Ik
heb een nieuwe identiteitskaart, een nieuwe reispas en een nieuw rijbewijs. Tot
2024 ben ik – minstens administratief - in orde, dus ook gerust. Dat lijkt een
eeuwigheid. Nochtans was dit met 1 bezoek aan het administratief centrum in Gent
geregeld. Ik had welgeteld 1 foto en 1,5 uur wachten+aanschuiven met drie
verschillende volgnummertjes nodig. Gelaten onderging ik de wisselende
wachttijden aan elk loket (zo dom om op een woensdagnamiddag te gaan; dus nadoen).
Maar het is gelukt. Het was een succes. Ik kreeg er zelfs een vriendelijk woord
en glimlach bij (wel niet van allemaal) ondanks de helse drukte en te hoge
temperatuur. Het kostte me daarna enkel nog een blitsbezoek om de drie
documenten af te halen. Weer met drie nummertjes! Met de tram heen en weer was
die klus op een uurtje geklaard.
Ik heb ook een nieuw leven. Een kleinzoon. Die kreeg, in dezelfde week als ik, twee van de drie
documenten. Dat manneke is net geboren, drie weken te vroeg, meer dan welkom, lief, klein,
dapper en zo mooi. Dat zullen alle grootouders van hun kleinkind beweren.
We zijn dus samen geboren-herboren… hij en ik. Zo voelt het ook aan. En het is waar. Want ik was erbij, in de materniteit toen hij voor het eerst - met de hulp van een geweldige vroedvrouw - de wereld en zijn mama zag. Tranen rolden van mijn wangen. Niet door de nachtelijke arbeid van zijn
moeder, niet door haar pijn, maar gewoon door hem te zien komen, ademen,
liggen, zijn zijn. Dat nieuwe mensje zal nooit
meer uit ons leven zal verdwijnen. Heerlijk.
Het is een vechtertje,
dat had ik snel door. Met zijn 46 cm en zijn 2kg530 liet dat kereltje zich niet
doen: niet door vroege weeën, niet door een te vroege bevalling, niet door een veel
te kort verblijf in de materniteit, niet door de vele bezoekers uit België en
Italië, niet door de onhanteerbare hitte, niet door de aanslepende borstvoedingsperikelen,
niet door het slaaptekort van zijn ouders, niet door de krappe behuizing bij zijn
oma (van 2 naar 5/6/8) en haar stress om van alles en nog wat en ook niet door
de drukte rond de verjaardag van zijn opa, enz.
Het leven van dat
ventje is indrukwekkend begonnen. En hij is, bij wijze van spreken, om op te
eten, echt waar. Ik moet me inhouden of ik zou hem voortdurend knuffelen. Als
hij niet in mijn buurt is, kan ik niet stoppen om naar zijn foto te kijken. Wat
is dit? Is dit liefde? Verliefdheid? Gaat dit nog ooit voorbij? Waar
het hart van vol is, loopt de mond van over.
Hij
is bijzonder: hij heeft een Belgische moeder, een Italiaanse vader, een West-Vlaamse
grootvader, een Limburgse oma, een stel nonni’s op Sardinië en een
overgrootvader die half Belg en half Siciliaan was. Die roots, die oorsprong
maken van hem een uniek mensje: een vreemde die overal thuis is, net als zijn ouders en grootouders.
Daniel
Er zijn veel jongens met die naam, maar meestal hebben die een trema op de e.
Jij niet. What’s in a name? Daniel is een jongensnaam, de hoofdpersoon van het
Hebreeuws Bijbelboek, de zoon van koning David, de naam van Nederlandse film
uit 1971 en van een Amerikaanse film uit 1983. Het is de titel van een liedje van
Elton John uit 1973, een plaats in Utah, in Wyoming (VS) en in Frankrijk; het
is de naam van een berg in Oostenrijk, van een Franse experimentele raket, van een
Amerikaans whiskeymerk, een naam uit een roman 1876 van George Eliot, de
familienaam van een Frans jezuïet en missionaris, van een Amerikaans actrice, van
een Russisch schrijver en dichter, van een Braziliaans tennisser en van een
Amerikaans botanicus.
Wie
hij ook wordt en wat hij ook wordt, het doet er echt niet toe. Als hij maar
gezond en gelukkig kan leven in een wereld zonder oorlog of terreur, in vrede
met mensen van alle nationaliteiten, kleuren en godsdiensten. Daniel, val nooit
in een leeuwenkuil en laat je ook niet voor de leeuwen gooien!
Ps. Op 1 augustus vertrekt hij, ’s avonds, naar
Algiers, met een korte stop op Sardinië. Dan zal ik aan Elton
John denken.
Daniel is traveling tonight on a
plane
I can see the red tail lights heading for Spain (=Italy)
Oh and I can see Daniel waving goodbye
God it looks like Daniel, must be the clouds in my eyes
I can see the red tail lights heading for Spain (=Italy)
Oh and I can see Daniel waving goodbye
God it looks like Daniel, must be the clouds in my eyes
Wees gerust Daniel: oma komt!
