POM POM POM POEN!

Waarom fascineren pompoenen me? Door hun kleur? Door hun gewicht van 1 kg tot 1000 kg en meer? Door hun gezellige ronde vorm? Omdat er zoveel soorten zijn, qua afmeting (van bal tot reus) en qua kleur (van licht tot donker)? Omdat ze niet én wel eetbaar zijn? Omwille van hun sprookje- en horrorgehalte? Of omdat ze zoveel mensen inspireren? Kijk naar de monsters, lampen, races, wedstrijden, gedecoreerde tafels en dorpels rond Halloween. Misschien is het gewoon de combinatie van alle factoren...

Een pompoen voor mijn deur of in een mand in huis: daar had ik nooit interesse in. Maar een fan werd ik wel na het zien van de berg pompoenen in Krewelshof in het Duitse Lohmar. Daar passeerde ik toevallig al twee keer tijdens wandelreizen. En telkens moest ik gewoon stoppen, uitstappen en gaan kijken. Of beter: bewonderen. Wat een berg, 3000 stuks! En voor die 'kürbis'-berg pronkten in september de drie winnaars van het jaar: Walter De Wever uit Wanzele kreeg plaats nr 1 met een kanjer van 513,5 kg, zijn vader Johan uit Ternat plaats 2 met 511 kg. Nummer 3 op het ereschavot met 369 kg, was het exemplaar van een Duitser. 

Het is niet de eerste keer dat Walter De Wever daar wint: in 2021 ook. In Utrecht scoorde hij al eens met een bal van 711,5 kg. Jawel, elke gram telt. Ze hebben veel aandacht en heel veel water nodig.

Kasterlee blijkt in ons land het epicentrum van de pompoenkweek te zijn: er is een pompoengenootschap dat jaarlijks een regatta met uitgeholde exemplaren organiseert én een pompoenlied verspreidt. Kweker Herman Boonen scoorde daar met een kanjer van 1.002 kg! Die mag zich terecht pompoenkoning van België noemen. 

Een pompoen staat symbool voor geluk, overvloed, voorspoed en dankbaarheid. Het is een binair geval: botanisch eis het een vrucht, culinair een groente. Een soepje of moes van pompoen, ik kan het aanbevelen. Heerlijk!

GIFTIG EN VERSPILLING

Ondanks mijn pompoenliefde, moet ik eindigen met twee nare berichten...

Grote pompoenen zijn giftig! Het Antigifcentrum krijgt jaarlijks tussen 30 en 50 oproepen van mensen die ernstig ziek zijn na het eten van giftige pompoenen. 

Als je niet weet welk exemplaar je zorgeloos in pot of oven kunt gebruiken - er zijn wel 100 soorten! - vraag het aan je groenteboer. Dat deed ik ook. 'Hokkaïdo', raadde die me aan. Ik zag, zocht en kocht. Gewapend met vijf exemplaren verliet ik het kürbisland.

En ja, misschien heb ik een boon voor die groente: ik ben graag keukenlui. Zo snel mogelijk zo gezond mogelijk eten op tafel krijgen, is mijn motto. En met jou, pompoen (die op de foto), is dat heel goed te doen! Ja, ik schrijf nog altijd veel liever dan ik kook...

Grote pompoenen zijn een verspilling! Blijkbaar wordt van de gekweekte exemplaren slechts 1/5 hergebruikt (als voedsel voor wilde dieren)! De rest belandt op stortplaatsen waardoor schadelijke gassen zouden ontstaan voor het milieu. 

Het is niet al goud wat blinkt!

Ik hou van pompoenen, pompoenen vind ik mooi.

Grote ronde dikke, geile vind je nooit.

Ik hou van pompoenen, pompoenen om ter zwaarst.

Honderd is te weinig duizend dan maar.

fragment uit het pompoenlied, van Peter Boonen.

OH DIE HATELIJKE MAILS...

Neen, ik heb geen uitvaartverzekering nodig (al gun ik mijn naastbestaanden een geruste en rustige dood).

Neen, ik wil ook geen Oekraïense schoonheid (ik heb een partner en als ik die niet had, zou ik op dat ‘aanbod’ zeker niet ingaan).

Neen, mijn telefoonopslag is niet vol (ellendige shopper mail!) en mijn cloudopslag ook niet.

Neen, Hanna of Emma, ik wil niemand vinden die echt bij me past (ik heb al iemand, al past die niet altijd bij mij).

Neen, ik wacht niet op een pakket (in afwachting van bezorging) en neen, ik verwacht geen vrachtwagen met levering (want ik heb niets besteld!)

Neen, ik wil geen unieke vastgoedinvestering.

Neen, Thomas uit Duitsland, ik wil geen lening.

Neen, USPS ik wil geen gift.

Neen, ook geen surprise van Dicks, AARP of Lowes Department.

Neen, BMWA (wat dat ook moge zijn) je moet me niet feliciteren.

Neen, ik wil mijn auto niet verkopen (want ik heb er geen)!

Neen, ik wil geen elektriciteitswerken, geen krepi, geen zonnepanelen, geen vastgoed in Brugge, en ik heb ook geen condensatieketel nodig, en ook geen waterverzachter.

En dat is nog maar een deel van de oogst van enkele dagen verderfelijke mails!

SPAM

Ik ben ze zo beu. Die dagelijkse dosis vergif! Een mens wordt er soms moedeloos van, soms boos en soms razend. De valse afzenders die in mijn mailbox belanden, zitten jammer genoeg niet elke dag waar ze horen: in mijn spamvak. En zelfs verplaats ik die ondingen van in- naar spamvak, ze komen opnieuw.  Niet 1 keer, maar wel 20 keer! Grrrr.

Erop klikken doe ik nooit. Ik zie de afzender en dan gaat meteen een alarmbelletje rinkelen. Zo is My Pension niet MY PENSION maar iets van een valse ‘brown’.

OPLICHTING

Het zijn oplichtingspogingen, pesterijen, misdrijven. Waarom kan daartegen niet meer actie worden ondernomen? Een internetfraudemagistraat, dat zou al een begin zijn, met ICT specialisten aan zijn zijde. IP-adressen koppelen aan die smerige hinderlijke berichten? Ja, onderzoeksrechter Philippe Van Linthout, u heeft gelijk, waarom luistert men niet naar u en steekt men niet meer mensen en middelen om de oplichtingen via internet aan te pakken?

De last, ballast en start van alle kwaad ligt daar, bij die ergerlijke misleidende mails (en berichten). Het aantal dossier van internetfraude stijgt elk jaar stijgt en die fraude lijkt onuitroeibaar (wat ik moeilijk kan geloven).

SCHADE

Vroeger werd de mensen de schrik om het lijf gejaagd met kettingbrieven en hun opvolgers, kettingmails en kettingberichten; echt waar, lees de getuigenissen in mijn boek ‘Het moest maar eens waar zijn'. De morele schade (die mijn vader met alle middelen en de media probeerde te voorkomen) was dikwijls groot… maar de financiële bleef zeer beperkt. Nu zijn beiden enorm: mensen verliezen hun hoop-moed-droom op een betere toekomst, met hun verlies van vijf tot tienduizenden euro’s. Intriest. Ook bij Slachtofferhulp van het CAW was de stijging van het aantal slachtoffers van internetfraude de laatste jaren opvallend.

WAT DOEN?

Wat kan je doen? Veel is het niet: goed kijken naar de afzender; bij enige twijfel - of onbekende afzender - niet openen, niet klikken en meteen elimineren. Ik stuur haast elke dag een portie valse mails naar verdacht@safeonweb.be. Af en toe 'vergeet' ik dat: ik heb het gevoel dat er niet tegen wordt opgetreden, want er verandert niets: ik blijf ze krijgen, die stomme mails. Dat ergert me, maakt me boos en doet me verdriet, vooral als ik denk aan de slachtoffers.

Ps. Niet vals maar niet welkom, zijn de mails van Ryanair of Weflycheap. Ik vlieg niet meer! Respecteer mijn keuze en laat me met rust a.u.b.

 

Kijk op: Onderzoeksrechter Philippe Van Linthout: "Online misdaad groeit elke dag. We hebben dringend meer mensen en middelen nodig" | VRT NWS: nieuws

Lees: Leer valse mails herkennen | Drupal (safeonweb.be)

 

IS REIZEN NAAR EN IN ALGERIJE MOGELIJK?

Is naar en in Algerije reizen moeilijk of onmogelijk? Onmogelijk, neen, moeilijk ja. Jammer want er zijn zoveel mooie plekken te ontdekken: woestijnen, monumenten, oude stadskernen, Romeinse ruïnes, warmwaterbronnen. Als je zin hebt, kan je met Badra Daït uit Gent 11 dagen naar Algerije, én naar Algiers én naar de ongelooflijk mooie Algerijnse woestijn! ‘Le desert ne se raconte pas, il se vit’, is een gezegde van de Touaregs.

MET EEN GENTSE GIDS?

Badra Djaït is een Belgische van Algerijnse herkomst, met diploma’s in Antropologie en Arabistiek, werkt voor UGent rond diversiteit en inclusie. Ze organiseert in haar vrije tijd woestijnreizen naar Algerije. Dat is voor wie dat land wil bezoeken, echt een buitenkans. 

De 11-daagse reis, die zij in het Nederlands begeleidt, commentarieert en gidst, begint in Djanet en eindigt in hoofdstad Algiers. Haar reis is een buitenkans want georganiseerde reizen vinden vanuit België of Nederland is heel moeilijk. En Badra zorgt daarbij voor alles: vliegtickets, visa, overnachtingen, vervoer, gidsen, tenten en ander kampeermateriaal, maaltijden, enz. Daar hangt een stevig prijskaartje aan, maar die reis kunnen meemaken is uniek. 

Het gedeelte van de woestijn dat zij toont - waarin je een week rondreist en kampeert - ken ik niet, mijn dochter wel. Die was in de wolken. Zij is net als Badra weg van het natuur- en cultuurpark Tassili N’ajjer, Unesco Werelderfgoed, met zijn adembenemende Saharalandschappen: uitgestrekte zandduinen, majestueuze rotsformaties, prehistorische grottekeningen, indrukwekkende canyons en betoverende oases. ‘Het ervaren van de eindeloze zandvlaktes en het bewonderen van de prachtige kleuren bij zonsopgang of zonsondergang zijn onvergetelijke ervaringen’ vertelt Badra stralend enthousiast.  

Ik kan dat enkel beamen, al zag ik een ander deel van de Tassili N’Ajjer, nl. Tamanrasset met de Hoggar en de Assekrem, het was alsof ik op de maan wans. Zeven dagen in die woestijn rondreizen én kamperen (wat ik ook deed) is de beste manier om ze te beleven. Dat bevestigt Badra met een gezegde van de Toearegs: ‘Le desert ne se raconte pas, il se vit'.

ALGIERS

Na een week woestijn vlieg je met haar van le Grand Sud naar hoofdstad Algiers om er rond te dwalen in de kasba uit de 10^de met zijn Moorse, Ottomaanse en koloniale stijlen. Misschien is er ook tijd voor het nationaal martelarenmonument en de plantentuin, Jardin d’Essai du Hamma, met zijn onvergetelijke bomen. 

Voor meer informatie over deze reis: www.legrandsud.be.

Als voorbereiding kan je 'Mijn Algerije' lezen of gaan snuisteren in reisboekhandel Atlas&Zanzibar van Frank Van Os in Gent, waar je een aantrekkelijke collectie over Algerije vindt, o.m. boeken, land- en wegenkaarten.

OP EIGEN HOUTJE?

Voor avonturiers die Algerije op eigen houtje willen verkennen, heb ik deze tips:

- Lees voor je vertrekt de richtlijnen van Buitenlandse zaken Reisadvies van Buitenlandse zaken: Praktische info over reizen in Algerije | FOD Buitenlandse Zaken - Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking (belgium.be)

- Zorg voor de juiste reisdocumenten: een geldig paspoort (gemeente) en een visum (Algerijns consulaat in Brussel): VISA TOURISTIQUE – Consulat Général d'Algérie à Bruxelles (consulatalgerie.be).

- Neem contact, indien nodig, met de Belgische ambassade in Algiers: Adres en openingsuren | België in Algerije (belgium.be).

- Vlieg naar Algiers vanuit Brussel, Charleroi of Lille.

- Neem de veerboot naar Algerije uit Frankrijk of Spanje: Veerboten naar Algerije - Routes, Dienstregelingen, Prijzen - Direct Ferries.

- Ga met eigen auto of huurauto (=moeilijk te vinden!), wees voorzichtig en vergis je niet in de afstanden, bv. Algiers-Djanet is 2.800 km. 

- Zoen een hotels o.m. in Annaba, Algiers, Oran, Constantine, Batna, Bejaja, Setif, El Oued, Djanet, Tamanrasset, enz.

- Lees mijn boek 'Mijn Algerije': MIJN ALGERIJE... | Ann Driessen | Waargebeurde verhalen | 9789403652726 | Standaard Boekhandel

#algerije #mijnalgerije #boekentip #watzullenwelezen #onbekendisonbemind #vreemdmaarvriend #casbah #leesditboek #legrandsud #welevenomtereizen #wereizenomteleren #eenstukvandewereldontdekken #reizen #woestijnreis 

ADVIEZEN VOOR OMA'S?

Bijna 30 jaar geleden schreef mijn moeder-schrijfster Monda De Munck, toen al ettelijke keren oma, een cursiefje 'TIEN ADVIEZEN VOOR OMA'S'. Ze staan in ‘ons’ boek ‘Kinderen toegelaten’. Nu ik oma ben en mijn kleinzoon van 6 jaar voor het eerst alleen komt logeren, herlees ik ze. En ik moet toegeven: ik ben het eens met de meeste adviezen, met een paar helemaal niet…

Eerst de adviezen waar ik niet mee eens ben, vooral deze twee: ‘Koop een enorme voorraad snoepjes. Ze kunnen bergen aan (Koop eventueel een aandeel van een tandartsenpraktijk’ en ‘Haal de sleutel af van alle binnendeuren. Bevestig ze aan een haakje heel hoog boven de deur. Je kleinkinderen sluiten zich bij voorkeur op in de wc en raken er niet meer uit.

Wat dat eerste betreft: neen. Snoep is beperkt tot pindakaas op de ochtendboterham. Ik wil en zal het zes jaar lang opgebouwde zo-weinig-mogelijk-extra-suiker van zijn ouders niet aanvallen. Ik gruwel zelf als ik kindjes, soms in een buggy, op een doordeweekse dag al aan een lekstok zie likken. Snoep, ijsjes, gebak… hij eet ze wel maar ze zijn echt voorbehouden voor speciale dagen of gelegenheden.

SLEUTELS

Het tweede? Neen, de sleutels blijven op de deuren. Al ben ik zelf door zijn moeder, toen ze 2,5 jaar was, opgesloten in een vensterloze minibergplaats van een appartement! Haar zusje van 6 maanden sliep in de kinderkamer sen en hun vader zou eerst een uur later zou komen middageten… Angst voor mogelijke kwalijke gevolgen overmande me, maar gelukkig: mijn zuchten, smeken, aanmoedigen om toch maar de sleutel om te draaien had resultaat. De peuter-bijna kleuter deed ‘het’!

ETEN

Enkele adviezen waar ik het mee eens ben?

‘Komen ze bij je eten, informeer dan zorgvuldig naar hun voorkeur. Spruitjes scoren niet hoog. Frieten wel’. Wat ons manneke graag eet, staat natuurlijk met stip geprogrammeerd deze week! Daar zit natuurlijk braadworst met appelmoes bij en pasta…

Nog een advies? ‘Woorden wekken, voorbeelden trekken’. En nog een leuke: ‘Schrik niet als je echtgenoot zich gedraagt als de aanvoerder van een eskadron en wild om zich heen slaat. Elk aansnorrend tuig, als is het maar een grasmaaier, ervaart hij als een mogelijke belager van zijn kleinkinderen’. Voor de andere adviezen, verwijs ik graag naar blz. 355 van ‘Kinderen toegelaten’!

Over haar adviezen aan ouders, schrijf ik een andere keer…

‘Kinderen toegelaten’, Monda De Munck en Ann Driessen, 397 blz., 21 euro (plus verzending), kan besteld worden:

Bij mij: boekenvanann@gmail.com
Bij StoryLand: KINDEREN TOEGELATEN
En in elke boekhandel in je buurt.

DAVID, EEN VENT UIT EEN STUK!

David. Een onvergetelijke vent. Wat een uitstraling! Wat een man! Niet te dik niet te dun. Een brok rust én energie tegelijkertijd. Je voelt die gewoon als je voor, naast, achter of onder hem staat. Wat ik deed, in april, in Firenze. En dat terwijl die kerel enkel en alleen een stevig stuk marmer is! Ongelooflijk. Ik kon hem zien, bewonderen, bijna aanraken… en nog straffer: ik bezocht de marmergrot waaruit zijn maker Michelangelo het basismateriaal voor zijn, deze creatie haalde!

Zijn David, mijn David, een levend brokstuk steen! Maar door de Italiaanse grootmeester Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni (1475-1564) zo vakkundig en artistiek bewerkt dat die David bijna leeft. Je verwacht elk moment dat hij stapt, beweegt, buigt…Wat een grootmeester die Michelangelo.

Als je bedenkt met welke materiaal en met welk gereedschap van die tijd hij dát heeft gepresteerd? Het lijkt dat nog een groter wonder. Kunstenaars van nu -geloof me, mijn bewondering voor hen blijft - hebben de meest gesofisticeerde technieken ter beschikking hebben… diamantboren, zagen, computers, enz. Hij een hamer en een beitel?

Dat ik voor ik hem ontmoette, die marmeren god, op de plaats kon stappen en rondkijken waar Michelangelo zijn basismateriaal haalde, in de marmergroeve in Carrara, vermenigvuldigde mijn admiratie voor artiest en beeld. Geen wonder, maar terecht dat de marmertoer in de buik van de groeve als eerbetoon de naam draagt van de schepper van David.

FANTISCRITTI

Vijftien 15 euro kostte me die onvergetelijke ervaring vanuit Miseglia-Fantiscritti tijdens de Marmotour. De 500 meter tunnelrit in busje van het lichte buiten naar het schemerige binnen (in de groeve), het blauwrozige lichtspel met onze schaduwen op de lang geleden bewerkte marmeren wanden, de bedrijvigheid in de veel lager geleden diepte waar met de allernieuwste methodes en boor- en zaagmachines en een minimale bezetting nog altijd marmer wordt uitgesneden, geladen en weggevoerd.

Op de plaats (of ongeveer) stappen en/of kijken waar de grootmeester van de prachtige man echt zijn basismateriaal, marmer, haalde… geloof me, dat doet iets met ene mens. Het bekijken, inspecteren, bewonderen van dat eeuwige kostbare natuurgesteente… het voelen, het beluisteren, aanraken… naast de naakte steile wanden, die belast zijn met eeuwige schoonheid, voelde ik me zeer klein en nietig, onbelangrijk…

Getooid met haarnetje en knalgele werfhelm… maar brokstukken vielen niet. De technische uitleg in het moeilijk Engels van onze Italiaanse gids ontsnapte me grotendeels. Verdorie ik had beter moeten luisteren en ‘het’ allemaal noteren: dat stuk geschiedenis, het uithalen, bewerken, vervoeren vroeger en nu van dat toch wel kostbaar goedje. Maar ik wilde niet noteren, ik wilde kijken, ervaren en dromen (deels door gebrek aan voldoende licht en mijn fotograafmanie moet ik toegeven). In mijn verbeelding zag ik mannen van 50 en 500 jaar geleden die de met volharding, inzet, moeite, tijd, ontberingen en armzalige levensomstandigheden hun marmerbrokken via ezels en karren kilometers ver naar het centrum van Carrara vervoerden.

Poseren bij de metershoge maar toch indrukwekkende gedeeltelijke kopie van ‘De schepping van Adam’ (het originele zag ik in de Sixtijnse kapel in Rome), even doen alsof we een brok van 1000 kg marmer opzij kunnen duwen en onze lichamen monsterschaduwen laten maken op de wanden. Het hoorde er ook bij. Wat ik onthield is dat de grijze marmer of de witte met grijszwarte aders naden erg in trek, duurder en gegeerd is, maar geef mij maar wit. Wit is altijd schoon.

Na afloop, uit de tunnel, konden we flaneren we, voor 3 euro, tussen beelden, karren, werktuigen (vooral hamers, steenbeitels en spieën), foto’s, stenen van het kleine openluchtmarmermuseum.

CAMPOCECINA

En dan vergeet ik bijna de rondritten, voor en na, rond Carrara met adembenemend uitzichten (Campocecina, Fantiscritti, Colonnato, Torano) om op verschillende hoogtes de variatie in groeven en activiteiten te zien. Stijgen en dalen, kronkelige smalle wegen (mijn maag protesteerde geregeld), imposante tunnels en bruggen, passerende kolossale vrachtwagens beladen met marmeren brokstukken, de opengereten natuur met witgrijze vlekken, marmeren kunstwerken, … Mijn man werd stilaan boos omdat ik hem onderweg met de auto, naar en van, op te veel plaatsen deed stoppen om groeven, bedrijfsterreinen, werkplaatsen van marmer in de verte en dichtbij te kunnen observeren (=bewonderen). Geen wonder dat bepaalde locaties voorkomen in de James Bond film ‘Quantum of Solace’ uit 2008, met Daniel Craig.

Nog een kers op de taart, naast het bezoek aan marmergroeve en aan de echte David? Een blitsbezoek aan Laboratorio Carlo Nicoli: veruit de bekendste marmerateliers van Carrara waar opdrachten uit heel de wereld binnenkomen en dito kunstenaars aan het werk waren met het herstellen, creëren van kleine en grote beelden en kopieën van beelden… Ze lieten me kort even verdwalen tussen hun en andere staande en liggende creaties…

Ja, David. Jou zal ik nooit vergeten. Ook niet je honderden kleine en grote kopies in alle kleuren en groottes in Firenze...

#marmer #carrara #david #michelangelo #italië #Michelangelomarmotour #Miseglia #kunst #arte #onvergetelijk