ALGERIJE

op 17 juni 2014

en ook

en zeker

maar ook...

in 1988

Amour toujours?

Gent heeft een liefdesbrug, de Sint Michielsbrug. Het is een échte liefdesbrug zoals in Wroclaw, Parijs, Verona of Ljubljana, waar koppeltjes eeuwige liefde beloven. Als symbool daarvan maken ze een hangslot vast aan die brug en gooien ze het sleuteltje in het water.

Aan liefdesbruggen horen hangsloten: 'cadenas d'amour', 'love locks', 'lucchetti d'amor' of 'sloten van liefde'. Liefst zoveel mogelijk, op alle mogelijke plaatsen, in alle mogelijke afmetingen, kleuren en vormen. Hangsloten zijn symbolen van liefde. Meestal staat op z’n slot de naam van de geliefden en de datum van het ophangen. Eens zo’n slot aan een brug hangt, verdwijnt de sleutel of in het water, of ergens in de stad. De sleutel terugvinden is dus zo goed als onmogelijk.


Eeuwige liefde of toch bijna...

Een hangslot bevestigen, betekent voor een stel een openbare bekentenis ven een hechte relatie, van de wens bij elkaar te blijven: liefst voor eeuwig en altijd, minstens voor de rest van hun leven. En liefst even liefdevol als op het moment dat het koppel dit metalen kleinood aan de brug bevestigde. De duurzaamheid van het metaal moet optornen tegen de wisselvalligheid-onstandvastigheid-vergankelijkheid van relatie en gevoelens. Uiteindelijk moet zo’n slot hetzelfde doel hebben als een munt werpen in de Trevi-fontein in Rome: geluk brengen. Met dit verschil dat de muntstukken elke dag uit het water worden gevist en naar een goed doel gaan. Sloten wegen. Dat heb ik gezien aan de Tumski-brug in Wroclaw, Polen.

Most Tumski

De stalen Tumski most ligt in het mooiste en oudste gedeelte van Wroclaw, vroeger Breslau, over de Oder-Wiesel. Deze 52 meter lange hangslotenbrug verbindt twee eilandjes, Ostrow Piaskowy en Ostrow Tumski. Het oudste stadsdeel herbergt mooie middeleeuwse kerken en een bezienswaardige kathedraal, romantische plekjes op eilandjes, verbonden met bruggetjes en passerellen. Die zijn te voet en per fiets te verkennen. In de zomer zijn het pleisterplekken van toeristen en jongeren. Die zitten er, met een fles bier of vodka in de hand, in het groen met een prachtig zicht op de stad.

De Tumski brug is uit 1888-89, ontworpen door Alfred von Scholtz, is ongeveer 6,8 meter breed: in de volksmond ‘Brug der verliefden’ genoemd. Net als ik met de fiets passeer, betrap ik er een koppel iets te laat: hun hangslot is al toe, en de sleutel in het water. Deze 10 ton wegende eilandbrug met zijn honderden diverse sloten doet je glimlachen: tellen en lezen is onbegonnen werk. Maar de liefde hangt op en hangt, letterlijk en figuurlijk, in de lucht.

Amour toujours

Niet enkel in Wroclaw maar ook aan de Pont des Arts in Parijs hangen slotjes, aan de passerelle Léopold-Sédar-Senghor bij de Tuileries ook. De roman ’Ho voglia di te’, uit 2006 en verfilmd in 2007, van Federico Moccia zou aan de basis liggen van deze internationale hangslotenbrughype. Ja, een rage is het, want wie zelf aan een of andere brug voor, op of na Valentijn, kan naar Wroclaw, Parijs, Ljubljana, Pécs, Vilnius, Moskou, Keulen, Kraku, Rotterdam, Kiev, Sevilla, en in Italië zelfs naar Rome, Verona, Firenze, Venetië en Ventimiglia. Bepaalde bruggen gaan letterlijk gebukt onder de sloten zodat de sloten worden verwijderd (net als nu in Parijs) of een slot hangen een boete kan opleveren. 

Dus eeuwige liefde ja, hangsloten neen.

P.S. De ‘Brug der liefde’ is de bijnaam voor de brug in de Aalstersteenweg in Sint-Truiden, onder de N3. Het is de plek waar koppeltjes afspreken. Daarom versierden graffitikunstenaars de muren met liefdestekeningen... naar het schijnt, want ik heb ze nog niet gezien. ‘Liefdesbrug’ is ook de  bijnaam van de Bonifaciusbrug in Brugge, een heel romantisch bruggetje maar dan wel zonder hangsloten. Het stenen bruggetje ligt achter het Groeningemuseum, Dijver 12. Het is één van de mooiste fotoplekjes van Brugge.

Veranderen moet je echt willen

Geplukt uit De Standaard

Ik ga zondag stemmen...

Voor de bestrijding van de armoede.

Voor meer jobs en een hoger minimumloon.

Voor meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen.

Voor meer verdraagzaamheid en tegen racisme.

Voor meer opvangplaatsen voor gehandicapten.
Voor betere zorg voor geïnterneerden.

Voor minder belasting op arbeid en meer op financiële transacties.

Voor een betere bestrijding van fraude.

Voor meer groen in de stad.

Voor beter openbaar vervoer.

En vooral voor vrouwen maar ook voor vrouwvriendelijke mannen...

Nootjes maar dan met pootjes

Ik heb sprinkhaantjes, meelwormpjes en andere insecten gegeten, met cake en fruitsla, maar ook puur en op een toastje. Hmmmm.
Of dat smaakt? Soms weinig (op een toastje gemengd met een groentenpaté), soms krokant (droog of geroosterd), soms pikant (gekruid met peter, zout en paprika) vind ik. 'Zoals nootjes, maar dan met pootjes' beweert verkoper Rob.

Of dat lekker is? Beginnen te snoepen, lijkt het moeilijkste: dat zie ik aan de gezichten en aarzelingen van de insectenproevers rondom me. Voor mij niet. Ik at er al in Thailand. Na de eerste hap binnen, volgt de rest vanzelf en zonder probleem, als ze maar niet bewegen! En ik hoef ook geen bakje: een hapje of koffielepel is voorlopig genoeg.

Zijn ze een ware delicatesse, efficiënt braakmiddel, exclusieve specialiteit of zoveelste hype? Wie zal het zeggen. De meningen zijn verdeeld, maar niemand die zo’n beestje in zijn mond durft steken, is negatief. Iedereen knikt knabbelend goedkeurend.

Of dat wel gezond is? 'Ja', beweert Rob,' en voedzaam' ook. Zijderupsen, krekels, sprinkhanen e.a. klein gewriemel zitten vol eiwitten, vetten en mineralen. Al is de portie calcium en ijzer met een hap insecten mini-minimaal vrees ik. Eet ze dus, maar ‘Niet uit uwen hof’ is de raad van Rob. Ook niet uit bos, zandbak of groencontainer in handbereik. Grabbel hier NIET naar mieren, wormen of sprinkhanen. Er zijn wel 1400 eetbare soorten maar hier te velde en in eigen tuin is slechts 2% van deze fruits de terre eetbaar. Weet wat je slikt: het is zo belangrijk. Dus laat het. Voor verse en gevriesdroogde insectenvoeding moet je bij kwekers zijn in Nederland, in Mexico, Vietnam en Thailand of bij Rob in de Burgstraat in Gent.

Of dat the food of the future is? Wait and see. Het kweken is goedkoop, minder milieubelastend en gaat snel, dat wel. Maar dat klein grut is peperduur, tussen 130 en 450 euro per kg. Ik zie ze dus nog niet vlug krioelen met miljoenen... ook niet in een bloempot op mijn vensterbank.

Ps. Bedankt W’Eten van UGent.