WE ZIJN BIJNA MET 100!

De ‘Internationale Dag van het Gezin’ is wel voorbij, maar door allerlei gezinsactiviteiten slaagde ik er niet in om over mijn gezin - verspreid over 3 landen - én mijn andere gezinnen te schrijven. Mijn ouders: ze zijn iets meer dan 100 jaar geleden geboren en ze zorgden ervoor dat we anno 2024 afsluiten met bijna 100 nakomelingen, t.t.z. kinderen met partner, kleinkinderen met partner en achterkleinkinderen. Veel gezinnen dus.

Dankzij het optelwerk van zus Lia - plussers bijgerekend, ex-partners niet - weet ik dat deze maand nummer 93 en nummer 94 werden geboren, in juli volgt nummer 95, in september 96. We tasten met plezier in onze portemonnee oftewel bankrekening voor Mabel, Harry, Aurora, x en x. De kans is groot dat we het magische 100 zullen bereiken. Dat wil wat zeggen! Al waren de (oudere) zus van mijn mama en haar schoonbroer - mijn tante Vonny en nonk Jean -  nog straffer: hun teller staat op ongeveer 125! 

BIJNA 100…

Een grote groep, hoor ik je denken. Ja, ongetwijfeld. Te groot voor een familiereünie ergens thuis. Te veel ook om ze allemaal op een en dezelfde dag samen te krijgen. 

Een gevarieerde groep, hoor ik je denken. Ja, ontegensprekelijk. Mannen, vrouwen, jongens, meisjes of gemengd. Baby’s, peuters, kleuters, tieners, pubers, twens en twins, lagereschoolkinderen, middelbareschoolleerlingen, studenten, dertigers, veertigers, vijftigers, zestigers, zeventigers… in alle kleuren. Singles, samenwoners, gehuwden en gescheidenen. 

Met Italiaanse, Franse, Portugese, Haïtiaanse en Duitse wortels, verspreid over 4 landen en in 4 Vlaamse provincies, over heel kleine, kleine, middelgrote en grote gezinnen, namelijk van 1 tot 8 personen. Met en zonder huisdieren. Studerenden, werkenden, werklozen en gepensioneerden, actieve en niet-actieve vrijwilligers. Welstellenden en minderbedeelden, appartement-, huis- en villabewoners… en zoals in elke familie: zieken, herstellenden en gezonden, van lichaam en geest.

VAN ELKE SOORT

Ja, er zitten zeker klagers en zagers tussen, socialen en asocialen, verdraagzamen en onverdraagzamen, tolerante, lichtontvlambare maar ook vrolijke en stille, bescheiden en dominante persoonlijkheden, kokers en eters, gelovigen en ongelovigen, helpers en geholpenen, bloemen- planten en bomenliefhebbers, big spenders en spaarders, vleeseters en vegetariërs, reizigers en thuisblijvers, snelheidsduivels en vertragers, sprekers en zwijgers, lachers en weners, telers en plukkers, bedenkers en makers, bouwers en verbouwers, auteurs, muzikanten en dansers, probleemoplossers en probleemmakers, pleiters en eisers, lesgevers en levenslang lerenden, wandelaars en fietsers, sportievelingen en bankzitters, halve heiligen en kleine (zet)duiveltjes, muziekmakers en stiltezoekers, ruziestokers en vredezaaiers, opgevers maar ook doorbijters en overlevers, contactzoekers en contactvermijders, zorgenden en verzorgden: kortom van elk soort hebben we in ons bijna 100-tal wel iets.

DE TIJD VLIEGT

God heeft zijn getal, zou mijn schoonmoeder zeggen. Mijn ouders, moesten ze nog leven, zouden met verbazing kijken naar hun afstammelingen: wie ze zijn, hoe ze leven, wat ze doen… Ze zouden - net als ik - het allemaal niet meer kunnen onthouden. Praten doen we niet allemaal met elkaar, dat is erg jammer, maar daar is de groep te groot voor en soms zijn afstanden, misverstanden, verschillen en kloven te groot. Maar er is altijd wel iemand die naar of met je lacht!

Mijn ouders: geen haar op hun hoofd dat ze daar ooit aan dachten toen ze op 3 mei 1952 in de kerk van de abdij van Averbode hun jawoord uitspraken.

Tempus fugit. In posterum cognosci non possunt. De tijd vliegt. De toekomst is niet te voorspellen.

Gelukkig maar.

Hoe het allemaal begon, lees je in ‘Kinderen toegelaten’, in 125 cursiefjes van mijn moeder Monda De Munck over ons gezin tussen 1955 en 2000. Ik selecteerde en bewerkte ze.

KINDEREN TOEGELATEN (storyland.be) 

Ik sta PERPLEX

Ja, ik sta perplex... door PERPLEX. Dat klein, fijn, jong Antwerps amateurtheatergezelschap zal 'Gevangen geboren' vanaf 15 november in het Antwerps Fakkeltheater brengen. Renée en ik zijn daar, als auteurs, superblij mee. Want dat is dapper, dat is moeilijk, dat is gewaagd. Maar de kaarten vliegen de deur uit...

WAT WIL PERPLEX?
Theater Perplex wil producties brengen waar andere gezelschappen zich niet aan wagen. Producties die maatschappelijke problemen aansnijden die niet gemakkelijk op de scène te brengen zijn. De thema's in ons boek - mishandelingen, psychische problemen, agressief gedrag, ontoerekeningsvatbaarheid, internering en gevangenis - zijn echt niet van de 'leukste' of 'aangenaamste' of 'gemakkelijke' onderwerpen. Maar Perplex wil producties brengen die de toeschouwers aangrijpen, die dingen durven tonen, die geen gène hebben. Het hele team hoopt hopen dat  door deze voorstelling geïnterneerden en andere psychiatrische patiënten en gedetineerden, meer aandacht krijgen in deze toch wel verhardende samenleving.

HOE?

Hoe Perplex die bespeelbaar zal maken in zijn toneelversie? Daar ben ik heel benieuwd naar. Maar ik heb het volste vertrouwen in de kwaliteiten en keuzes van regisseur Marc van hoof en actrice Lynn Suy. Ze hebben hun sporen allebei al verdiend door ettelijke toneelstukken te schrijven, te regisseren en te spelen. 

De voorbereidingen liepen gesmeerd ondanks hun persoonlijke tegenslagen. We hadden aangename gesprekken, we wisselden veel informatie uit, we overlegden regelmatig, maar Renée en ik gaven Marc en Lynn totale vrijheid om 'Gevangen geboren.Het waargebeurde verhaal van een geïnterneerde' op de planken te brengen 

De band met ons boek blijft, maar om theatertechnische redenen, maken zij keuzes. 'Ons' boek zal na de voorstelling ook te koop zijn voor wie het hele levensverhaal van Renée wil kennen.

BEN JE BENIEUWD? IK OOK!

Bedankt regisseur Marc van Hoof, actrice Lynn Suy (Renée) en de hele cast, o.m. Denise Hoogstoel, Bart Patoor, Luc Siereveld, Alexandra Banica, Tom Haezendonck, Ingrid Baute, Frieda Sijsmans, Mai Valenberghs, Alexandra Banica,  Tom De Nys, Youry De Bruyn, Nikki Vermandel, Milou Verstappen, Laura Pilawa, Eddy Cools, Joëlle Braet, Ingrid De Batist, Walter Yperman, Xavier Mortiers, Zoey Bogemans e.a. vrijwilligers.

WAAR EN WANNEER?
Op 15, 16 en 17 november en op 7, 8, 13, 14 en 15 december. 

Kaarten bestellen? Klik op FAKKELTHEATER

Waarover gaat het boek en de voorstelling? Klik op GEVANGEN GEBOREN

De promofilm voor het toneelstuk? Klik op 'GEVANGEN GEBOREN'

Opgelet: Geschikt vanaf 16 jaar.

Het is een hard, realistisch stuk, waarin geweld, seks, grof taalgebruik, alcohol- en druggebruik worden getoond of gesuggereerd. 

KETTINGEN VAN DE ANGST

Wat is een kettingbrief? Dat is een brief waarin wordt gevraagd deze brief 10 tot 20 keer over te schrijven of te kopiëren en daarna naar evenveel mensen te sturen binnen een bepaalde termijn, 2 tot 9 dagen. Doet de lezer dat niet, dan dreigt onheil (ellende, ongeluk, ziekte, dood, brand). Doet hij dat wel, dan volgt een beloning (geluk, geld, succes, verrassing, werk)

Mijn vader had de grootste collectie kettingbrieven ter wereld. Hij had twee dromen: kettingbrieven uitroeien en er een boek over schrijven. Dat is niet gelukt, omdat hij te vroeg stierf en omdat kettingbrieven opvolgers kregen: kettingmails en kettingberichten. Ik zet zijn kruistocht verder en schreef zijn boek: ‘Het moest maar eens waar zijn. Over kettingbrieven, kettingmails en kettingberichten’ en ook zijn gevecht.

Mijn vader was architect-volkskundige en verzamelde op enkele decennia meer dan 2000 kettingbrieven. Dat is de grootste collectie ter wereld (de Amerikaanse wiskundige Daniel W. VanArsdale heeft er ongeveer 900). Mijn vader was, net als ik, ontroerd en geschokt door de brieven van de ‘slachtoffers’ van deze kettingbrieven. Die reageerden na zijn oproep in de media. Angstige, ongelukkige, twijfelende mensen stuurden hem hun kettingbrief met hun commentaar. Zo - dat schreven ze - ‘bevrijdde’ hij hen van hun angst, van hun nachtmerries, van hun zorgen en van hun bijgeloof...

Kettingbrieven zijn nog altijd niet uitgestorven; ze kregen hedendaagse opvolgers: namelijk kettingmails en kettingberichten.

Na onderzoek van ongeveer 150 van die mails en berichten kon ik niet anders dan vaststellen dat die kettingen volgens dezelfde principes en mechanismen werken als de kettingbrieven: je ‘moet’ ze delen, zo niet zijn er al dan niet kwalijke gevolgen. Alleen het ‘vehikel’ is anders; ze belanden in je mailbox, via sociale media, via je smartphone met een SMS of WhatsApp. Hun impact is ook anders: ze worden verspreid op een veel grotere schaal! 

Ik wilde de verzameling van mijn vader niet verloren laten gaan én zijn gevecht verderzetten. Daarom heb ik dit boek geschreven. Ook omdat het nodig is, want kettingmails en kettingberichten zijn al even verwerpelijk als kettingbrieven. Ik heb twee jaar aan dit boek gewerkt om alle 2065 brieven en alle 150 mails en berichten te lezen en te onderzoeken. 

Wat ik ontdekte? Dat er vele soorten kettingen van angst zijn, die mensen zoals u en ik kregen en krijgen. Dat specialisten zoals religieuzen, economisten, juristen en psychologen er zinnige dingen over vertellen, de media ook. En hoe en waarom deze brieven, mails en berichten zoveel angst aanjagen...

Het was een zeer boeiende ontdekkingstocht!

Bestellen? Mail naar boekenvanann@gmail.com

Het boek kost 15 euro, verzending inbegrepen.

Klik ook eens op: https://www.youtube.com/watch?v=3KVxcqAuQpE

MET EEN BOEK OP STAP

Ik ben gaan wandelen met een boek in de bib. Niets ongewoons, zou je denken. Maar mijn boek leefde. Het heette ‘Answered Prayers’ van Truman Capote, maar was in het dagelijkse leven Mari Matre Larsen, een Noorse danseres-actrice. 

We namen de lift. Op de derde verdieping tussen de volle boekenrekken gingen we zitten, met uitzicht op het Capitole, mijn wandelend boek en ik.

Ik moest geen bladeren omslaan. Ik moest me niet op letters en woorden concentreren. Ik kon mijn ogen sluiten en wegdromen… maar vooral: ik kon zien wat ik hoorde vertellen, net als in een film. Ze praatte zacht, een heel mooi Engels, niet te snel, ik kon goed volgen. Ja, ik had het me moeilijk gemaakt door een Engels boek te kiezen, maar ik leef tenslotte om elke dag iets te leren.

‘Answered Prayers, an unfinished novel’ van Truman Capote (of Truman Streckfus Personszoals hij echt heette) had ik nooit gelezen. Niet dat ik wild van hem was. In Cold Blood - interessante film (boek) gebaseerd op de moord op Herbert Clutter, zijn vrouw Bonnie en kinderen Nancy en Kenyon in 1959 - kwam hij me niet erg sympathiek over, eerder aanstellerig en veeleisend. Maar schrijven kon hij, de man met een hoog IQ, denk maar 'Breakfast at Tiffany's' en zijn talrijke stukken voor The New Yorker. Jammer genoeg ging hij in 1984 aan drugs en drank ten onder, op zijn 59^ste.

Mijn boek had het over het eerste hoofdstuk van die novelle: ‘Unspoiled Monsters’, een fragment van om en nabij 13 bladzijden. Over ene P.B. Jones die als een vondeling werd achtergelaten, in een klooster opgroeide, daar en daarna een zeer uitgebreid en gevarieerd seksueel leventje leidde, met volk van allerlei pluimage optrok en een carrière als schrijver ambieerde. Capote's dark doppelganger, zo werd gezegd. Hij wordt ook niet zonder treden ‘pioneer of the nonfiction novel’ genoemd. Door zijn geroddel over the rich and famous in de krant verloor hij wel veel ‘vrienden’.

Haar lezen en mijn luisteren vlogen voorbij. Ik kon mevrouw het boek tussendoor vragen stellen al wilde ik haar zo weinig mogelijk storen. Ik werd luisterend rustig, slaperig zelfs. Dat boekuurtje was een privévoorstelling: zij, ik en dat boek tussen boeken. Geboekt bij de Vooruit met performance in de hoofdbibliotheek van Gent.

Ik zag, bij het wachten, nog boeken - ook Nederlandse - zitten wachten op een lezer, net als ik. Tot en met zaterdag zijn ze er nog. Dan gaan de wandelende boeken op reis: niet allemaal, een stuk of zes, net als in Gent. Ze kwamen al van Amsterdam en Brest en gaan nu naar Sydney, Australië.

‘More tears are shed over answered prayers than unanswered ones’

Truman Capote.

Sprekende boeken. Het deed me denken aan Marraineke, de moeder van mijn moeder. Ze kwam - met een beenamputatie en half blind - bij ons tienkoppig gezin wonen. Om de twee weken kwamen met de post nieuwe bandjes: gesproken boeken, zo noemde ze het. Met de handen in haar schoot zat ze onbeweeglijk te luisteren. Spreken deed ze niet veel meer. En later engageerde mijn vader zich voor Licht en Liefde. Vriend Tom leest al een kwarteeuw boeken in voor blinden en twee jaar geleden werd ‘Oorlog in mijn hoofd’ van Karen en mij voor Luisterpunt ingelezen. Lezen, kunnen lezen, of minstens horen wat anderen lezen, het is een geschenk. Een boek opent niet alleen je ogen maar ook je geest en je hart. Dat weten bibliotheken, dat weet Vooruit én Behoud de Begeerte ook. Daarom alleen al zou BdB moeten blijven bestaan…

ps. Het hele project 'It all happens in your head' van de Noorse choreografe Mette Edvarsen bevat wel 70 boeken in vele talen. 

Hoe is het met het boek en hoe is het met Karen?

Deel 2: Hoe is het met Karen?

Heel wat lezers van ‘Oorlog in mijn hoofd’ vragen me hoe het nu met Karen is, drie jaar na het verschijnen van het boek. ‘Niet goed. Neen, niet goed’, moet ik jammer genoeg antwoorden. De buitenwereld ziet dat meestal niet want ondanks de pijnlijke oorlog in haar hoofd blijft Karen lachen, vriendelijk zijn, helpen...

‘Thuis wonen gaat met vallen en opstaan. Ik heb nog steeds heel veel last van angsten en van mijn dwangstoornis. Alleen thuis zijn, is moeilijk omdat ik nog zoveel angsten heb. 

Automutileren is erg in periodes. Ik moet er nog alle dagen erg tegen vechten; soms kan ik het onder controle houden en soms niet. Als ik het een keer doe, volgt meestal een periode waarin het veel gebeurt, tot ik het door de hulp van mijn psycholoog en psychiater of door een opname onder controle krijg. Ik volg naailessen en ga een namiddag per week helpen in een kleuterklasje zodat ik toch iets bijdraag aan de maatschappij. Jammer genoeg durf ik niet meer met de auto rijden. Ik prijs me gelukkig mag met mijn moeder want ze doet erg veel voor mij. Zonder haar stond ik niet waar ik nu sta. Ze is er altijd voor mij ook al heb ik weer iets doms gedaan. Ik vind het erg dat ik haar zoveel ontgoochel door me te snijden…’, vertelt Karen.

Met het boek hoopte ik dat Karen meer aandacht zou krijgen van familie, vrienden en kennissen, maar dat gebeurde niet echt. Wie wil met Karen spreken, mailen, iets leuks doen, haar helpen, steunen en vergezellen? Er zijn er niet veel. Misschien hebben mensen te veel schrik van haar verdriet en haar pijn? Of van haar als psychiatrische patiënt? Dat is stom, dom en onterecht. Karen is lief, voorzichtig, sociaal, attent en bezorgd, iemand die geen vlieg kwaad doet… behalve zichzelf.

Hoe kunnen we haar en anderen helpen?

-                Ontkennen, minimaliseren, medelijden... helpen niemand vooruit. Hoe kunnen we Karen en andere mensen met psychische problemen helpen? In ‘Oorlog in mijn hoofd’ geeft Karen - en ook haar psychologe - een reeks tips rond omgaan met mensen met DIS. Geestelijke Gezondheid Vlaanderen geeft tips over hoe je kan omgaan met iemand met psychische problemen.

-                  Ontkennen helpt niet. Ontkennen, minimaliseren, medelijden... helpen niemand vooruit, jezelf niet en de andere ook niet. Blijf dus gewoon. Blijf rustig. Probeer te begrijpen. Neem je tijd. Gewoon aanwezig zijn is soms al voldoende. Kijk wat je kan doen om het voor de andere draaglijker te maken.

-                  Een gesprek beginnen. Vraag hoe het ermee gaat, geef aan dat je bereid bent om te luisteren. Een ontwijkend antwoord? Dan heeft hij of zei nog wat tijd nodig. Respecteer dat. Weet je niet wat te zeggen, zeg dat dan. Dat is vaak het begin van een gesprek. Vraag of je kunt helpen.  

-                  Deze dingen zeg je beter niet:

o       Je maakt het veel erger dan het is.

o       Het gaat wel over. Maak je geen zorgen.

o       Stop met dat zelfmedelijden.

o       Je beeldt het je allemaal maar in.

o       Het had allemaal veel erger gekund.

o       Ik weet perfect hoe je je voelt.

Voor meer info: http://www.geestelijkgezondvlaanderen.be/ontkennen-helpt-niet

Karen steunen kan ook door dit boek te kopen!

‘Oorlog in mijn hoofd’ kan besteld worden bij De Standaard Boekhandel, bij www.bol.com of bij mij (15 euro, verzendingskosten inbegrepen). 
Mail naar info@anndriessen.be

Oorlog in mijn hoofd

Het is donderdag 2-2-2012.

Vandaag start de verkoop van 'Oorlog in mijn hoofd'.

Dat is het boek dat ik met en voor Karen (25) heb geschreven.

Het is haar aangrijpend levensverhaal.

Karen kreeg na jaren behandeling - 10 psychiaters en 4 psychiatrische ziekenhuizen – de juiste diagnose.

Karen heeft een DIS. Dat is een zeldzame psychiatrische ziekte en staat voor Dissociatieve IdentiteitsStoornis of meervoudige persoonlijkheidsstoornis.

Karen leeft met 20 goede en kwade binnenmensen of alters, die elk een eigen persoonlijkheid hebben. Ze maken van haar leven een hel. Ze heeft nauwelijks controle over wat die zeggen en doen. Maximus is de ergste, want die wil haar snijden en doet Flor mesjes kopen.

Karen moet elke dag vechten: vechten tegen de stemmen in haar hoofd, tegen het snijden, tegen dwanghandelingen, tegen zelfmoordgedachten...

In dit boek vertelt ze eerlijk wat ze sinds haar kindertijd beleeft, voelt en denkt. Ze is openhartig waardoor boek beklijvend is. Haar angsten bij de elektroshocks, de gevolgen van haar medicijngebruik, de pijn van haar snijwonden, de onzekerheid over haar toekomst… ze laat niets onbesproken.

Haar persoonlijk relaas met dagboekfragmenten en foto’s wordt aangevuld met bedenkingen van haar moeder, van haar broer, van haar psychologe Anne-Sophie en van haar verpleegster Sybille.

De verklarende woordenlijst, nuttige adressen en de aanbevelingen van Karen en van haar psychologe in de bijlagen, maken het een bruikbaar boek.

Zo krijgen zowel leken als professionelen een beeld van wat en hoe het is: leven met een DIS.

Want dat is het doel van Karen met dit boek: aantonen dat een DIS bestaat, mensen met DIS, hun familie en vrienden vertellen hoe het bij haar verliep en de onmacht beschrijven die ze als jongere heeft ervaren door in verschillende psychiatrische ziekenhuizen te zitten en niet geloofd te worden, niet begrepen te worden.

 

Het boek wordt uitgegeven door Kramat.

www.kramat.be
Het is te koop of te bestellen in de boekhandel en kost 15 euro.