Ik ben Poppo vergeten. Neen, dat is geen clown of moppentapper, verre van. Poppo is een heilige, jawel. Dé heilige en beschermer van Deinze. Hij was jarig op 29 januari, wordt daar gevierd en geëerd. Hij zorgt ervoor dat wij niet angstig, prikkelbaar, oververmoeid geraken. Dat las ik in een boekje. Was het maar waar…
Ik heb geen zwak voor heiligen, mijn vader had dat wel. Hij confronteerde er mij constant mee omdat hij werkte aan een dagklapper over alle mogelijke heiligen en hun betekenis of ‘nut’. Sommigen heiligen laten sporen na, ook bij ons. Cecilia en Rosalie bij voorbeeld op Sicilië, Poppo in Deinze.
DEINZEMet hem maakte ik kennis in 2020, in die Leiestad. Niet echt met hem maar met zijn lugubere resten. Ze liggen daar in de Onze-Lieve-Vrouwekerk, in een glazen kistje, met bidprentjes in de aanslag en bedelkaarsen als steun.
Een heilige als Poppo kan ik wel smaken en bewonderen. Niet alleen om zijn pittige naam. Poppo klinkt als Pippo, maar een grappenmaker was die man echt niet. Integendeel. Wat deed die brave mens? Die man die met speer of wolf wordt afgebeeld? Als ik mijn bronnen - bidprentje, heiligennet, Wikipedia en papa - mag geloven - was dit heerschap uit de 10de eeuw benedictijn, monnik, prior en abt. Verbleef deze geboren Deinzenaar o.m. In Jeruzalem, Rome, Reims, Verdun, Arras, Trier, Echternach en andere plaatsen.
WERELDBURGER
En zou deze wereldburger een international changemanager en netwerker avant la lettre zijn. Hij hervormde minstens 17 kloosters en abdijen, bracht kloostergemeenschapen terug naar de oorspronkelijke bezieling van gebed, eenvoud, dienstbaarheid en ziekenzorg. Zijn eindstation was Stavelot. Hij wordt aanroepen tegen oververmoeidheid, angst, prikkelbaarheid, zenuwpijnen en het chronisch vermoeidheidssyndroom.
HELP
Dus heilige Poppo. Zorg er a.u.b. voor - en dàt moeten we zelf ook doen - dat mensen voor mensen, oud en jong, overal ter wereld, vooral voor zieken zorgen; dat mensen mensen troosten, dat mensen niet oververmoeid, niet prikkelbaar en vooral niet te angstig zijn. Met een portie geduld, tact en liefde, lukt dat… misschien zelfs met een gebed. Daarvoor zou ik ook wel willen bidden, al kan en doe ik dat al lang niet meer…
Ps. 'De Dagklapper' van mijn vader Mathieu Driessen vind je op de website van het Limburgs Volkskundig Genootschap. Kijk op: Dagklapper