MIJN ELFSTEDENTOCHT...

Hindeloopen… vorige week dacht ik aan dat dorp in Friesland. In de overgang van 2006 naar 2007 deden-reden mijn man en ik een deeltje van de Elfstedentocht, De Tocht der Tochten voor elke Nederlander, ondanks het gebrek aan ijs, ondanks de koude, via wegen: Sloten, Hindeloopen, Workum, Stavoren, Warns, Molkwar, Bolsward en Leeuwarden om dan via Laaksum, Mirns, Oudemirdum en Nijenmirdum naar Schokland, Lemmer en tot slot Urk te rijden en daarna naar onze toenmalige woonplaats Amersfoort. 

We hadden 500 km op de teller. We zijn niet overal gestopt, maar op de meeste plaatsen wel, soms heel kort, soms lang. Mijn herinneringen kwamen naar boven toen ik de uitzendingen merkte op de Nederlandse televisie over de schaatslegendes Reinier Paping (1963), Evert van Benthem (1985 en 1986), Henk Angenent (1997). 1963 bleek de meest heroïsche EST, die van 1997 voorlopig de laatste. En niet te vergeten: de vrouwen-wereldkampioenen schaatsen: Stien Kaiser (1967,1968 en 1972), Carry Geijssen (1986) en Ans Schut (1986). Over mijn schaatstalent wil ik het niet hebben: ik ben een nul. Bij de laatste test in Utrecht had ik een stoel nodig. Maar goed.

MIJN EST

Terug naar mijn tocht, mijn EST, Elfstedentocht. Die was verre van heroïsch, wel toeristisch en bij momenten romantisch. Wat ik me nog herinner? Water, weiden, grachten en sloten, gezellige haventjes. Heerlijke vergezichten. Echt plat land is dat platteland. Sloten met 1 sloot heeft zijn naam niet gestolen. Hindeloopen en zijn grachten met houten bruggetjes, én een interessant Schaatsmuseum. 

SCHAATSMUSEUM

De complete Elfstedentochtgeschiedenis, de Hindelooper schilderkunst, de grootste schaatscollectie ter wereld, originele werkplaatsen en tal van voorwerpen en gereedschap om schaatsen te maken… en ergens een afgevroren teen. Ook gravuren, etsen, wassen poppen die schaatstaferelen uitbeelden. De boeken van schaatskenner Rene Diekstra. Het schaatswoordenboek van Max Dolhle. Pannenkoeken zijn welkom na dat ijzig bezoek. Uniek overnachten in tot kamers omgebouwde wijnvaten in Stavoren. Daarin dromen over De Vrouwe van Stavoren: de nooit-genoeg-weduwe die het kostbaarste ter wereld - tarwe - in zee stortte en, zoals een oude voorspelde, haar schepen verloor en moest gaan bedelen.

LEEUWARDEN

Wat deden we nog meer? Een stadswandeling in Leeuwarden en een bezoek aan het Fries Museum. Snert eten ook. Oliebollen na het bezoek aan het keramiekmuseum Princessehof en ‘US
Mem’ (Fries voor moeder) zien: het standbeeld van de Friese koe (zwart met witte vlekken) in Leeuwarden, bakermat van Friese zuivel. Een wandeling in Bolsward. Dijk, ganzen en paarden in Nijenmirdum.

Ik herinner me ook dat je veel kunt leren in Friesland: Koemelken voor beginners, boerengolf, strobaal stapelen, fierljepslalom, kruiwagenrace, hooivorken darten, skûtsjesilen, kaatsen en sjoelen. Dat een bepaalde jenever 71 kruiden bevatte, en Us Heit bier is. De legende van Grutte Pier, een Friese wrede volksheld, ben ik helaas vergeten. 

‘Vaut le voyage’, zouden de Fransen zeggen, een reis waard. Mijn enige verzuchting was toen: die tocht wil ik ooit in een zomer herhalen... en dat hoop ik nog altijd!

#elfstedentocht #friesland #schaatsmuseum #hindeloopen #leeuwarden #sloten #stavoren

 

HET WATER IS NIET, NOOIT TE DIEP

                   

Zoveel regen en zoveel water! Dat zag ik in Pollinkhove tussen Oostvleteren Hoogstade! Weiden, struiken, palen en hekken zaten in het water. Mijn plan - een boek over Algerije deze maand klaar hebben - viel jammer genoeg ook in het water (is mislukt)...

Schrijven is geen water naar de zee dragen (iets overbodigs doen), wel integendeel, maar de tijd glipt, zoals water, door mijn vingers. Ik vraag me af: moeten ze mij misschien op water en brood zetten (in de gevangenis steken)? Dan ben ik onder water (onbereikbaar) en kan ik doorwerken? Liever niet. Ik ben en blijf graag thuis. Maar a.u.b. als ik wil schrijven, loop niet in mijn vaarwater (in de weg) want dan speel je met vuur en gooi je het kind met het badwater weg (alles verpesten) voor mij.

Bang

Is er naast gebrek aan tijd iets anders dat me belet een boek af te werken? Ben ik af en toe bang om me aan koud water te branden (te voorzichtig en daardoor niet tot een daad komen)? Misschien wel, misschien niet. Maar ik moet echt wel leren water bij de wijn te doen (minder streng te zijn). En al geeft de ene of de andere een steek onder water (zegt of schrijft iets onaangenaams) en komt het water op de dijk (tranen in mijn ogen): ik moet gewoon blijven schrijven.

Storm

Of is alles wat ik schrijf gewoon een storm in een glas water (drukte om niets)? Ja… Ik moet gewoon het hoofd boven water houden (de moed niet opgeven, ondanks moeilijkheden) en ook geen spijkers op laag water zoeken (problemen zoeken die er niet zijn). Als het me voor het einde van de maand lukt, kan ik de zon weer in het water zien schijnen (weer vrolijk zijn)! Dat dit boek er komt – en ook volgende boeken - staat als een paal boven water (dat is zeker)! 

Want die op het water is, moet varen (als je iets begint, maak je het af)…

 

Ps. Zonder moeite geen vreugde, wie bloemen plant, moet veel water dragen. Frida Schanz, Duitse schrijfster.

KINDERMISBRUIK VOORKOMEN!

Vandaag 19 november is de Internationale dag voor de Preventie van Kindermisbruik

Kinderen kunnen gedwongen worden om seksuele handelingen te ondergaan of uit te voeren. Dat is erg ingrijpend, zowel voor het kind als voor de omgeving die ermee geconfronteerd wordt. Seksueel geweld wordt vaak geheimgehouden. Vaak weten mensen niet wat zeggen of doen en grijpen niet in. Niet omdat ze het kind niet willen helpen, maar omdat ze zich machteloos voelen, zich schamen, of omdat de daden gepleegd werden door een bekende. Slachtoffers kampen vaak met schuldgevoelens, soms krijgen ze te horen dat zij het misbruik zelf uitlokten. Dat is natuurlijk niet zo: de verantwoordelijkheid ligt altijd bij de dader. Kinderen die te maken kregen met misbruik kunnen het vertrouwen in anderen verliezen. Hun veiligheidsgevoel kan een flinke deuk krijgen.

Wat kan je doen?
Praat er over!
Zorg voor jezelf
Zoek zo snel mogelijk medische hulp
Doe aangifte bij de politie
 
Wie kan je helpen?
Familie, vrienden, leerkrachten, trainers
1712
Het Vertrouwenscentrum kindermishandeling
AWEL
Child Focus
Zorgcentrum na Seksueel Geweld (ZSG)
Slachtofferhulp van het CAW
Dienst slachtofferonthaal bij de justitiehuizen
Juridische eerstelijnsbijstand of een advocaat
Lotgenotengroep

Bron: Kindermisbruik | Slachtofferzorg

 

IK DRAAG MIJN BOOMPJE BIJ...

Ik wil meer bomen, veel meer bomen, bossen vol. Veel organisaties, gemeenten, bedrijven en de Vlaamse Regering willen dat ook. Jij ook? Ik heb vandaag voor 20m2 bomen betaald aan Natuurpunt. Ik heb het volste vertrouwen dat die vzw zorgvuldig plant waar ze mijn bomen én welke bomen ze zal planten.

Ik kan niet anders dan helpen de bossen in Vlaanderen vergroten. Ik ben al decennia een bomenliefhebster, voor sommigen misschien zelfs een bomengekkin. Ik kan geen enkel bijzonder, uniek, opvallend maar ook doodgewoon exemplaar passeren en negeren. Mijn dag, week of maand zijn ‘goed’ als ik weer een mooi exemplaar heb gezien, gegroet en gefotografeerd, in mijn buurt, in een tuin of tijdens een of andere wandeling. Ik word nederig door hun grootte, verwonderd door hun vorm en omvang, stil door hun uitstraling, verrast door hun elegantie en ontroerd door hun kleurenrijkdom. Verbaasd ben ik ook hoeveel leven er is in, onder en rond bomen: vogels, insecten, eekhoorns, mieren, mensen: ze vinden bomen een (h)eerlijke plek.

AAI ZE

Bomen moeten voor mij niet per se groot of imposant zijn. Neen. Ik houd van alle bomen, bomen in alle grootten en dikten. Ik ben gewoon een arbofiel, een bomenfan. Waar en wanneer ook. Soms aai ik ze, soms leun ik ertegen, soms omarm ik ze of omarmen zij mij… dat is een zalig gevoel. 

STEUN ZE

Dus ik moet deze actie wel steunen. Ik draag dus mijn boompje bij want ik wil minstens 4000 ha extra bos. Natuurpunt zoekt een terrein, plant de bomen slim, beheert ze goed en beschermt ze eeuwig. Bedankt! En laat mij a.u.b. (nu) bomen zien en (later) sterven…

ps. Trek nu de bossen in, ga naar bomen kijken... ze zijn o zo prachtig in hun herfsttenue!

Info?Ik draag mijn boompje bij 

ER IS TE VEEL TE ZIEN EN BELEVEN IN STOCKHOLM

Ik heb te veel redenen om over Stockholm te schrijven: de Vasa is er te bewonderen. Abba heeft er een museum en Stieg Larsson een wandeling. Het stadhuis is een pareltje, Skansen een gezellig openluchtmuseum en de overdekte Saluhall is een eetparadijs. Er is een heus musea-eiland en er zijn artistieke metrostations en indrukwekkende kastelen. Je kunt er wandelen, fietsen én varen. De taarten smaken er heerlijk… en in november reist een superlieve naamgenote daar naartoe.

Stockholm ligt op veertien eilanden, door bruggen verbonden, waar Mälarmeer en Oostzee samenkomen. Haar bijnaam: Venetië van het noorden. Er is te veel te zien en te beleven. Dus ik moet selecteren. Vandaar mijn top 5:

1. VASA MUSEUM: een vier verdiepingen museum gebouwd rond een oorlogsschip en over de

bouw, eenmalige vaart, ondergang, berging en restauratie van dat schip. Echt, ongemeen boeiend en veelzijdig, wat ik vooraf niet had gedacht of verwacht. Minstens 3 uur verkenden we dit schip, gebouwd in opdracht van Gustav II Adolf, dat zonk op 10 augustus 1628, bij zijn eerste reis uit de haven, dezelfde dag, na amper 1 km varen. Na 333 jaar - in 1957 - startte de berging. Die duurde vier jaar: een huzarenstuk. Begin, zoals wij, met een gids en verken het daarna verder alleen. Er zijn 9 gerelateerde tentoonstellingen. Vergeet de twee docudrama’s te gaan zien over hoe het schip werd gemaakt en zonk en wie de schuldige was.

2. ABBA MUSEUM en SKANSEN: deze twee museum liggen bijna recht tegenover elkaar… en op wandelafstand, langs het water, van het Vasamuseum. Het Skansen Museum is een mengelmoes van Bokrijk, een zoo, een kinderboerderij, een ambachtenmark en een eetfestijn. Het is het oudste openluchtmuseum ter wereld in 1891 met 150 gebouwen uit 18de en 19de eeuw uit alle hoeken van Zweden - met her en der acteurs in originele klederdracht - en verschillende tuinen. Het Abba Museum toont de levens van dit kwartet: hoe ze muziek maakten, leefden, werkten en schreven. Agnetha, Benny, Björn en Frida brengen hun eigen verhalen, hun persoonlijke anekdotes, hun levens, hun optredens, huwelijken en scheidingen. Hun souvenirs liggen, hangen er, hun lief en leed is te lezen, te horen en te zien Je kan er ook zelf optreden, dansen, enz. Leuk is natuurlijk de afdeling van hun kitscherige kleurrijke danspakken.

3. STADHUIS: herkenningspunt aan het water en symbool van de stad. Pareltjes zijn o.m. de Blä

Hallen - die niet blauw maar baksteenrood is - waar elk jaar op 10 december het galadinervoor Nobelprijswinnaars plaatsheeft. Het is een trekpleister van formaat. Ook door o.m. de 19 m hoge beschilderde houten schipachtige zoldering in de Gemeenteraadzaal, de beschilderde zuilenzaal door schilder-prins Eugène en hét van het: de Gouden Zaal - na de twee magnifieke koperen deuren van elk 1 ton - een ontwerp van Einar Forseth, schitterend! Letterlijk, want 18 miljoen mozaïeken zijn met bladgoud bedekt. Indrukwekkend zijn de taferelen: de Heilige Eric, 1000 jaar geschiedenis van Zweden, Zweedse Bv’s en Mälardrottningen. Deze ‘koningin van het Mälarmeer’, een hemelsgrote dame met grote handen en slangenhaar, is het symbool van Stockholm. Klim, als je een ticket krijgt (wij niet) op de toren met 3 kronen voor het uitzicht. Opmerkelijk: hier kreeg ik een beschrijving in het Nederlands.

4. SLOT DROTTNINGHOLM: drottning betekent koningin en holm eiland. Het hele 18-de eeuws
complex - slot, theater, paviljoen en tuinen - staat op de Werelderfgoedlijst. Boek bij aankomst meteen rondleidingen voor de verschillende onderdelen. De koninklijke familie woont er sinds 1981 maar laat bezoekers toe op dagen dat er geen officieel bezoek is. Er is zoveel te stappen en te zien. In het paleis Drottningholm zijn blikvangers vooral de prachtige Luisa Ulrike’s bibliotheek met 7000 boeken, de blauw-gouden barokke decoraties in de slaapkamer van Hedwig Elenora, de ‘marmeren’ trapzaal, het commode-zit-bed, de grote zaal met portretten van koningen van allerlei landen die op bezoek kwamen. En na het slot kan je het 250 jaar oude baroktheater bezoeken. Gustav III, koning en acteur, speelde en schreef toneel. Dan is er nog het Chinees paviljoen, in de tuin via de gouden poort (=fotospot), na buxushagen, een imposante Herculesfontein enz. Dat paviljoen uit 1753 Het interieur van dat paviljoen, Zweedse rococo, herbergt o.m. een collectie panelen, gelakte dozen en porseleinen poppen uit China. Tip: neem, om te gaan, metro T naar Bromma, daarna bus 301-323 en keer terug met de boot (ongeveer een uur) over het Mälarmeer.

5. SALUHALL: een mooi bakstenen gebouw, een overdekte markt), een stenen eetkathedraal, in 1888 geopend met een gedurfde plafondconstructie van glas en ijzer. Daar moet je kijken, proeven, genieten, kopen en eten. Er zijn wel 17 eetstandjes om te eten of eten mee te nemen: elandenworst, gerookt rendier, berenmousse, lingojam (rode bosbessen), gepekelde haring, kaviaar, kaneelbroodjes, enz. Ik at heerlijke verse zalm bij Tysta Mari.

Als je nog tijd hebt: Monteliusvägen (mooiste wandelpad), boottocht naar en wandeling op Waxholmen (busboot’ aan het Nationalmuseum), Alfred Nobelmuseum, Musea-eiland Skeppsholmen (Beeldentuin, Moderna Museet, Architekturmuseum, Oostaziatisch museum), Kungliga Slottet (officiële residentie van de Zweedse koning met 608 kamers/ruimtes, museum, galerij), Storykyrkan (kathedraal met enorme beeldengroep), artistieke metrostations, bekende auteurs (Stieg Larsson, Ivar Los, Sjöwall en Wahlöö, Astrid Lindgren, enz.), heerlijke taarten (bv. Sundbergs konditori), trollen, heksen en kabouters (Tomtar &Troll), fietsen van eiland naar eilan den wijk naar wijk.

Mail me en je krijgt nog meer tips! 

#stockholm #beaurifullcity #Zweden #Sweden #eilandjes #vasa #abba #skansen