Ik heb een zwak voor rare, sterke vrouwen. Niet
alleen voor de echte - Malala, Ayaan, Agnes, Karen, en zovele andere - maar ook
voor die van het scherm: voor Saga, Chloë, Lisbeth en zelfs voor Vera.
Het zijn geen piepjonge wezens en zeker
geen heiligen, maar ze zijn sterk, onafhankelijk, eigenzinnig, tegendraads,
getalenteerd, gedreven, bekwaam en nog veel meer.
Saga
Saga Norén, van de Deens-Zweedse
tv-misdaadserie The Bridge (Bron-Broen), is één van mijn favorieten. Haar jeugd
was geen sprookje. Haar moeder leed aan het Munchausen by Proxy Syndroom en haar
zus stierf. Saga lijkt kilkoud en enkel oog te hebben voor facts and figures. Ze heeft autistische trekjes. Gevoelens uiten,
relaties aangaan, op haar woorden letten en ellebogen gebruiken is voor haar
moeilijk. Er zijn weinigen die haar ruimte geven, begrip tonen en haar nemen
zoals ze is, hoewel ze extreem praktisch is, een krak is in het interpreteren
van sporen, in het oplossen van moorden en in het vinden van daders. Sofia
Helin (1972) vertolkt haar rol voortreffelijk. Bron is In 100 landen te zien!
Chloë
Op mijn nummer 1 staat Chloé
Saint-Laurent die schittert in de Franse misdaadserie ‘Profilage’. Ze is een
competente criminologe, werkt in een politieteam en helpt moordenaars in Parijs
en omgeving klissen, vooral door daderprofielen op te stellen. Ze valt op door
haar talent en kleurrijke jassen, jurken en kousen. Ook het leven van deze
kortgerokte dame liep niet over rozen: ze zat 5 jaar in een psychiatrisch
ziekenhuis nadat ze haar vermoorde moeder vond. Ze lijdt aan schizofrenie,
heeft psychoses, verliest een kind en adopteert er een, kan zich moeilijk
binden of wordt verliefd op de verkeerde vent. Ik hoop nog dat ze stiekem iets
begint met haar chef, de weduwnaar Thomas Rocher (alias Philippe Bas). Dat
pittige dametje heet Odile Vuillemin en is 40. Ik ben een fan van Chloë, net
als 8 miljoen Fransen. ‘Profilage’ doet me denken aan Kaat Beels, die prachtige
dingen regisseerde o.m. Clan, Beau Séjour en Tabula Rasa. De producenten van ‘Profilage’
zijn, toevallig of niet, ook vrouwen, Fanny Robert en Sophie Lebarbier
Lisbeth
En dan is er Lisbeth Salander, de
jongste van mijn préferées, amper 1,50 m en 40 kilo. Zij is totaal anders:
gitzwarte ogen, haar in een kuif, ijzerwerk in haar neus, opvallende tatoeages
en altijd in het zwart gekleed. Zij zit in de serie gebaseerd op de Millennium-trilogie:
meeslepende misdaadromans van de overleden Zweedse journalist en schrijver Stieg Larsson. Vier films om te gruwelen: films: Mannen die vrouwen haten. De vrouw die met vuur speelde. Gerechtigheid. Wat ons niet zal doden. Michael Nyqvist speelt de rol van journalist Mikael Blomkvist, Noomi Rapace die van Lisbeth Salander, zijn briljante researcher. Ook zij overleefde verschrikkelijke
jeugdtrauma’s (huiselijk geweld, brandstichting, verkrachtingen) en een opsluiting
in een psychiatrische instelling. Ze heeft er nog nachtmerries over. Ze is eigenaardig,
gesloten, koppig, echt geen doetje. Ze is sociaal onaangepast, mentaal instabiel
en moeilijk benaderbaar. Officieel is ze psychotisch en introvert, in
werkelijkheid uiterst scherpzinnig en gewiekst, een top onderzoekster met een
fotografisch geheugen. Noomi Rapace (1979) werd in 2009 genomineerd voor de European Film Award voor beste actrice.
Vera
Hekkensluiter is Vera, van de
gelijknamige Britse detectivereeks, is de oudste van mijn gezelschap. Ze is de
vrouwelijke versie van o.m. Frost en Morse. Ze zegt ‘Love’ tegen iedereen, zaagt
soms, neemt tegen criminelen in Northhumberland een houding aan van ‘ons kent
ons’, ‘ik begrijp je’, maar fileert en ontrafelt ze, als DCI Vera Stanhope,
en pakt ze op hun leugens; ze laat niets ononderzocht, geeft meestal en onverwacht
een andere wending aan een onderzoek. Ze is opvliegend, ernstig, dapper en verbeten,
maar ook een eenzaat met humor. Een workaholic dat is ze zeker, maar geen
modefreak, integendeel. Van haar verleden weet ik niet veel, tenzij dat ze als
kind haar moeder verloor. Soms een ambetante tante voor haar medewerkers, soms
heel begripvol. Ze is eerlijk en bekwaam (dat heb ik graag). Boos Vera heeft af
en toe a walk in the woods nodig. ‘Vera’
vertolkt door Brenda Anne Blethyn (1946) is gebaseerd op de romans van Ann Cleeves en is al aan zijn zevende seizoen. Het is een klepper met 7 miljoen kijkers in het
Verenigd Koninkrijk en in meer dan 30 landen te zien.
Nu weet je het. Ik heb echt een zwak
voor misdaadseries, voor eigenaardige vrouwen en voor vrouwen met een verleden.
In elk van hen vind ik iets van mij terug, in woorden en daden. Gelukkig. En
dat mag zo blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten