Het Jaar van het Paard mag een eeuw zijn...

Ik zie ze graag, de paarden… Ze krijgen dit jaar veel aandacht, vooral van 1,3 miljard Chinezen. Het wordt een jaar vol onheil, dixit Knack en de Chinese astrologen, met conflicten, rampen, recordtemperaturen en schandalen. Maar dat hopen en geloven we niet.

 

Van kinds af fascineert dat dier (beest is niet edel genoeg) me. Waarom weet ik niet. Zijn, kracht, zijn gratie, zijn vacht, zijn grootte? Zijn stijl of prestaties? Zijn temperament of zin in avontuur?

Deelnemen aan een ‘Sportakamp paardrijden’ was, een feest en een paardrijvakantie bij een tante in Venlo een luxe. ‘Mijn’ paard - in werkelijkheid eigendom van een winkelier - was geen gewoon ‘paard in een wei’. Hij was een vriend die ik als puber mijn internaats- en liefdesverdriet kon vertellen, elk weekend opnieuw, gewapend met wortels, brood en gras… soms met suikerklontjes. In weer en wind, regen en zonneschijn, stond hij daar terwijl ik keek, aaide, praatte. Zijn blik van ‘ik begrijp je’ gaf me moed, deed me deugd.

Andere onvergetelijke paardherinneringen? Het moordende paard van Troje, de handgemaakte schommelpaarden van Leeds, de snelheidsduivels van de Waregemse paardenkoersen, de wilde IJslandse paarden (GEEN pony’s), de bijna 3000 jaar Chinese oude terracottapaarden van XI’AN.

Een Jaar van het paard? Voor mij mag het een eeuw zijn. Voor tweeling Wannes en Rinus uit Staden wellicht ook. Ik ben geboren in een Paardjaar. ‘U zit in een jaar met ups en downs. Wat u kan doen? In beweging komen. Hoe meer u ‘in beweging bent, hoe beter u dit jaar kunt doorkomen’, las ik ergens. Dat is genoteerd.