiers-Djanet is 2.800 km. 

- Zoen een hotels o.m. in Annaba, Algiers, Oran, Constantine, Batna, Bejaja, Setif, El Oued, Djanet, Tamanrasset, enz.

- Lees mijn boek 'Mijn Algerije': MIJN ALGERIJE... | Ann Driessen | Waargebeurde verhalen | 9789403652726 | Standaard Boekhandel

#algerije #mijnalgerije #boekentip #watzullenwelezen #onbekendisonbemind #vreemdmaarvriend #casbah #leesditboek #legrandsud #welevenomtereizen #wereizenomteleren #eenstukvandewereldontdekken #reizen #woestijnreis 

IK BEN VERSLAAFD

Ik beken: ik ben verslaafd, verslaafd aan schrijven. Dat is mijn drug. Ik wil er niet van af. Soms probeer ik dat, met tegenzin. Maar het lukt me niet of zelden. Schrijven is meer dan mijn hobby, mijn passie, mijn onweerstaanbare dwang-drang, mijn tweede leven… maar ook mijn troost én redding, bij momenten.

Dat betekent niet dat ik een of ander uitzonderlijk talent heb, neen. Schrijven is gewoon ‘mijn ding’, mijn kenmerk, mijn tweede adem, of - nog beter - mijn tweede hart. Wie van koken houdt, leeft zich daarin uit. Wie gek is op tuinieren, vergeet dag en uur in de tuin. Dat heb ik met schrijven. Als ik start, zit ik te zoeken. Als ik bezig ben, kan ik alles vergeten, waar ik ben en hoe laat het is. Dan zit ik met het hoofd gebogen aan mijn laptop en met mijn gedachten in een andere zin, in een andere wereld. Dan kan ik aan niets anders denken, dan wil ik niets anders doen dan schrijven, en wil ik niemand anders zijn dan auteur. Die afwezigheid, het weg zijn van hier en nu, het dwalen in een ander mens, in een andere wereld en dat roesgevoel. Dat is gewoon zalig. Ik moet ook bekennen: soms is het mijn enige troost, mijn vlucht en zelfs mijn redding. Me uren verstoppen, verbergen, verdwijnen in mijn rommelig kantoortje. Dàt is mijn leven.

Is dat een slechte drug? 

Voor buitenstaanders soms: die negeren het, minimaliseren het, lachen het weg, accepteren en waarderen het helemaal niet, of in geringe mate. Dat stoort me echt niet. Het doet geen afbreuk aan mijn gevoel voor en bij het schrijven. Schrijven is voor mij levensecht, levensnoodzakelijk en o zo fijn. Het behoort tot mijn DNA. Dat heb ik van mijn moeder en vader (bedankt allebei) meegekregen, net al sommige van mijn andere broers en zussen, of hun afstammelingen. Erfelijkheid kan veel bepalen, meegeven, determineren: goede en slechte dingen.

Schrijven heeft - net als alle andere drugs zoals alcohol, tabak, cafeïne, slaapmiddelen, heroïne, xtc - drie effecten op mij: het is oppeppend-stimulerend, het is verdovend en het kan ‘bewustzijns veranderend’ zijn, m.a.w. terwijl ik schrijf vervormd mijn werkelijkheid. Drugs kunnen verslavend worden. Dat klopt. Hoe meer ik schrijf, hoe groter mijn verslaving wordt. De kans is groot dat ik de effecten en de roes steeds vaker wil ervaren en… nog meer ga schrijven.

Durf ik daarover praten?

Neen, dat durf ik niet want een niet-verslaafde begrijpt dat bijzonder gevoel niet. Mensen met een  andere verslaving begrijpen dat wel. Ik hoop wel dat 'ze' mij niet als niet-stereotiepe junkie verstoten of uitsluiten. En andere drugsverslaafden ook niet…

Bestaat er een geneesmiddel?

Neen, er is geen geneesmiddel en geen tegengif. Naar een afkickcentrum wil ik niet. Methadon zal me niet helpen, een AA-groep ook niet. Gelukkig. ‘Het’ hoort immers bij mij. Het is in mij opgegroeid en gegroeid. Het zit vast in mijn lijf en leden, al sinds mijn puberteit, meer dan een halve eeuw. Die verslaving kost me gelukkig niets, tenzij om de zes jaar een nieuwe laptop. Die brengt zelfs iets op: 10% per verkocht boek. 

Moet ik er nog iets aan doen? 

Mag ik die verslaving niet laten bestaan? Waarom moet ik mijn drug zien als problematisch? Moet ik ertegen vechten? Moet ik mijn verslaving laten voor de scheve blikken, voor smalende opmerkingen of voor negatieve recensies? Neen. Moet ik ervoor boeten omdat ik iets heel graag doe? Moet ik een verbod krijgen opgelegd? Neen, neen, neen.

Mag ik met die verslaving verder leven en bestaan? 

Dat is een vraag die ik me regelmatig stel, maar waarop ik geen eensluidend antwoord heb. Als het van mij en alleen van mij afhangt, zeg ik volmondig ja. Anderen dwingen me tot een  'neen'… Dat doet pijn. Want zonder mijn drug kan ik depressief, gestresseerd en ongelukkig zijn. Maar om dàt te begrijpen, te aanvaarden en te erkennen, moet je me al heel goed kennen en heel veel van me houden…

'Een professionele schrijver is een amateur die niet opgeeft'
Richard Bach
Boeken van Ann

HOE KRIJG IK JOU AAN HET LEZEN?

Maken we er samen een leesjaar van? Jij leest en ik ook, maar hoe krijgen we anderen, wie ook en waar ook, meer aan het lezen? Hoe kunnen we van 2020 en echt leesjaar maken? Tijd vrijmaken om te lezen, is de eerste en belangrijkste stap. Maak boeken ook zichtbaar, bereikbaar en bespreekbaar. Lees, voor- en samenleven: het kan zo prettig en inspirerend zijn. En spreek over boeken!

                                                    MAAK BOEKEN ZICHTBAAR

Tips voor ouders?

- Maak boeken zichtbaar: verstop ze niet in kasten. Leg ze op een bereikbare en grijpgrage plek.

- Breng kinderen ‘in contact’ met alles wat leesbaar is: kranten, boeken, strips en alles wat leesbaar is. Laat ze die vastpakken, voelen, ruiken en ermee spelen, knutselen, experimenteren en oefenen.

- Onderschat het belang van voorlezen niet, voor woordenschat en leerprestaties. Het geeft je de kans om gesprekken te voeren en soms netelige onderwerpen aan te pakken.

- Geef het voorbeeld: zien lezen, doet lezen. Als jij leest, zullen je kinderen gemakkelijker een boek nemen en lezen.

- Maak van een bezoek aan bibliotheek- of boekhandel een uitstap, al dan niet met een drankje of ijsje achteraf.

- Zwerf eens samen met zoon of dochter tussen de boekenrekken, in bib of boekhandel op zoek naar… iets!

- Geef dochter of zoon de tijd om een boek te kiezen: covers te bekijken, samenvattingen te lezen, boeken te voelen en erdoor te bladeren.

- Vraag raad aan bibliothecaris of winkelier als je niet weet welke boeken bij welke leeftijd passen.

- Geef eens een boek of een abonnement op een krant of tijdschrift cadeau. 

                                           GEEF HET VOORBEELD

 Tips voor volwassenen?

- In de winter: zoek een zetel (of een bed); in de zomer: een luie stoel, een grasperk of een bank in een park of bos.

- Trek makkelijke kledij aan (en warme sokken, indien nodig)

- Kies of leen een boek waarvan de cover en korte inhoud jou aanspreken

- Neem een kop warme chocolade, kruidenthee, glaasje fruitsap of een wijntje, een koekje, een beetje chips of een handje nootjes.
- Begin te lezen!
- Spreek over boeken die je niet/wel leuk/boeiend/spannend vindt, met familie, vrienden en collega's.

LEES, LEES, LEES

Tips voor scholen? 

- Zorg voor een boekenkast in elke klas met een heel gevarieerd en aantrekkelijk aanbod, zoals kranten, strips, meertalige boeken, prentenboeken, poëzie- en verhalenbundels, informatieve boeken en tijdschriften.

- Lees wanneer leerlingen (moeten of kunnen) lezen. Dat werkt aanstekelijk.

- Kies voor een vast leesmoment: na het vieruurtje, voor het slapengaan, na het buiten spelen.

- Ga met hen op stap en toon wat kan, in een bibliotheek en een boekhandel en werk ermee samen.

- Laat kinderen zelf een boek kiezen en geef dan uitleg.

- Laat hen over hun (lievelings)boek vertellen, schrijven én spreken. Laat hen uitleggen waarom zij net dit of dat boek geweldig vinden: een ideale oefening in het structureren van gedachten en uiten van gevoelens.

- Laat hen zelf een boek schrijven, samenstellen, knutselen, schilderen, verbeelden en uitbeelden, enz.

- Nodig een auteur uit en laat je leerlingen vragen voorbereiden en stellen.

- Stimuleer en help leerkrachten die niet (graag) lezen.

- Moedig kinderen, hun ouders en grootouders aan om ook buiten de schoolmuren te lezen.

SPREEK OVER BOEKEN

Tips voor verenigingen en organisatie?

- Organiseer elk jaar minstens een evenement rond boeken-lezen-auteurs

- Laat leden zelf iets vertellen over een boek, een voordracht, een boeken quiz of een boekzoektocht organiseren.

- Laat je inspireren door www.auteurslezingen.be waarop commentaren staan van zowel auteurs als organisaties. Kies een auteur en vraag een subsidie aan.

- Maak van een bezoek aan een bibliotheek, een boekenbeurs of een boekhandel een uitstap

Bron: https://iedereenleest.be/over-lezen/de-praktijk/elke-dag-leesplezier-de-klas

WAAROM LEZEN GOED IS VOOR MIJ... EN OOK VOOR JOU!

Lees je enkele boeken per jaar? Kreeg je een boek van de Sint? Leg je er eentje onder de kerstboom? Geef je af en toe een boek als verjaardagscadeau? Liggen er overal boeken in huis? Is je antwoord 5 x ja? Bravo. Dan weet jij, net als ik, heel goed wat een boek met je doet! 

Boeken lezen. Ik word er socialer én slimmer van. Jawel. Dat zeg ik niet, dat zeggen specialisten. Maar ik vind het ook gewoon leuk, nuttig, leerrijk, ontspannend en veel meer.

Weet jij wat de gevolgen zijn van lezen, en zelfs van voorlezen?

- Een grotere woordenschat: je leert meer en andere woorden kennen en gebruiken.

- Een verhoogde concentratie, een actiever brein en minder dementie.

- Altijd interessante gespreksstof in familie- en vriendenkring.

- Meer verbeelding door het ontdekken van mensen, landen en landschappen.

- Meer inspiratie om dingen te ondernemen: te doen, te reizen, te knutselen, enz.

- Meer emoties ervaren en leren begrijpen: je kunt naar hartenlust en onbegrensd treuren, lachen en beven met de personages en situaties!

- Meer kennis over mensen, wereld, natuur en 1001 andere zaken.

- Meer avonturen, zonder ze zelf te beleven…

- Minder saaie of vliegende wachttijden op bus of trein, in wachtzaal of ziekenhuis.

De effecten op je gezond zijn ook niet te onderschatten...

- Minder stress, want 6 minuten lezen per dag vermindert stress met 68 procent;

- Meer ontspanning, want je vergeet even alles rondom je.

- Minder slapeloze nachten, want als je leest in bed vallen je ogen toe en stopt het piekeren over zaken die je ’s nachts niet kunt oplossen;

- Meer empathie: door je meer in te leven in gedachten, gevoelens en daden van alle mogelijke en onmogelijke personages;

Naar het schijnt…

- is wie leest ook minder eenzaam en meer minzaam.

- is Iemand die leest spreekt anderen gemakkelijker aan

- is een leer/es meer betrokken bij eigen vrienden en gemeenschap

- en doet wie leest meer vrijwilligerswerk.

En voor wie kinderen of kleinkinderen heeft…

Kinderen die opgroeien in een huis met meer dan 500 boeken volgen gemiddeld drie jaar langer onderwijs en werken vaker een universitaire opleiding af dan zij die opgroeien in een boekarme omgeving.

Overtuigd of (nog) niet? 

Geeft niet. Ik wel, al mijn hele leven. Voor mij is lezen echt een hobby, tijdverdrijf, slaapmiddel, bindmiddel, passie, troost, ontspanning, gezelschap, ontsnapping, therapie, antistressmiddel… en ook gewoon prettig en gezellig.

Goedkoop is het eigenlijk ook. Uren leespret voor ongeveer 20 euro. Een cadeau als je weet dat een auteur soms maanden soms jaren heeft op gezwoegd. Lees je niet graag? Laat je voorlezen of inspireren door iemand die graag leest of door iemand die in een boekhandel of in een bibliotheek werkt. Die weet heel goed wat een boek met je doet!

Bronnen: IEDEREEN LEEST
                GEEF MEER MET EEN BOEK
             

Meer weten over mijn boeken?

Boeken van Ann

HAAR EN MIJN LIEFDE VOOR HET PAPIEREN BOEK

Ik houd van boeken, ze te lezen en te schrijven. Maar nooit eerder heb ik de liefde voor papieren boeken zo helder, overtuigend, geëngageerd, gemeend, gepassioneerd horen omschrijven, verwoorden, verklaren en uitspreken dan door professor Lisa Kuitert, hoogleraar boekwetenschap aan de Universiteit Amsterdam. April is het uitgelezen moment om haar en ook mijn liefde voor boeken uit te dragen want de ‘Boekenweek’ en het ‘Festival van de Boekhandel’ staan op het programma.

SKRIBIS, die mijn boek ‘De schat van Merkem’ drukte, had geen betere spreker kunnen uitnodigen voor zijn eerste verjaardag. Mevrouw Kuitert formuleerde en bevestigde helemaal mijn onuitgesproken gevoel over boeken. Ik hing aan haar lippen, van haar eerste tot haar laatste woord. Zo grondig én overtuigend hoorde ik nooit eerder iemand pleiten voor een ‘verzameling gedrukte bladeren’, wat een boek toch is.

Ik probeer de hoogtepunten weer te geven…

Waarom willen we zo graag een papieren boek?

Er zit iets in papier dat mensen aantrekt. Omdat we het kunnen voelen, ruiken, aanraken zelfs horen. Omdat elk boek verschillend is van inhoud, afmetingen, dikte, enz. Omdat een boek een waarde heeft en soms van generatie op generatie gaat. Omdat een papieren boek iets uniek en persoonlijk is: je kan er aantekeningen in maken, ezelsoren, het laten signeren en er woorden en zinnen in onderstrepen. Omdat een papieren boek gezag heeft: er wordt over gesproken en geschreven, over gediscussieerd. Boeken hebben invloed…

Ondanks deze enorme kwaliteiten lezen we meer, maar minder boeken.

Hoe krijgen we de jeugd terug aan het lezen?

Door te wijzen op de voordelen. Volgens Kuitert leren kinderen beter lezen uit papieren boeken en ze leren zich ook beter te concentreren. Ze beleven er meer plezier aan. Een papieren boek is ook een soort trofee. DUS: geef kinderen boeken in handen.

Uit het onderzoek Internationaal journal of child-computer Interaction (2017) blijkt trouwens dat wie papieren boeken of teksten leest, de inhoud beter begrijpt, meer leert, de informatie beter onthoudt en gemakkelijker kan gebruiken.

Samengevat: het papieren boek is een geweldige uitvinding

Je kunt een boek zien en herkennen.

Je kunt een boek voelen, ruiken, zelfs horen.

Je kunt een boek wegen, letterlijk als figuurlijk.

Je kunt een boek openleggen, ook naast elkaar.

Je kunt een boek lezen, offline en zonder batterij.

Je kunt het cadeau geven en bewaren.

Boeken. Ik moet ze gewoon boeken in mijn buurt zien en hebben. In mijn woonkamer, naast mijn bed, in mijn bureau. Ze moeten er zijn, blijven. Ik zal ze vastnemen en lezen, als ik tijd en zin heb.

Na het pleidooi van Kuitert dacht ik maar één ding: ik moet meer lezen, meer schrijven en papieren boeken blijven uitgeven. Weg met dat excuus ‘geen tijd om te lezen’, weg met dat gevoel ‘schrijven is lastig-ondergewaardeerd-onderbetaald’. Ik was onder de indruk licht euforisch na haar speech en ik was zeker niet de enige. Ze krijgt van mij de stempel ‘onvergetelijk’ net als mijn leraar Nederlands, meneer Slaets. Toen ik 17 was, schreef hij op mijn verhandeling ‘Plus est en vous’. Dat zinnetje gaf me een ongelooflijke schrijfstimulans en oppepper. En met Kuitert herhaalde zich dat fenomeen…

Dus. Doe jezelf, moeder, zus, zoon, vriend of collega deze maand een boek cadeau. Je krijgt-geeft veel meer dan je denkt!

Het mag ook een boek van mij zijn...

BOEIENDE LEVENS IN BOEKDEEL 23

In het nieuwst deel van het Nationaal Biografisch Woordenboek, waarin elke mens, met een beetje naam, faam en verdienste in/voor ons land, een plaats krijgt, kom ik enkele bekenden tegen, o.m. André Dumont, Monda De Munck en Armand Preud’homme. Met elk van hen, had ik wel iets.

Bij de voorstelling van deel 23 van het Nationaal Biografisch Woordenboek, onder meer door prof. Francis Maes en prof. Lien Verpoest, passeerden vele namen die meer dan één belletje deden rinkelen: Jos Brabants, August Van Cauwelaert, Jean Brusselmans, Jean De Clerck, Annette Brepoels, Hilde Van Sumere, Wannes Van de Velde, Paul De Wispelaere. Om er maar enkele te noemen van de 105 boeiende biografieën, vooral uit de laatste eeuwen. Ze werden door 42 auteurs zorgvuldig door in al hun facetten, met rozengeur en maneschijn, met kommer en kwel en illustraties geschetst. Minstens drie van hen ‘kende’ ik uit mijn Limburgse periode (As en Hasselt): André Dumont (mijnbouwkundige), Monda De Munck (schrijfster, mijn moeder) en Armand Preud’Homme (componist).

DUMONT

André Dumont, geboren in Luik, was hoogleraar geologie en mijnbouwkunde aan de Leuvense universiteit. Hij ontdekte in As 2 augustus 1901 op 541 m diepte de eerste steenkool van Belgisch Limburg. In mijn ex-dorp staat sinds 1951 een monument voor hem door kunstenaar Raf Mailleux precies op de plek waar Dumont zijn geslaagde boring uitvoerde, nl. op de hoek van de Breeërweg en de Vlasroot, nabij de André Dumontlaan. In As werd toen dagenlang gefeest, naar het schijnt. Dat deze man daar voor de toekomst van duizenden mensen zorgde, daar was ik als Assenaar fier op, maar niet over de miserabele, ongezonde werkomstandigheden waarin ze moesten wroeten in de mijnen van o.m. Waterschei, Winterslag, Zwartberg en Beringen.

PREUD’HOMME

Armand Preud’Homme is de man van ‘In de stille Kempen’, van ‘Susa Nina’ (in 18 talen!) en 448 andere liederen. Toen ik eind jaren ’70, in mijn journalistieke beginperiode freelancete voor (toen) BRT Omroep Limburg, Splinternieuws was dat één van mijn opmerkelijkste BV-interviews, net als het gesprek met gouverneur Roppe, met politica Miet Smet of met Piet Jaspaert directeur van het Hasseltse Cultureel Centrum. Mensen die, jonge journalisten als ik, een (vriendelijke en gelijke) kans gaven en iets te vertellen hadden…

DE MUNCK

Mijn moeder schreef honderden cursiefjes en andere teksten en een stuk of tien boeken, o.m. ‘De vrouwen van Dalvajoes’ en ’Mattie’. In de uitgebreide bijdrage over haar komen alle facetten - jeugd, werk bij Limburgia, schrijfster, echtgenote, moeder, enz.) aan bod. Dat is de verdienste van prof. em. Magda Michielsens, gespecialiseerd in vrouwen en literatuur. Door haar bijdrage leert ze mij het literair werk van mijn moeder anders kennen. Bedankt! Met haar ogen en haar blik zal ik zeker bepaalde boeken van mijn moeder herlezen.

Want soms ga ik graag terug naar mijn roots, mijn wortels, soms ook niet.

Ps. Prof. Verpoest weet zoveel over de vrouwen en hun maatschappelijke rol na 1918! Een eyeopener…

BOEKENJAAR 2018 IS VOORBIJ...

Ja, 2018 is voorbij, gelukkig, want het was een te woelig jaar. Het was als een duik in zee met golven die soms kabbelden, rolden en bolden, zongen of schuimden en zelfs klommen en bonkten.

Het was iets te veel van het 'goede'... 
Dat kwam niet door gezin of familie, maar door mijn schrijfdrang. 'Gevangen geboren' moest, met een uitgever, verschijnen. Dat had ik beloofd aan Renée, hoofdpersonage en mede-auteur. 'De schat van Merkem' moest dat ook, weliswaar in eigen beheer. Omdat wat dit boek uniek maakt, in 2018 net 100 jaar geleden gebeurde. Dus een jaar of langer wachten, had geen enkele zin.
Voor het eerste boek organiseerde ik een boekvoorstelling, voor het tweede een verhalenwandeling. Het hele jaar door stuurde ik persberichten, mails, plaatste ik een reeks Facebook- en Linkedinberichten, kreeg ik enkele recensies, gaf ik een serie interviews en lezingen. Ja, een schrijver moet echt bergen verzetten, met veel geduld en energie, om gelezen te worden...

Tijd voor 'goede' voornemens...
Welke? Ik zal er een nachtje over slapen, een dagje over nadenken, een week over piekeren en een maand over bezinnen. Daarna zien ik wel. Enkele manuscripten wachten vol ongeduld om aangevuld, verwerkt en afgewerkt te worden, na mijn operatie Schone Handen (dus: na het opruimen van mijn schrijfkamer). Ik weet niet goed waar eerst aan beginnen: aan een boek over een schrijver-journalist of aan een boek over mijn Siciliaanse oma. Wie helpt me kiezen?

Lambert Swerts was vriend aan huis, bij mijn ouders. Ik heb hem en zijn dochter-dichteres Emmie gekend, en ken nu ook zijn kleindochter Kristin. Over Swerts staan in mijn schrijfkamer enkele volle dozen documentatie klaar. Die leende ik van Kristin. Zelf erfde ik van mijn vader enkele aangrijpende teksten van deze man. Te veel en te mooi om te laten liggen en te vergeten.

Nonna, was een bijzondere vrouw. Ze emigreerde als kind van Sicilië naar Zwitserland, trouwde met een Belg, verhuisde als jonge vrouw naar Genk en verloor een zoon aan het Oostfront. Dat verdriet tekende haar verdere leven, maar ze was een superoma, mijn meter en ik was dol op haar. Ze verwende me rot met chocolade op Pasen en bij Sinterklaas, met taart bij feesten, met te veel middageten, met kledij voor communiefeesten, met fruit uit haar tuin en uit de winkel, met Siciliaanse liedjes en met zoveel meer. Tot haar laatste dagen voelde ze zich en bleef ze een vreemde eend, niet echt aanvaard en zeker niet begrepen...



Ik zie het helemaal zitten! Welkom 2019, met tijd voor man en dochters, voor Algiers en London, voor wandelen en varen, veel vrijwilligerswerk en veel schrijven!

BIBLIOTHEKEN HEBBEN ONS

Wist je dat Vlaanderen 308 gemeenten telt en 314 openbare bibliotheken? Samen hebben die 25 miljoen items in hun collecties, van kranten en boeken tot dvd’s en games. Hopelijk blijven ze. Wat een ongelooflijke schat aan informatie! 
Wie je wil weten in welke bibliotheek zijn, haar of mijn boeken te vinden zijn? Ga naar http://www.bibliotheek.be/ en geef een naam of titel op: je weet meteen hoeveel exemplaren er zijn en in welke bibliotheek ze zitten. Toch wel heel fijn dat je in meer dan 150 bibliotheken een of ander boek van mij, van mijn zussen en van mijn ouders kunt lenen. Ja, bibliotheken volgende de levende auteurs en vergeten de dode niet. 
En in welke bibliotheken zitten boeken van 'ons'?

MONDA DE MUNCK

Van mijn moeder (1922-2010) zit ‘Dit is het paradijs’ uit 1952 nog altijd in twaalf bibliotheken, ‘Het blanke beest’ uit 1976 in vijf en ‘Morgen verwittigt niet’ in drie bibliotheken. 
De catalogus vermeldt zelfs ‘De vijf zonen van Koning Grijsbaard’. Opmerkelijk is dat, als je weet dat dit kinderboek uit 1958 is, dus 60 jaar is, net als mijn broer-archeoloog Jan. Misschien wordt het tijd om dat terug uit te geven? Ik zal het eens opnieuw lezen.

INY DRIESSEN

Mijn zus Iny (1961-2015) heeft de meeste boeken van de familie geschreven - 70 publicaties -  en zit dus ook in het grootste aantal bibliotheken. Van haar zit bijvoorbeeld ‘Ik ben raaf’ in 176 bibliotheken, ‘Bruine ogen, blauwe ogen’ in 141, ‘Wies en de wiebeltand’ in 119 en ‘Het krabkasteel’ in 83. Dat laatste is een kinderboek en mijn favoriet. Het is echt een aanrader voor wie veel last heeft van jeuk of van een of andere allergie.

MATHIEU DRIESSEN

Mijn vader Mathieu (1920-2002) zit met ‘Perrons in het Land van Loon’ in vijf en met ‘Zonnewijzers in Limburg’ in elf bibliotheken. Samen zitten we met de eerste en tweede druk van ‘Het Ossenboek’ slechts in drie OB's. Dat kan beter, vooral in Limburg waar groepen, familie en vrienden, nog veel vrijgezellen-ossenfeesten organiseren.

GERTIE DRIESSEN 


‘Abortus het taboe nog niet voorbij’ van mijn lieve tweelingzus Gertie is in 74 bibliotheken te vinden. Dat kan stukken beter. Het taboe blijft hoewel de gevolgen van een abortus zich decennia laten voelen, zowel bij vrouwen als bij mannen en een trauma voorkomen nog altijd beter dan er eentje moeten genezen.

EN ANN DRIESSEN? 

Van mij vind je in 143 bibliotheken ‘Gevangen geboren’ - het levensverhaal dat ik met én voor een geïnterneerde schreef -, en in 149 ‘Oorlog in mijn hoofd’, het waargebeurd verhaal dat ik met én voor Karen schreef. Slechts 33 bibs hebben ‘Het moest maar eens waar zijn’, mijn studie over kettingbrieven, kettingmails en kettingberichten. Jammer, want dit boek ontleedt en waarschuwt voor ‘fake news’ en bevat enkele straffe verhalen. In 8 bibliotheken kan je ‘De schat van Merkem’ uitlenen. Ook dat kan beter, als je weet dat het hoofdpersonage Karel Balduck of zijn familie een rol speelde in minstens 3 gemeenten: Merkem, Haringe en Veurne.

NEDERLANDSE BIBLIOTHEKEN



Welke en hoeveel van mijn boeken zitten in Nederlandse bibliotheken? Ik kon het antwoord op die vraag niet zelf achterhalen, maar ik kreeg heel snel een antwoord van een vriendelijke dame van de Koninklijke Nederlandse Bibliotheek in Den Haag. In totaal zitten 47 boeken - van drie titels, 'Gevangen geboren', 'Het moest maar eens waar zijn' en 'Oorlog in mijn hoofd'- ergens in Nederland in een een openbare bibliotheek. Dat is niet veel. Dat kan beter, veel beter. Of speelt het een rol dat ik een Belgische auteur ben? 

Lieve, aandachtige en trouwe lezers, zowel in België als in Nederland, stap een boekhandel binnen of ga naar een openbare bibliotheek en vraag naar mijn-onze boeken! Ik zal je eeuwig - of minstens zolang ik leef - dankbaar zijn! 😁

EEN FAN VAN LUCAS DE MAN

Ik ben een fan van Lucas De Man en zijn programma ‘Kunstuur’. Ik neem alle uitzendingen op. Want hij toont en vertelt over bijzondere kunstenaars en bijzonder werken. Een bijzonder mens ook, deze man De Man met wortels in Roeselare: hij is een ‘creator’ wat staat voor cultureel ondernemer, regisseur, artiest… een spring in ’t veld ook. Een man die alles kan punt.

Verwacht geen ellenlande academische uiteenzettingen, maar klare soms zelfs poëtische taal en een vleugje humor. In een handomdraai leer je een kunstenaar/kunstenares en zijn/haar werk (beter) kennen. 

Ik heb al van vele uitzendingen genoten en iets opgestoken. Door ‘Kunstuur’ van AVRO Tros en Lucas De Man leerde ik de mysterieuze Marina Abramovic kennen met haar aangrijpende kunst, een opmerkelijke woontrend ‘Tiny houses’, het ongelooflijke strandbeest van Theo Janssen, kreeg ik meer details over het geheim achter Mona Lisa, herontdekte Marc Quinn, werden de standpunten van Ai Weiwei duidelijker, maakte ik kennis met de wonderbaarlijke ‘Rain Room’ van Random International, de kleurenpracht van Jenny Holzer, het reusachtige rode wollen web van Chiharu Shiota, de interessante tweelingzussen Liesbeth en Angelique Raeven, de fascinerende kinetische kunst van U-Ram Shoe en nog zoveel meer. 

Door hem en zijn uitzendingen kreeg ik nog meer zin in kunst in, veel meer. En ik beleefde vooral mooie, intense momenten bij het zien van zoveel creativiteit. Vanfdaag sta ik voor een moeilijke keuze: gaan luisteren-kijken naar duizendpoot Lucas De Man of naar de boekenkeuze van ‘Belezen Wetenschappers’ van UGent. 

Kon ik me toch maar af en toe in twee delen! 

Grrrrrr. Hmm.

Ik ga voor en naar De Man, als ik kan…

ps. Wil je de uitzendingen nog zien? Kijk op: https://www.avrotros.nl/kunstuur/home/

Wat zij die lezen, willen weten over zij die schrijven...

Nine Vogel-Ketel vroeg aan haar 1300 volgers op Facebook wat zij willen weten over schrijvers. En die vragen stelde ze mij, voor haar blog AnderWereld en haar lezers. Nine koopt en verkoopt al vijf jaar nieuwe en tweedehands Fantasy, SF, YA, kinder- en jeugdboeken, historische thrillers enz. andere boeken. Ze woont, jawel, en dat is puur toeval, in Sint-Annaparochie. Dat is het grootste dorp van de gemeente Waadhoeke, in de Nederlandse provincie Friesland, ongeveer 15 km van Leeuwarden. Dat is ver van Gent, om juist te zijn: 350 km en vier uur rijden. Friesland is een aanrader, zelfs in harte winter. Maar de Elfstedentocht is mooi, ook zonder ijs! Maar dat is voor en andere blog.
Nu eerst haar vragen en mijn antwoorden...

• Wil je kort iets over jezelf vertellen? 

Ik ben Ann, 64, getrouwd, moeder van twee dochters en oma van één kleinzoon. Schrijven was sinds mijn twaalfde mijn wens. Ik kom uit een schrijversfamilie: mijn moeder en mijn vader schreven, twee zussen en een broer ook. Mijn eerste schrijfsels waren voor een schoolkrantje op de middelbare school. Na mijn studies Communicatiewetenschappen aan de KU-Leuven ging ik aan de slag als freelancejournalist. Dat was boeiend, ondergewaardeerd en onderbetaald. Toch hield ik het bijna 30 jaar vol (deels deeltijds, deels voltijds). Vooral de laatste 14 jaar als gerechtsjournalist vond ik superinteressant. Na een tussenstop van 4 jaar in Nederland – artikels schrijven, cursussen in kunstgeschiedenis volgen en vrijwilligerswerk bij Slachtofferhulp – bleek, opnieuw in België, het freelancebestaan te moeilijk (Te oud? Geen kansen meer!). Niet getreurd. Enkele cursussen en vrijwilligerswerk en toen kwam de vraag van Karen om haar te helpen met het schrijven van een boek. Na meer dan 4000 artikels moest dat lukken… En dat was zo. ‘Oorlog in mijn hoofd’ haalde bijna 2000 exemplaren.

• Hoe kom je aan de onderwerpen voor je boek? Waar haal je je inspiratie vandaan?

Mijn inspiratie haal ik het liefst uit de werkelijkheid, uit het dagelijkse leven van mensen, of gewoon uit het niets, in de natuur. Soms borrelt een idee, een zin, een blog of een verhaal zo maar uit het niets op, door een beeld, een woord, een naam, een landschap. In de toekomst wil ik wel non-fictie en fictie mengen. Als de realiteit al boeiend is, is het zo leuk en spannend om er iets uit mijn fantasie, dromen of hypotheses bij te voegen.

• Heb je wel eens een writersblock en zo ja, hoe kom je daaruit?

Neen, maar ik schrijf wel met vlagen. Soms komt de ‘drang’ opeens op en schrijf ik, moet ik schrijven. Dat kan op papier zijn, of met de computer. Ik ben het al zoveel jaren gewoon om te gaan zitten en uren aan mijn computer te werken, dat dit ‘gewoon’ is.

• Welke boeken/schrijvers lees je zelf graag? En zijn die ook een inspiratie voor je?

Ik lees te weinig boeken op dit moment, en ja. Dat is jammer. Maar er is beterschap op komst. Een gezin, grote familie en vrienden, veel vrijwilligerswerk, wandelen, film kijken en schrijven gaan voor. Ik ben een fan van Harry Mulisch en Amélie Nothomb. Sommige boeken vind ik onvergetelijk, zoals bv. ‘Het dagboek van Anne Frank’, ‘Het Parfum’ of ‘Oorlog en terpentijn’ en ‘Nog eenmaal mijn moeder zien’ en ‘Knielen op ene bed van violen’. Een aanrader: ‘Brave meisjes komen in de hemel, brutale overal’. En had ik maar ‘Mannen die vrouwen haten’ geschreven…

• Hoeveel boeken heb je geschreven en uitgebracht, bij welke uitgeverij)?

Op dit moment is nummer 5 gepubliceerd. Het zijn allemaal non-fictieboeken: drie waargebeurde levensverhalen. 'Oorlog in mijn hoofd’ en ‘Gevangen geboren’ bij uitgeverij KRAMAT en ‘De schat van Merkem’ (in eigen beheer) en twee volkskundige werken: eentje over kettingbrieven, kettingmails en kettingberichten. 'Het moest maar eens waar zijn’ (bij BOEKSCOUT) en eentje over feesten voor vrijgezellen die 30 worden ‘Het Ossenboek’, (in eigen
beheer). 

• Waar ben je het meest trots op?

Dat ik blijf schrijven! Hoe moeilijk ook (schrijven, uitgever vinden en boek zelf uitgeven, promotie voeren), hoe slecht betaald ook, ik laat me niet (meer) ontmoedigen of stoppen: ik schrijf en blijf schrijven, zolang ik kan. Dat kan alleen door een man in huis, met een inkomen. Dat stoort me niet (meer): ik kan doen waarvan ik droomde. Schrijven. Rijk word ik daar niet van, gelukkig wel. 

• Beste eerste zin die je ooit geschreven hebt?

Geen idee… 

• Heb je tips voor beginnende schrijvers?

Oefening baart kunst. Blijf en durf schrijven. Denk niet dat het gemakkelijk is. Laat je schrijfsels lezen door bekenden en onbekenden. Luister enkel naar eerlijke commentaren, niet naar hen die nooit schrijven, lui of jaloers zijn. Laat je teksten verbeteren, want zelf zie je je fouten niet (meer). Gelukkig heb ik een zus, Lia, die mij helpt… 

• Waar ben je op dit moment mee bezig?

Ik ben moe, na de publicatie van twee boeken op zes maanden. Vooral de promotie ervan is niet te onderschatten. Dat is bijna even moeilijk dan schrijven! Deze zomer wil ik eerst mijn werkkamer opruimen. Wat daarna mijn boekplannen zijn? Misschien eerst een boek over een schrijver-journalist, daarna eentje over mijn Italiaanse oma. De onderwerpen voor de andere boeken houd ik nog even geheim. Wil je nog meer over mij en mijn boeken weten? Kijk eens op mijn website.

Bedankt Ann Driessen en succes met je toekomstige boeken! 

Bedankt Nine Vogel-Ketel voor het interview!