Mijn toetsenbord heeft al veel geleden. Dat zie ik aan alle letters die vervaagd zijn of aan het verdwijnen zijn. Ik schrok wel van hoeveel er mij in de steek lieten of aan het laten zijn: de A, E, T, I, M, N en O. Als er dat meer worden, raak ik het noorden en vooral mijn woorden kwijt…
Mijn toetsen of toetsenbord vervangen, is onmogelijk, mailt vriend-computerspecialist Johan. De enige snelle en goedkope oplossing: de letters die mij in de steek laten met een witte alcoholstift bijwerken. Dat ga ik doen… voor ik opnieuw bij hem een laptop koop. Vriendschap, vakmanschap en goede dienstverlening doen een mens – al is Gent ‘ver’ van Veurne - niet veranderen van winkel.
Letters
verliezen. Ja, dat is een probleem want ik kan niet blind tikken, jammer genoeg.
Mijn man en dochters wel. Daar hamerde hij op toen ze op de middelbare school
zaten. Met een aangepaste kartonnen doos over hun handen en hun toetsenbord
leerden ze het, na ettelijke gezucht. Maar nu waarderen ze die kunde enorm. Nu
kunnen ze ‘het’ blind, zonder verpinken, en hun moeder dus niet.
Wat
kan ik als verdediging aanvoeren? Er was geen geld was om acht kinderen typeles
te laten volgen op de middelbare school, toen nog op een mechanische schrijfmachine.
Mijn manier van teksten tikken, is door en na enkele decennia zo ingesijpeld,
vergroeid, gebeiteld, versteend en zo rustgevend vertrouwd werkbaar.
MOEDERS
En als ik er goed over nadenk: een moeder, is eigenlijk als een gebruikt, soms versleten, toetsenbord. Een aantal werken, een aantal niet of niet meer zoals ze het wil of wenst. Ze wil wel betere toetsen en meer toetsen tegelijk laten werken, maar dat lukt niet altijd. Dat hoeft ook niet. Slijtage is er, soms is die herstelbaar soms ook niet. Dat moet ik aanvaarden.
Gelukkig zijn de belangrijkste toetsen, naar mijn gevoel, zichtbaar en actief en doen ze het goed al haperen ze soms en zien anderen dat. Maar dat is nu eenmaal het lot en resultaat van veel, soms te veel en te lang toetsenwerk?
Ik ga dus dapper en vol goede moed verder met de toetsen die ik heb. Proberen en doorzetten, ondanks falen: dat is eigen aan de meeste moeders… én auteurs. Al zien vele mensen dat niet.
Mijn werkplek is volgens onderzoek ook een formidabele ziekteverwekker. Op een gemiddeld computertoetsenbord zitten tien miljoen bacteriën. Dat is 400 keer meer dan op een toiletbril. Misschien maakte en maakt dit me juist resistent tegen allerlei kwaaltjes? Ik weet het niet, maar ik was en ben meestal en overwegend gezond, gelukkig maar. Zonder die werkplek en dat toetsenbord word ik pas echt ziek...
ps. Heeft iemand een oplossing tegen verdwijnende letters? Een witte alcoholstift biedt geen duurzame oplossing.
