WEEKENDWANDELING

8 km stappen en genieten tussen Afsnee, Asselt en Drongen... 

Bedankt Slefferkes, voor de kaart...

Algérie mon pays...

Vandaag zijn er presidentsverkiezingen in Algerije: er zijn zes kandidaten waaronder een vrouw. Ook de oude, zieke president Bouteflika doet weer mee. Voor zijn campagne gebruikt hij foto’s die 10 jaar of ouder zijn. Kaarsrecht en fier in het groot, ziek en in een rolstoel in het echt. En toch. Macht werkt blijkbaar verslavend, is het niet voor hem dan toch voor zijn entourage.

Maar mij maakt het niet veel uit, zolang er maar voor de Algerijnen wordt gezorgd… en Algerijnen ook beter voor zichzelf zorgen!

Ik ben net terug van een week Algerije: na 25 jaar was het een langverwacht en aangenaam weerzien van mensen en plaatsen die we toen twee jaar kenden. Overal, werkelijk OVERAL was unisono ‘Soyez le bienvenus!’ of ‘Welcome’ te horen, soms met een glimlach, een aanbod voor hulp en soms zelfs applaus. Dat pakte me… We waren de enige toeristen want bijna alle Ministeries van Buitenlandse Zaken in West-Europe raden in mindere of hoge mate een reis naar Algerije af. Echt niet nodig tenzij in bepaalde en zeer beperkte gebieden.

Algerije heeft ontzettend veel te bieden. Tijdens onze reisstops bewonderden we de diepe kloven met bruggen van Constantine, de indrukwekkende Abdelkader moskee en de kleurrijke keramiek en muurschilderingen van het paleis van Ahmed Bey, de wijdse heuvels en volle ooievaarsnesten rond Sedrata, de interessante Romeinse ruïnes van Tiddis, Khemissa en M’Daurouch, de versteende waterval van Hammam Meskouthine, het imposante binnen en buitenmuseum Hippone van Annaba met in de buurt de prachtig gerestaureerde basiliek van Sint-Augustinus… En dan vergeet ik nog hun heerlijke bourek of brik, couscous, cheghchogha, nouga en deglet nour dadels onderweg…

Maar...
Algerije heeft ook nog altijd ontzettend veel problemen. Dat zag ik ook tijdens onze bestemmingen. Dat deed pijn. Ze waren er vroeger, ze zijn er nog…

Te veel vuilnis: overal, werkelijk, overal in prachtige landschappen, in de straten, zowel aan zee, als in steden en dorpen. Algerije wordt stilaan een vuilnisbelt en het lijkt niemand nog te storen? Geen enkele plek - toch niet in Noordoost-Algerije - blijft ervan gespaard. Jammer. Zo jammer.

Te veel werklozen: hoeveel mannen en vooral jonge mannen ik in steden en dorpen op dorpels, pleinen en in straten op normale werkuren doelloos zag zitten, hangen, staan al zijn er zoveel huizen af te werken, straten te repareren en vuilnis te verwijderen.
Te weinig renovaties: mooie oude gebouw liggen er verwaarloosd bij. De verf bladdert af, deuren en vensters sluiten niet. Toch wordt er volop gebouwd: appartementen en moskee’s, deels door Chinezen.

Te weinig zorg: in nieuwe hotels zie je ‘de tand des tijds’ al na twee drie jaar door slecht of onnauwkeurig onderhoud, door gebrek aan grondige poetsbeurten, door gebrek aan aandacht.

Te weinig water: water vloeit er nog altijd niet elke dag voor iedereen. Naar het schijnt gaat op de waterdagen 40% verloren door verspilling, slecht onderhoud van waterleidingen en gebrek aan vervangstukken.
Er is nog veel meer dat: het onderwijs en de gezondheidszorg zijn zorgenkinderen.

Dus mevrouw Hanoune, mijne heren Bouteflika, Benflis, Rebaïne, Belaïd of Touati: wie het ook haalt. Doe daar wat aan. Zorg voor uw mensen, zorg voor uw land. Dan kom ik kijken.

Ps. En andere Algerijnen: steek de handen uit de mouwen. Pak een borstel, neem een vod of een pot verf en begin er morgen aan: aan straten en pleinen, aan hotels, musea en paleizen. Que l'Algérie brille! 

21 maart 2014

Het is lente...

en nog veel belangrijker

Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie

Vriendelijk, verdraagzaam en vrolijk zijn

tegen een andere medemens, waar ook ter wereld:

het kost je niets en biedt je veel.


http://www.diversiteit.be/

AXEL en ABBA

Zou Axel naar de Abba-coverband zijn gaan luisteren in Antwerpen of Gent? En hebben meegezongen?
Ik deed dat tijdens de Gentse Feesten, ging met duizenden mensen van allerlei leeftijden en pluimage uit de bol door 'Dancing Queen' en 'Money'. Ook na 40 jaar ‘Waterloo’ op het Eurovisie Songfestival is Abba een ongeëvenaarde popgroep. Abba forever dus. Agnetha Fältskog, Björn Ulvaeus, Benny Andersson en Anni-Frid Lyngstad verkochten meer dan 379 miljoen platen. 50 miljoen mensen - zelfs ik - zagen de musical.

Ik kon hen vorige zomer zien-lezen-beleven in hun thuisland Zweden, in het Abba Museum in Stockholm dat net zijn deuren opende.

Het is interessant: elke dag open van 10 tot 22 uur, maar wel duur, ongeveer 26 euro.

Het is boeiend: je krijgt een inkijk in de levens van dit wereldberoemd kwartet: hoe ze leefden, werkten, schreven, musiceerden. Wat ze droegen en aten. De gidsen - stemmen en video’s - zijn Agnetha, Benny, Björn en Frida met hun eigen podiumverhalen, persoonlijke anekdotes, woelige levens, moties, huwelijken en scheidingen. Hun souvenirs liggen, staan en hangen er. Hun lief en leed is te lezen, te horen en te zien in teksten, in filmpjes en in muziek.

Het is interactief: je kunt zelf optreden, op een podium gaan staan, in een studio gaan zitten, een instrument bespelen en dansen. En dan is er nog een uitgebreide collectie kleurrijke protserige danspakjes.

Ach, geef mij maar zon met een streepje Abba-muziek zoals Gimmie Gimmie, SOS en Mama Mia… Zalige muziek.

Axel Hirsoux, veel succes in Kopenhagen!

http://www.abbathemuseum.com/

Neem tram 7 aan Sergelstorg en stap af aan de halte Skansen (het Zweedse Bokrijk en oudste openluchtmuseum ter wereld)

Voor de fans:
http://veiling.catawiki.nl/goudenplatenveiling
Niet te geloven...
http://www.bol.com/nl/p/abba-het-officiele-fotoboek/9200000021971051/
Verdiende eer

Het Jaar van het Paard mag een eeuw zijn...

Ik zie ze graag, de paarden… Ze krijgen dit jaar veel aandacht, vooral van 1,3 miljard Chinezen. Het wordt een jaar vol onheil, dixit Knack en de Chinese astrologen, met conflicten, rampen, recordtemperaturen en schandalen. Maar dat hopen en geloven we niet.

 

Van kinds af fascineert dat dier (beest is niet edel genoeg) me. Waarom weet ik niet. Zijn, kracht, zijn gratie, zijn vacht, zijn grootte? Zijn stijl of prestaties? Zijn temperament of zin in avontuur?

Deelnemen aan een ‘Sportakamp paardrijden’ was, een feest en een paardrijvakantie bij een tante in Venlo een luxe. ‘Mijn’ paard - in werkelijkheid eigendom van een winkelier - was geen gewoon ‘paard in een wei’. Hij was een vriend die ik als puber mijn internaats- en liefdesverdriet kon vertellen, elk weekend opnieuw, gewapend met wortels, brood en gras… soms met suikerklontjes. In weer en wind, regen en zonneschijn, stond hij daar terwijl ik keek, aaide, praatte. Zijn blik van ‘ik begrijp je’ gaf me moed, deed me deugd.

Andere onvergetelijke paardherinneringen? Het moordende paard van Troje, de handgemaakte schommelpaarden van Leeds, de snelheidsduivels van de Waregemse paardenkoersen, de wilde IJslandse paarden (GEEN pony’s), de bijna 3000 jaar Chinese oude terracottapaarden van XI’AN.

Een Jaar van het paard? Voor mij mag het een eeuw zijn. Voor tweeling Wannes en Rinus uit Staden wellicht ook. Ik ben geboren in een Paardjaar. ‘U zit in een jaar met ups en downs. Wat u kan doen? In beweging komen. Hoe meer u ‘in beweging bent, hoe beter u dit jaar kunt doorkomen’, las ik ergens. Dat is genoteerd.