Bijna 30 jaar geleden schreef mijn moeder-schrijfster Monda De Munck, toen al ettelijke keren oma, een cursiefje 'TIEN ADVIEZEN VOOR OMA'S'. Ze staan in ‘ons’ boek ‘Kinderen toegelaten’. Nu ik oma ben en mijn kleinzoon van 6 jaar voor het eerst alleen komt logeren, herlees ik ze. En ik moet toegeven: ik ben het eens met de meeste adviezen, met een paar helemaal niet…
Eerst de adviezen waar ik niet mee eens ben, vooral deze twee: ‘Koop
een enorme voorraad snoepjes. Ze kunnen bergen aan (Koop eventueel een aandeel
van een tandartsenpraktijk’ en ‘Haal de sleutel af van alle binnendeuren.
Bevestig ze aan een haakje heel hoog boven de deur. Je kleinkinderen sluiten
zich bij voorkeur op in de wc en raken er niet meer uit.
Wat dat eerste betreft: neen. Snoep is beperkt tot pindakaas op de ochtendboterham. Ik wil en zal het zes jaar lang opgebouwde
zo-weinig-mogelijk-extra-suiker van zijn ouders niet aanvallen. Ik gruwel zelf als
ik kindjes, soms in een buggy, op een doordeweekse dag al aan een
lekstok zie likken. Snoep, ijsjes, gebak… hij eet ze wel maar ze zijn echt voorbehouden
voor speciale dagen of gelegenheden.
SLEUTELS
Het tweede? Neen, de sleutels blijven op de deuren. Al ben ik zelf door
zijn moeder, toen ze 2,5 jaar was, opgesloten in een vensterloze minibergplaats
van een appartement! Haar zusje van 6 maanden sliep in de kinderkamer sen en
hun vader zou eerst een uur later zou komen middageten… Angst voor mogelijke
kwalijke gevolgen overmande me, maar gelukkig: mijn zuchten, smeken,
aanmoedigen om toch maar de sleutel om te draaien had resultaat. De peuter-bijna
kleuter deed ‘het’!
ETEN
Enkele adviezen waar ik het mee eens ben?
‘Komen ze bij je eten, informeer dan zorgvuldig naar hun voorkeur. Spruitjes
scoren niet hoog. Frieten wel’. Wat ons manneke graag eet, staat
natuurlijk met stip geprogrammeerd deze week! Daar zit natuurlijk braadworst
met appelmoes bij en pasta…
Nog een advies? ‘Woorden wekken, voorbeelden trekken’. En nog een leuke: ‘Schrik niet als je echtgenoot zich gedraagt als de aanvoerder van een eskadron en wild om zich heen slaat. Elk aansnorrend tuig, als is het maar een grasmaaier, ervaart hij als een mogelijke belager van zijn kleinkinderen’. Voor de andere adviezen, verwijs ik graag naar blz. 355 van ‘Kinderen toegelaten’!
Over haar adviezen aan ouders, schrijf ik een andere keer…
