AMNES(T)IE VERGEET JE NIET

Het doet je nadenken

… over vertrekken en niet meer kunnen of mogen terugkeren

… over idealen, hun voor- en nadelen

… over opvoeden en hoe moeilijk dat is

… over schaamte, spijt, verdriet, liefde en haat

… over solidariteit, medeleven, steun en het gebrek eraan

… over wegwijzers die de weg niet wijzen, integendeel

… over hoe nep, slecht voorbereid of geforceerd een tv interview kan zijn

… over gevoelens en hoe wij en anderen daarmee omgaan

… over belachelijke talkshows en de heilige koe die kijkcijfers heet

… over gebruik en misbruik van mensenverdriet

… over verleden en heden en hoe moeilijk alles te begrijpen en te verklaren is

… over vergeten, aanvaarden en vergeven of niet

… over begrip en onbegrip voor wie anders is of doet

… over kansen krijgen of niet

... over oordelen en veroordelen

... en over samen door één deur kunnen, willen en blijven gaan.

Dus over heel veel.

Bedankt Action Zoo Humain, met name Chokri Ben Chikha, Bert Gabriëls, Dahlia Benamar en Marijke Pinoy en teksten van Erik Geerlings en Erwin Jans.

RARE NARE MAILS

I want to be in your bed. Ik geloof het niet en ik wil het niet. Wil je mijn sekspartner zijn? Neen. 5 kg vermageren in een week? Ook niet. Het moet stoppen! Wie doet het stoppen? Telenet, Proximus, Mobistar en wie ook: help! Doe er wat aan. Ik erger me verschrikkelijk aan de vele spam en pishing. Mijn Windows Defender houdt ze niet tegen. Deze week heb ik ING en Paypal verwittigd van drie fraudepogingen. De rare mails van, zogezegd, NMBS en HUBO heb ik meteen gewist. Een mens kan zo blijven mailen over onzin.

ME TOO

Want: er was die I want to fuck you mail. Ik heb ze wijselijk niet geopend. Nog in dat genre kreeg ik J’adore le sexe en groupe. Je suis une très  belle blonde’. Awel: ik houd niet van groepsseks en ik ben ook geen mooie blonde! Hello my dear how are you? Dat mailt kwam van Nastya. Ze zoekt naar een vent en schrijft mij een mail? Ik ben geen vent, en ik heb er eentje. Ik zou willen ontmoeten met u, schrijft ene Vic in gebrekkig Nederlands. Ik zou u zeker niet willen ontmoeten. Is dat duidelijk? Laat me met rust. Je cherche un homme noir avec un grand pénis, mailt Solaine P., wie dat mens ook mag zijn. Ik niet. Geen witte en geen zwarte. Tu veux trouver un amant? Non. Je t’ invite pour le sex anal, komt van ene Brigitte Lacroix. Loop naar de maan.
ME TOO past hier ook.

ANNEKE EN JEANETTE

Er zijn er ook andere die (bijna) even storend zijn. Ontdek wat de sterren voor jou hebben gepland, stuurt Laetizia van Voordeelonline. Die sterren kunnen me gestolen worden. Ann, voor jou leg ik mijn tarotkaarten. Amanda, ik wil niet dat je dat doet. Ik geloof niet in die onzin. Ik houd niet van kaarten en zeker niet van tarotkaarten. U bent onvergetelijk maar niet onsterfelijk. Komaan Dela (of wie zich daarvoor uitgeeft). Dat weet ik ook zonder mail. Jammer dat u bij uw laatste bezoek een nare ervaring had. Helemaal niet. En het is al een eeuwigheid geleden dat ik bij de HUBO was. Ik ben geen knutselaar. Maar die mail kwam zeker van een nep-Hubo. Ik krijg ook mails die me met meneer Ann Driessen aanspreken. Hehehe. Of met Anneke: ik haat dat. Enkel goede vrienden mogen die koosnaam gebruiken. Een bericht aan Jeanette Driessen, maakt me boos. Ik heet helemaal niet Jeanette!

Mijn junk en trash mappen groeien dus dagelijks.

VERDACHT

Ik krijg al lang ellendige, nare, vervelende en opdringerige mails. Is dat een realiteit of enkel mijn indruk? Of begint mijn tolerantiegrens op te schuiven? Ik lees titels en/of mailadressen en open zulke mails nooit… al liet ik me ook wel eens vangen (kleine lettertjes lezen Ann!), door een ‘waardebon’ of ‘geschenk’ of ‘een reis’. Ze vragen je je hemd van je lijf, adres en telefoonnummer… en houden hun belofte niet. Opgepast met veilingen. Eigen schuld dikke bult, zei mijn man. Gelijk had hij. Nu loeit er bij zulke mails telkens een sirene in mijn hoofd. Verdachte, onduidelijke, ongewenste, ongevraagde, opdringerige mails: ik krijg er te veel. Elimineren is de enige redding. 
Uitschrijven is gevaarlijker: dan krijg je er nog meer.

RUST
Ik heb geen vochtbestrijding, traplift, geen uitvaartverzekering of vetcapsules nodig. Ik wil mijn vloer niet isoleren, geen groepsaankopen, geen Kruidvat-, Ikea- of andere cadeaukaart en geen hulp in de keuken. Ook geen Nissan, geen geld van Cofidis, geen espressomachine van 1 euro, geen erotische box en ook geen vrijgezellen ontmoeten of tester worden van hoortoestellen.

Ik wil met rust gelaten worden. 

Dus, als ik je een mail of een nieuwsbrief stuur: laat me a.u.b. weten of je die wenst of niet. Ik zal je, na een negatief antwoord, zeker niet-nooit meer lastigvallen…

IK HEB EEN ZWAK VOOR RARE VROUWEN

Ik heb een zwak voor rare, sterke vrouwen. Niet alleen voor de echte - Malala, Ayaan, Agnes, Karen, en zovele andere - maar ook voor die van het scherm: voor Saga, Chloë, Lisbeth en zelfs voor Vera.

Het zijn geen piepjonge wezens en zeker geen heiligen, maar ze zijn sterk, onafhankelijk, eigenzinnig, tegendraads, getalenteerd, gedreven, bekwaam en nog veel meer. 

Saga

Saga Norén, van de Deens-Zweedse tv-misdaadserie The Bridge (Bron-Broen), is één van mijn favorieten. Haar jeugd was geen sprookje. Haar moeder leed aan het Munchausen by Proxy Syndroom en haar zus stierf. Saga lijkt kilkoud en enkel oog te hebben voor facts and figures. Ze heeft autistische trekjes. Gevoelens uiten, relaties aangaan, op haar woorden letten en ellebogen gebruiken is voor haar moeilijk. Er zijn weinigen die haar ruimte geven, begrip tonen en haar nemen zoals ze is, hoewel ze extreem praktisch is, een krak is in het interpreteren van sporen, in het oplossen van moorden en in het vinden van daders. Sofia Helin (1972) vertolkt haar rol voortreffelijk. Bron is In 100 landen te zien!

Chloë

Op mijn nummer 1 staat Chloé Saint-Laurent die schittert in de Franse misdaadserie ‘Profilage’. Ze is een competente criminologe, werkt in een politieteam en helpt moordenaars in Parijs en omgeving klissen, vooral door daderprofielen op te stellen. Ze valt op door haar talent en kleurrijke jassen, jurken en kousen. Ook het leven van deze kortgerokte dame liep niet over rozen: ze zat 5 jaar in een psychiatrisch ziekenhuis nadat ze haar vermoorde moeder vond. Ze lijdt aan schizofrenie, heeft psychoses, verliest een kind en adopteert er een, kan zich moeilijk binden of wordt verliefd op de verkeerde vent. Ik hoop nog dat ze stiekem iets begint met haar chef, de weduwnaar Thomas Rocher (alias Philippe Bas). Dat pittige dametje heet Odile Vuillemin en is 40. Ik ben een fan van Chloë, net als 8 miljoen Fransen. ‘Profilage’ doet me denken aan Kaat Beels, die prachtige dingen regisseerde o.m. Clan, Beau Séjour en Tabula Rasa. De producenten van ‘Profilage’ zijn, toevallig of niet, ook vrouwen, Fanny Robert en Sophie Lebarbier

Lisbeth

En dan is er Lisbeth Salander, de jongste van mijn préferées, amper 1,50 m en 40 kilo. Zij is totaal anders: gitzwarte ogen, haar in een kuif, ijzerwerk in haar neus, opvallende tatoeages en altijd in het zwart gekleed. Zij zit in de serie gebaseerd op de Millennium-trilogie: meeslepende misdaadromans van de overleden Zweedse journalist en schrijver Stieg Larsson. Vier films om te gruwelen: films: Mannen die vrouwen haten. De vrouw die met vuur speelde. Gerechtigheid. Wat ons niet zal doden. Michael Nyqvist speelt de rol van journalist Mikael Blomkvist, Noomi Rapace die van Lisbeth Salander, zijn briljante researcher. Ook zij overleefde verschrikkelijke jeugdtrauma’s (huiselijk geweld, brandstichting, verkrachtingen) en een opsluiting in een psychiatrische instelling. Ze heeft er nog nachtmerries over. Ze is eigenaardig, gesloten, koppig, echt geen doetje. Ze is sociaal onaangepast, mentaal instabiel en moeilijk benaderbaar. Officieel is ze psychotisch en introvert, in werkelijkheid uiterst scherpzinnig en gewiekst, een top onderzoekster met een fotografisch geheugen. Noomi Rapace (1979) werd in 2009 genomineerd voor de European Film Award voor beste actrice. 

Vera

Hekkensluiter is Vera, van de gelijknamige Britse detectivereeks, is de oudste van mijn gezelschap. Ze is de vrouwelijke versie van o.m. Frost en Morse. Ze zegt ‘Love’ tegen iedereen, zaagt soms, neemt tegen criminelen in Northhumberland een houding aan van ‘ons kent ons’, ‘ik begrijp je’, maar fileert en ontrafelt ze, als DCI Vera Stanhope, en pakt ze op hun leugens; ze laat niets ononderzocht, geeft meestal en onverwacht een andere wending aan een onderzoek. Ze is opvliegend, ernstig, dapper en verbeten, maar ook een eenzaat met humor. Een workaholic dat is ze zeker, maar geen modefreak, integendeel. Van haar verleden weet ik niet veel, tenzij dat ze als kind haar moeder verloor. Soms een ambetante tante voor haar medewerkers, soms heel begripvol. Ze is eerlijk en bekwaam (dat heb ik graag). Boos Vera heeft af en toe a walk in the woods nodig. ‘Vera’ vertolkt door Brenda Anne Blethyn (1946) is gebaseerd op de romans van Ann Cleeves en is al aan zijn zevende seizoen. Het is een klepper met 7 miljoen kijkers in het Verenigd Koninkrijk en in meer dan 30 landen te zien.

Nu weet je het. Ik heb echt een zwak voor misdaadseries, voor eigenaardige vrouwen en voor vrouwen met een verleden. In elk van hen vind ik iets van mij terug, in woorden en daden. Gelukkig. En dat mag zo blijven.

WIE WIL OF KAN ER GEEN VRIJWILLIGER ZIJN?

Morgen is de dag van de vrijwilliger. Hoe kan ik mensen bewegen om vrijwilliger te worden voor een organisatie of vereniging? Ik weet het niet. Misschien door gewoon dit te vertellen: het voelt goed iets te doen voor iemand die hulp nodig heeft of in nood zit. Gratis.

Er zijn duizenden mensen die zich inzetten voor een huisgenoot, een zieke, een familielid, kinderen en kleinkinderen. Bewonderenswaardig. Soms hebben anderen hen echter (meer) nodig. Het is verrijkend om buiten gezin, je familie en kennissen- of beroepskring te treden. Een stap in een andere wereld te zetten, daar een handje toesteken: leerrijk en prettig. Dat moet niet dagelijks of wekelijks, maar toch geregeld of regelmatig zijn. Dat mag een uur, enkele uren of een dag per week zijn. Soms zijn eendagsvliegen welkom.

Onderschat niet wat je kunt: luisteren, zitten, kijken, iets zeggen, iets doen, koffie schenken, voorlezen, afwassen, adressen plakken, bloed geven, fondsen werven, kinderen bijles geven en 1001 andere zaken. Helpen, de gepaste hulp bieden die de ander nodig heeft,dat is de hoofdzaak.

Wat zijn de voordelen? www.vrijwilligerswerk.be zegt het, en ik vul aan:

1. Vrijwilligerswerk is plezant, helpen maakt gelukkig en tevreden: dat klopt, al kan het werk ook wel eens saai en moeilijk zijn.
2. Je krijgt waardering, voelt voldoening en je zelfvertrouwen groeit: dat klopt soms. Vertrouwen, waardering, begeleiding en vorming; het kan beter.
3. Je krijgt de kans anderen te helpen, je betekent veel voor anderen en je omgeving: dat klopt, maar ‘veel’ moet niet, een ‘beetje’ is al voldoende.
4. Je leert nieuwe mensen kennen, je hebt fijne sociale contacten: dat klopt.
5. Je leert bij, je ontwikkelt talenten en doet werkervaring op: dat klopt. Je leert mensen, taken, culturen, enz. kennen, maar ook je eigen vaardigheden en talenten inzetten, is een troef.

Waarom zijn er dan zoveel mensen die geen vrijwilliger (willen) zijn, al hebben ze tijd en talenten? Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is: door iets te doen voor een ander, wordt de wereld sowieso gelukkiger, misschien niet meteen iedereen, maar om te beginnen minstens al twee.

Vrijwilligen doet goed

Enkele van mijn organisaties in Gent - het CAW, Uilenspel vzw en VoG vzw - kunnen nog veel helpende handen gebruiken, andere ook. Kijk op: https://vrijwilligerswerk.be/

Voor wie vrijwilligers inschakelt, luister naar hen, praat met hen. Ze hebben dikwijls een andere insteek, een ander jargon, een ander zicht op hoe en wat. Geef hun mening en hun werk een échte plaats. Ze zijn niet alleen assistent of medewerker, maar ook ambassadeur van je vereniging of organisatie: uithangbord én pleiter.

BEDANKT beste en lieve LEZERS!

Bedankt...
Lia, Jan, Gertie, Jan G, Benjamin,Thomas, Lieve, Vera, Rita, Jo, Francis, Karin, Maria, Hein, Koen, Martine, Jo, Hilde, Christine, Lieve, Nathalie, Karolien, Miet, Mieke, Lucas, Mathieu, Lieven, Ivan, Chris en Guido, Mimiet, André, Luc, Ivan, Karin, Greet, Hilde, Yolande, Isabelle, Luk, Ria, Greet F, Luk, Stefaan, Hilde, Ria, Irma, André, Vief, Trine, Mara, Nicky, Paul, Lut, Marleen, Geert, Bèr, Willy, Chris, Els, Isabelle, Oswald, Marie-Claire, Godfried, Agnes, Hein, Veronika, Erik, Lukas, Frederik, Erika, Els, Johan, Willy, Geneviève, Noel, Francesca, Marianne, Albert, Paul, Anne, Jeanne, Viviane, Christophe, Maria, Karin, Jos en zovele andere lezers, die ik misschien vergeet. 

Jullie hebben 'Het moest maar eens waar zijn. Over kettingbrieven, kettingmails en kettingberichten' gelezen. 
Hopelijk volgen andere lezers jullie voorbeeld?

Enkele lezers en lezeressen...

Een speciale dank aan: Ellie Maerevoet (Plusmagazine), Jozefien Van Huffel (Kerk en Leven), Herman Ahaus (Biblion), Liesbet Depauw, LECA vzw, Stefaan Top (Tijdschrift voor Volkskunde), de Nederlandse docent Peter Burger (Gestolen schoonmoeders) en Dan VanArsdale (USA) voor hun bijdrage en/of recensie in tijdschrift, weekblad, website of nieuwsbrief. 
Ook dank aan Firmin De Maître voor mijn foto's, aan mijn schoonmoeder Lieve (voor het verkopen van 5 boeken) en vooral aan Em. Prof. Francis Verschooten voor zijn bijzondere inzet en aanmoedigingen!

Informatie nodig over dit boek?

Inhoud       https://anndriessenschrijft.blogspot.be/2017/03/kettingen-van-de-angst.html
Recensies http://anndriessen.auteursblog.nl
Bestellen   boekenvanann@gmail.com

https://hetproces.jimdo.com/