MIJN HOOFD IS EEN VISSENBAK

Mijn hoofd lijkt wel een vissenbak, geen aquarium want zo mooi, helder en professioneel ziet het er echt niet uit. Er zwemmen grote en kleine vissen in, lichte en donkere, beweeglijke en roerloze. Net als mijn huidige gevoelens, gedachten, ideeën en zorgen...

Vissen. Ze zijn rustig of gejaagd, nerveus of doodkalm. Ze zwemmen, spartelen, bewegen van links naar rechts, van boven naar onder of omgekeerd, afwisselend ordelijk en wanordelijk, net als wat zich in mijn hoofd afspeelt.

Het lijkt in mijn vissenbak wel een warboel, een chaos maar dan wel met een ondefinieerbaar goedgeorganiseerd systeem: geen enkele vis botst tegen een andere of hapt naar een of andere voorbij-, boven- of naastzwemmer, voor zover ik kan vaststellen. Ze kennen hun plek in hun bak, in hun beperkt universum. Ze naderen elkaar wel, stijgen en dalen, net als mijn gevoelens, gedachten, ideeën en bezorgdheden. Samengevat, er zit van alles in die bak en ook in dat kleine grijze hoofd van mij.

Niet dat ik geen vis wil zijn, neen. Maar ik moet geen goudvis zijn of worden, geen veelarmige inktvis, geen kostbare koï, geen gevaarlijke kogelvis, geen geniepige sterrenkijker, geen prachtige kempvis, geen lachwekkende clownbotia en ook geen bloeddorstige piranha. Ik ben tevreden als onopvallende en kleurloze baars, brasem of kaper. Zoek me dus niet in Afrika, China of de VS, maar gewoon thuis.

Ik wil geen prooien zoeken, steken of eten, geen kleinere soortgenoten elimineren, maar zorgeloos zwemmen met en tussen alle soorten. Ik wil ook niet chaotisch en niet lui zijn, niet vaag en niet heimelijk, niet onvoorspelbaar en ongrijpbaar maar wel veelzijdig, empathisch, fantasierijk en leergierig. En zo wil ik het houden, in mijn vissenbak, in mijn hoofd (ik ben dus meer een vis dan een waterman).

Als ik een wens zou mogen doen, dan zou mijn vissenbak een heus aquarium moeten worden met rustplekken: eenvoudige rotspartijen, wuivende bruingroene planten en gestapelde takjes. Daar zouden mijn vissen… onnodige zorgen, onafgewerkt ideeën, onaangename gevoelens of dwingende gedachten even kunnen bekomen, rusten, misschien zelfs uitdoven. Weg met alle vissenissen in mijn hoofd!

 

Ps. Telkens ik de zorgen en bezorgdheden zie, hoor en voel op de plek waar deze aquarium staat - in een afdeling van 't Venster, waar mensen verblijven met een NAH, een niet-aangeboren hersenletsel - zijn mijn visjes plots heel wat kleiner en onbeduidender…

#vissen #vissenbak #hoofd #gevoelens #gedachten #ideeen 

POM POM POM POEN!

Waarom fascineren pompoenen me? Door hun kleur? Door hun gewicht van 1 kg tot 1000 kg en meer? Door hun gezellige ronde vorm? Omdat er zoveel soorten zijn, qua afmeting (van bal tot reus) en qua kleur (van licht tot donker)? Omdat ze niet én wel eetbaar zijn? Omwille van hun sprookje- en horrorgehalte? Of omdat ze zoveel mensen inspireren? Kijk naar de monsters, lampen, races, wedstrijden, gedecoreerde tafels en dorpels rond Halloween. Misschien is het gewoon de combinatie van alle factoren...

Een pompoen voor mijn deur of in een mand in huis: daar had ik nooit interesse in. Maar een fan werd ik wel na het zien van de berg pompoenen in Krewelshof in het Duitse Lohmar. Daar passeerde ik toevallig al twee keer tijdens wandelreizen. En telkens moest ik gewoon stoppen, uitstappen en gaan kijken. Of beter: bewonderen. Wat een berg, 3000 stuks! En voor die 'kürbis'-berg pronkten in september de drie winnaars van het jaar: Walter De Wever uit Wanzele kreeg plaats nr 1 met een kanjer van 513,5 kg, zijn vader Johan uit Ternat plaats 2 met 511 kg. Nummer 3 op het ereschavot met 369 kg, was het exemplaar van een Duitser. 

Het is niet de eerste keer dat Walter De Wever daar wint: in 2021 ook. In Utrecht scoorde hij al eens met een bal van 711,5 kg. Jawel, elke gram telt. Ze hebben veel aandacht en heel veel water nodig.

Kasterlee blijkt in ons land het epicentrum van de pompoenkweek te zijn: er is een pompoengenootschap dat jaarlijks een regatta met uitgeholde exemplaren organiseert én een pompoenlied verspreidt. Kweker Herman Boonen scoorde daar met een kanjer van 1.002 kg! Die mag zich terecht pompoenkoning van België noemen. 

Een pompoen staat symbool voor geluk, overvloed, voorspoed en dankbaarheid. Het is een binair geval: botanisch eis het een vrucht, culinair een groente. Een soepje of moes van pompoen, ik kan het aanbevelen. Heerlijk!

GIFTIG EN VERSPILLING

Ondanks mijn pompoenliefde, moet ik eindigen met twee nare berichten...

Grote pompoenen zijn giftig! Het Antigifcentrum krijgt jaarlijks tussen 30 en 50 oproepen van mensen die ernstig ziek zijn na het eten van giftige pompoenen. 

Als je niet weet welk exemplaar je zorgeloos in pot of oven kunt gebruiken - er zijn wel 100 soorten! - vraag het aan je groenteboer. Dat deed ik ook. 'Hokkaïdo', raadde die me aan. Ik zag, zocht en kocht. Gewapend met vijf exemplaren verliet ik het kürbisland.

En ja, misschien heb ik een boon voor die groente: ik ben graag keukenlui. Zo snel mogelijk zo gezond mogelijk eten op tafel krijgen, is mijn motto. En met jou, pompoen (die op de foto), is dat heel goed te doen! Ja, ik schrijf nog altijd veel liever dan ik kook...

Grote pompoenen zijn een verspilling! Blijkbaar wordt van de gekweekte exemplaren slechts 1/5 hergebruikt (als voedsel voor wilde dieren)! De rest belandt op stortplaatsen waardoor schadelijke gassen zouden ontstaan voor het milieu. 

Het is niet al goud wat blinkt!

Ik hou van pompoenen, pompoenen vind ik mooi.

Grote ronde dikke, geile vind je nooit.

Ik hou van pompoenen, pompoenen om ter zwaarst.

Honderd is te weinig duizend dan maar.

fragment uit het pompoenlied, van Peter Boonen.

OH DIE HATELIJKE MAILS...

Neen, ik heb geen uitvaartverzekering nodig (al gun ik mijn naastbestaanden een geruste en rustige dood).

Neen, ik wil ook geen Oekraïense schoonheid (ik heb een partner en als ik die niet had, zou ik op dat ‘aanbod’ zeker niet ingaan).

Neen, mijn telefoonopslag is niet vol (ellendige shopper mail!) en mijn cloudopslag ook niet.

Neen, Hanna of Emma, ik wil niemand vinden die echt bij me past (ik heb al iemand, al past die niet altijd bij mij).

Neen, ik wacht niet op een pakket (in afwachting van bezorging) en neen, ik verwacht geen vrachtwagen met levering (want ik heb niets besteld!)

Neen, ik wil geen unieke vastgoedinvestering.

Neen, Thomas uit Duitsland, ik wil geen lening.

Neen, USPS ik wil geen gift.

Neen, ook geen surprise van Dicks, AARP of Lowes Department.

Neen, BMWA (wat dat ook moge zijn) je moet me niet feliciteren.

Neen, ik wil mijn auto niet verkopen (want ik heb er geen)!

Neen, ik wil geen elektriciteitswerken, geen krepi, geen zonnepanelen, geen vastgoed in Brugge, en ik heb ook geen condensatieketel nodig, en ook geen waterverzachter.

En dat is nog maar een deel van de oogst van enkele dagen verderfelijke mails!

SPAM

Ik ben ze zo beu. Die dagelijkse dosis vergif! Een mens wordt er soms moedeloos van, soms boos en soms razend. De valse afzenders die in mijn mailbox belanden, zitten jammer genoeg niet elke dag waar ze horen: in mijn spamvak. En zelfs verplaats ik die ondingen van in- naar spamvak, ze komen opnieuw.  Niet 1 keer, maar wel 20 keer! Grrrr.

Erop klikken doe ik nooit. Ik zie de afzender en dan gaat meteen een alarmbelletje rinkelen. Zo is My Pension niet MY PENSION maar iets van een valse ‘brown’.

OPLICHTING

Het zijn oplichtingspogingen, pesterijen, misdrijven. Waarom kan daartegen niet meer actie worden ondernomen? Een internetfraudemagistraat, dat zou al een begin zijn, met ICT specialisten aan zijn zijde. IP-adressen koppelen aan die smerige hinderlijke berichten? Ja, onderzoeksrechter Philippe Van Linthout, u heeft gelijk, waarom luistert men niet naar u en steekt men niet meer mensen en middelen om de oplichtingen via internet aan te pakken?

De last, ballast en start van alle kwaad ligt daar, bij die ergerlijke misleidende mails (en berichten). Het aantal dossier van internetfraude stijgt elk jaar stijgt en die fraude lijkt onuitroeibaar (wat ik moeilijk kan geloven).

SCHADE

Vroeger werd de mensen de schrik om het lijf gejaagd met kettingbrieven en hun opvolgers, kettingmails en kettingberichten; echt waar, lees de getuigenissen in mijn boek ‘Het moest maar eens waar zijn'. De morele schade (die mijn vader met alle middelen en de media probeerde te voorkomen) was dikwijls groot… maar de financiële bleef zeer beperkt. Nu zijn beiden enorm: mensen verliezen hun hoop-moed-droom op een betere toekomst, met hun verlies van vijf tot tienduizenden euro’s. Intriest. Ook bij Slachtofferhulp van het CAW was de stijging van het aantal slachtoffers van internetfraude de laatste jaren opvallend.

WAT DOEN?

Wat kan je doen? Veel is het niet: goed kijken naar de afzender; bij enige twijfel - of onbekende afzender - niet openen, niet klikken en meteen elimineren. Ik stuur haast elke dag een portie valse mails naar verdacht@safeonweb.be. Af en toe 'vergeet' ik dat: ik heb het gevoel dat er niet tegen wordt opgetreden, want er verandert niets: ik blijf ze krijgen, die stomme mails. Dat ergert me, maakt me boos en doet me verdriet, vooral als ik denk aan de slachtoffers.

Ps. Niet vals maar niet welkom, zijn de mails van Ryanair of Weflycheap. Ik vlieg niet meer! Respecteer mijn keuze en laat me met rust a.u.b.

 

Kijk op: Onderzoeksrechter Philippe Van Linthout: "Online misdaad groeit elke dag. We hebben dringend meer mensen en middelen nodig" | VRT NWS: nieuws

Lees: Leer valse mails herkennen | Drupal (safeonweb.be)

 

IS REIZEN NAAR EN IN ALGERIJE MOGELIJK?

Is naar en in Algerije reizen moeilijk of onmogelijk? Onmogelijk, neen, moeilijk ja. Jammer want er zijn zoveel mooie plekken te ontdekken: woestijnen, monumenten, oude stadskernen, Romeinse ruïnes, warmwaterbronnen. Als je zin hebt, kan je met Badra Daït uit Gent 11 dagen naar Algerije, én naar Algiers én naar de ongelooflijk mooie Algerijnse woestijn! ‘Le desert ne se raconte pas, il se vit’, is een gezegde van de Touaregs.

MET EEN GENTSE GIDS?

Badra Djaït is een Belgische van Algerijnse herkomst, met diploma’s in Antropologie en Arabistiek, werkt voor UGent rond diversiteit en inclusie. Ze organiseert in haar vrije tijd woestijnreizen naar Algerije. Dat is voor wie dat land wil bezoeken, echt een buitenkans. 

De 11-daagse reis, die zij in het Nederlands begeleidt, commentarieert en gidst, begint in Djanet en eindigt in hoofdstad Algiers. Haar reis is een buitenkans want georganiseerde reizen vinden vanuit België of Nederland is heel moeilijk. En Badra zorgt daarbij voor alles: vliegtickets, visa, overnachtingen, vervoer, gidsen, tenten en ander kampeermateriaal, maaltijden, enz. Daar hangt een stevig prijskaartje aan, maar die reis kunnen meemaken is uniek. 

Het gedeelte van de woestijn dat zij toont - waarin je een week rondreist en kampeert - ken ik niet, mijn dochter wel. Die was in de wolken. Zij is net als Badra weg van het natuur- en cultuurpark Tassili N’ajjer, Unesco Werelderfgoed, met zijn adembenemende Saharalandschappen: uitgestrekte zandduinen, majestueuze rotsformaties, prehistorische grottekeningen, indrukwekkende canyons en betoverende oases. ‘Het ervaren van de eindeloze zandvlaktes en het bewonderen van de prachtige kleuren bij zonsopgang of zonsondergang zijn onvergetelijke ervaringen’ vertelt Badra stralend enthousiast.  

Ik kan dat enkel beamen, al zag ik een ander deel van de Tassili N’Ajjer, nl. Tamanrasset met de Hoggar en de Assekrem, het was alsof ik op de maan wans. Zeven dagen in die woestijn rondreizen én kamperen (wat ik ook deed) is de beste manier om ze te beleven. Dat bevestigt Badra met een gezegde van de Toearegs: ‘Le desert ne se raconte pas, il se vit'.

ALGIERS

Na een week woestijn vlieg je met haar van le Grand Sud naar hoofdstad Algiers om er rond te dwalen in de kasba uit de 10^de met zijn Moorse, Ottomaanse en koloniale stijlen. Misschien is er ook tijd voor het nationaal martelarenmonument en de plantentuin, Jardin d’Essai du Hamma, met zijn onvergetelijke bomen. 

Voor meer informatie over deze reis: www.legrandsud.be.

Als voorbereiding kan je 'Mijn Algerije' lezen of gaan snuisteren in reisboekhandel Atlas&Zanzibar van Frank Van Os in Gent, waar je een aantrekkelijke collectie over Algerije vindt, o.m. boeken, land- en wegenkaarten.

OP EIGEN HOUTJE?

Voor avonturiers die Algerije op eigen houtje willen verkennen, heb ik deze tips:

- Lees voor je vertrekt de richtlijnen van Buitenlandse zaken Reisadvies van Buitenlandse zaken: Praktische info over reizen in Algerije | FOD Buitenlandse Zaken - Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking (belgium.be)

- Zorg voor de juiste reisdocumenten: een geldig paspoort (gemeente) en een visum (Algerijns consulaat in Brussel): VISA TOURISTIQUE – Consulat Général d'Algérie à Bruxelles (consulatalgerie.be).

- Neem contact, indien nodig, met de Belgische ambassade in Algiers: Adres en openingsuren | België in Algerije (belgium.be).

- Vlieg naar Algiers vanuit Brussel, Charleroi of Lille.

- Neem de veerboot naar Algerije uit Frankrijk of Spanje: Veerboten naar Algerije - Routes, Dienstregelingen, Prijzen - Direct Ferries.

- Ga met eigen auto of huurauto (=moeilijk te vinden!), wees voorzichtig en vergis je niet in de afstanden, bv. Algiers-Djanet is 2.800 km. 

- Zoen een hotels o.m. in Annaba, Algiers, Oran, Constantine, Batna, Bejaja, Setif, El Oued, Djanet, Tamanrasset, enz.

- Lees mijn boek 'Mijn Algerije': MIJN ALGERIJE... | Ann Driessen | Waargebeurde verhalen | 9789403652726 | Standaard Boekhandel

#algerije #mijnalgerije #boekentip #watzullenwelezen #onbekendisonbemind #vreemdmaarvriend #casbah #leesditboek #legrandsud #welevenomtereizen #wereizenomteleren #eenstukvandewereldontdekken #reizen #woestijnreis 

ADVIEZEN VOOR OMA'S?

Bijna 30 jaar geleden schreef mijn moeder-schrijfster Monda De Munck, toen al ettelijke keren oma, een cursiefje 'TIEN ADVIEZEN VOOR OMA'S'. Ze staan in ‘ons’ boek ‘Kinderen toegelaten’. Nu ik oma ben en mijn kleinzoon van 6 jaar voor het eerst alleen komt logeren, herlees ik ze. En ik moet toegeven: ik ben het eens met de meeste adviezen, met een paar helemaal niet…

Eerst de adviezen waar ik niet mee eens ben, vooral deze twee: ‘Koop een enorme voorraad snoepjes. Ze kunnen bergen aan (Koop eventueel een aandeel van een tandartsenpraktijk’ en ‘Haal de sleutel af van alle binnendeuren. Bevestig ze aan een haakje heel hoog boven de deur. Je kleinkinderen sluiten zich bij voorkeur op in de wc en raken er niet meer uit.

Wat dat eerste betreft: neen. Snoep is beperkt tot pindakaas op de ochtendboterham. Ik wil en zal het zes jaar lang opgebouwde zo-weinig-mogelijk-extra-suiker van zijn ouders niet aanvallen. Ik gruwel zelf als ik kindjes, soms in een buggy, op een doordeweekse dag al aan een lekstok zie likken. Snoep, ijsjes, gebak… hij eet ze wel maar ze zijn echt voorbehouden voor speciale dagen of gelegenheden.

SLEUTELS

Het tweede? Neen, de sleutels blijven op de deuren. Al ben ik zelf door zijn moeder, toen ze 2,5 jaar was, opgesloten in een vensterloze minibergplaats van een appartement! Haar zusje van 6 maanden sliep in de kinderkamer sen en hun vader zou eerst een uur later zou komen middageten… Angst voor mogelijke kwalijke gevolgen overmande me, maar gelukkig: mijn zuchten, smeken, aanmoedigen om toch maar de sleutel om te draaien had resultaat. De peuter-bijna kleuter deed ‘het’!

ETEN

Enkele adviezen waar ik het mee eens ben?

‘Komen ze bij je eten, informeer dan zorgvuldig naar hun voorkeur. Spruitjes scoren niet hoog. Frieten wel’. Wat ons manneke graag eet, staat natuurlijk met stip geprogrammeerd deze week! Daar zit natuurlijk braadworst met appelmoes bij en pasta…

Nog een advies? ‘Woorden wekken, voorbeelden trekken’. En nog een leuke: ‘Schrik niet als je echtgenoot zich gedraagt als de aanvoerder van een eskadron en wild om zich heen slaat. Elk aansnorrend tuig, als is het maar een grasmaaier, ervaart hij als een mogelijke belager van zijn kleinkinderen’. Voor de andere adviezen, verwijs ik graag naar blz. 355 van ‘Kinderen toegelaten’!

Over haar adviezen aan ouders, schrijf ik een andere keer…

‘Kinderen toegelaten’, Monda De Munck en Ann Driessen, 397 blz., 21 euro (plus verzending), kan besteld worden:

Bij mij: boekenvanann@gmail.com
Bij StoryLand: KINDEREN TOEGELATEN
En in elke boekhandel in je buurt.