Posts tonen met het label Oorlog in mijn hoofd. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Oorlog in mijn hoofd. Alle posts tonen

maandag 13 april 2015

Hoe is het met het boek en hoe is het met Karen?

Deel 2: Hoe is het met Karen?

Heel wat lezers van ‘Oorlog in mijn hoofd’ vragen me hoe het nu met Karen is, drie jaar na het verschijnen van het boek. ‘Niet goed. Neen, niet goed’, moet ik jammer genoeg antwoorden. De buitenwereld ziet dat meestal niet want ondanks de pijnlijke oorlog in haar hoofd blijft Karen lachen, vriendelijk zijn, helpen...

‘Thuis wonen gaat met vallen en opstaan. Ik heb nog steeds heel veel last van angsten en van mijn dwangstoornis. Alleen thuis zijn, is moeilijk omdat ik nog zoveel angsten heb. 
Automutileren is erg in periodes. Ik moet er nog alle dagen erg tegen vechten; soms kan ik het onder controle houden en soms niet. Als ik het een keer doe, volgt meestal een periode waarin het veel gebeurt, tot ik het door de hulp van mijn psycholoog en psychiater of door een opname onder controle krijg. Ik volg naailessen en ga een namiddag per week helpen in een kleuterklasje zodat ik toch iets bijdraag aan de maatschappij. Jammer genoeg durf ik niet meer met de auto rijden. Ik prijs me gelukkig mag met mijn moeder want ze doet erg veel voor mij. Zonder haar stond ik niet waar ik nu sta. Ze is er altijd voor mij ook al heb ik weer iets doms gedaan. Ik vind het erg dat ik haar zoveel ontgoochel door me te snijden…’, vertelt Karen.

Met het boek hoopte ik dat Karen meer aandacht zou krijgen van familie, vrienden en kennissen, maar dat gebeurde niet echt. Wie wil met Karen spreken, mailen, iets leuks doen, haar helpen, steunen en vergezellen? Er zijn er niet veel. Misschien hebben mensen te veel schrik van haar verdriet en haar pijn? Of van haar als psychiatrische patiënt? Dat is stom, dom en onterecht. Karen is lief, voorzichtig, sociaal, attent en bezorgd, iemand die geen vlieg kwaad doet… behalve zichzelf.

Hoe kunnen we haar en anderen helpen?
-                Ontkennen, minimaliseren, medelijden... helpen niemand vooruit. Hoe kunnen we Karen en andere mensen met psychische problemen helpen? In ‘Oorlog in mijn hoofd’ geeft Karen - en ook haar psychologe - een reeks tips rond omgaan met mensen met DIS. Geestelijke Gezondheid Vlaanderen geeft tips over hoe je kan omgaan met iemand met psychische problemen.

-                  Ontkennen helpt niet. Ontkennen, minimaliseren, medelijden... helpen niemand vooruit, jezelf niet en de andere ook niet. Blijf dus gewoon. Blijf rustig. Probeer te begrijpen. Neem je tijd. Gewoon aanwezig zijn is soms al voldoende. Kijk wat je kan doen om het voor de andere draaglijker te maken.

-                  Een gesprek beginnen. Vraag hoe het ermee gaat, geef aan dat je bereid bent om te luisteren. Een ontwijkend antwoord? Dan heeft hij of zei nog wat tijd nodig. Respecteer dat. Weet je niet wat te zeggen, zeg dat dan. Dat is vaak het begin van een gesprek. Vraag of je kunt helpen.  

-                  Deze dingen zeg je beter niet:
o       Je maakt het veel erger dan het is.
o       Het gaat wel over. Maak je geen zorgen.
o       Stop met dat zelfmedelijden.
o       Je beeldt het je allemaal maar in.
o       Het had allemaal veel erger gekund.
o       Ik weet perfect hoe je je voelt.



Karen steunen kan ook door dit boek te kopen!
‘Oorlog in mijn hoofd’ kan besteld worden bij De Standaard Boekhandel, bij www.bol.com of bij mij (15 euro, verzendingskosten inbegrepen). 
Mail naar info@anndriessen.be

zaterdag 11 april 2015

HOE IS HET MET HET BOEK EN MET KAREN?

'Oorlog in mijn hoofd', dat ik met en voor Karen schreef, kwam in 2013 uit. Nu, drie jaar later, krijg ik heel wat vragen, vooral deze: 'Hoe is het met het boek?' en 'Hoe is het met Karen?'  Daarom, in twee afleveringen, een antwoord op die vragen.

Deel 1 Hoe is het met het boek?

Goed. Twee drukken, 1500 exemplaren verkocht. Daar zijn wij - Karen en ik - best tevreden over als je weet dat het onderwerp - de ziekte van Karen, DIS of Dissociatieve Identiteitsstoornis - zeldzaam is én de meeste boeken geen oplage van 500 exemplaren halen. Het schrijven van dit boek met en voor Karen nam maanden in beslag. Het zorgen voor de bekendmaking ervan kostte een pak extra werk: korte en lange persberichten opstellen (aangepast aan het medium, aan de doelgroep); mailen naar familie, vrienden, kennissen en collega’s; op de Boekenbeurs aanwezig zijn; voordrachten geven in Hasselt, Roeselare, Antwerpen, Nieuwpoort en Gent, het boek aanhalen in gesprekken en op sociale media, jongeren helpen bij hun schoolopdracht over DIS (meervoudige persoonlijkheidsstoornis), mee schrijven aan een website over DIS, enz. Wat enorm deugd deed waren de positieve recensies, de reacties en de 30 mails (die ook moesten beantwoord worden).

En hoe liep het in Nederland?
Minder dan gehoopt, al kreeg het boek enkele zeer positieve recensies. Mijn Amerikaanse, Engelse, Spaanse en Italiaanse vrienden vragen of er een vertaling komt. Al wil ik dat wel, ik denk het niet. ‘Oorlog in mijn hoofd’ telt 48.090 woorden. Een vertaling zou meer dan 5000 euro kosten. Zoveel winst heeft de Nederlandse versie niet eens opgebracht voor Karen!

Om naar te luisteren?


Tof is dat door Luisterpunt blinden, slechtzienden, mensen met dyslexie, met afasie of met een spier- of gewrichtsziekte 'Oorlog in mijn hoofd' gratis kunnen lezen. Deze openbare BIB biedt brailleboeken en Daisy-boeken in mp3-structuur aan (één cd). Als je - net als de 5138 huidige gebruikers - lid bent van Luisterpunt, kan je dit luisterboek en nog 22.000 andere lenen. Op twee jaar werd ‘Oorlog in mijn hoofd’ 102 maal uitgeleend. ‘Dat is best wel veel’, zegt Saskia van Luisterpunt. Luisterpunt werkt als verzendbibliotheek. Lid worden van de bibliotheek, boeken lenen en verzenden zijn gratis.


Wil je meer weten over dit boek?

Oorlog in mijn hoofd’ van Karen en Ann Driessen kan besteld worden bij De Standaard Boekhandel, bij www.bol.com of bij mij (15 euro, verzendingskosten inbegrepen).

donderdag 2 februari 2012

Oorlog in mijn hoofd

Het is donderdag 2-2-2012.
Vandaag start de verkoop van 'Oorlog in mijn hoofd'.
Dat is het boek dat ik met en voor Karen (25) heb geschreven.
Het is haar aangrijpend levensverhaal.
Karen kreeg na jaren behandeling - 10 psychiaters en 4 psychiatrische ziekenhuizen – de juiste diagnose.

Karen heeft een DIS. Dat is een zeldzame psychiatrische ziekte en staat voor Dissociatieve IdentiteitsStoornis of meervoudige persoonlijkheidsstoornis.
Karen leeft met 20 goede en kwade binnenmensen of alters, die elk een eigen persoonlijkheid hebben. Ze maken van haar leven een hel. Ze heeft nauwelijks controle over wat die zeggen en doen. Maximus is de ergste, want die wil haar snijden en doet Flor mesjes kopen.

Karen moet elke dag vechten: vechten tegen de stemmen in haar hoofd, tegen het snijden, tegen dwanghandelingen, tegen zelfmoordgedachten...
In dit boek vertelt ze eerlijk wat ze sinds haar kindertijd beleeft, voelt en denkt. Ze is openhartig waardoor boek beklijvend is. Haar angsten bij de elektroshocks, de gevolgen van haar medicijngebruik, de pijn van haar snijwonden, de onzekerheid over haar toekomst… ze laat niets onbesproken.

Haar persoonlijk relaas met dagboekfragmenten en foto’s wordt aangevuld met bedenkingen van haar moeder, van haar broer, van haar psychologe Anne-Sophie en van haar verpleegster Sybille.
De verklarende woordenlijst, nuttige adressen en de aanbevelingen van Karen en van haar psychologe in de bijlagen, maken het een bruikbaar boek.
Zo krijgen zowel leken als professionelen een beeld van wat en hoe het is: leven met een DIS.

Want dat is het doel van Karen met dit boek: aantonen dat een DIS bestaat, mensen met DIS, hun familie en vrienden vertellen hoe het bij haar verliep en de onmacht beschrijven die ze als jongere heeft ervaren door in verschillende psychiatrische ziekenhuizen te zitten en niet geloofd te worden, niet begrepen te worden.
 

Het boek wordt uitgegeven door Kramat.
www.kramat.be
Het is te koop of te bestellen in de boekhandel en kost 15 euro.