Agatha and I

Agatha Christie: op 15 september is het 125 jaar geleden dat ze werd geboren. Op een zonnige zondag in Gent kocht ik op de tweedehandsboekenmarkt ‘Miss Marple en haar 13 problemen’. Misschien moet ik haar ‘Moord op de Nijl’, ‘De Muizenval’ of ‘Moord op de Orient Express’ opnieuw lezen, want ik ben een echte fan, al is onze relatie nu eerder beperkt tot de ietwat seutige, maar slimme Angela Lansbury Miss Marple en de onnavolgbare maar verwaande David Suchet Poirot op tv.

Ooit was het anders. Op internaat zat ik elke dag in een hoekje, met een boekje - dikwijls met haar - om de tijd te doden, de plaats te vergeten, de spanning te voelen en, natuurlijk, om de moordenaar mee te helpen zoeken. Sport en spel was niet aan mij besteed, lezen wel. Zeker een Agatha Christie. De Queen of the Crime. Misschien lagen haar detectiveverhalen, aan de basis van mijn loopbaan als rechtbankjournalist? Misdaad loont niet - als je freelancer bent -  maar boeit wel. De mens erachter nog veel meer. 
Ook in het weekend maakten we, de vier meisjes, een spelletje van om te raden wie de moord pleegde in een of andere crime-serie of film. Nog altijd trouwens probeer ik voor het einde van een detective te achterhalen wie wat deed...

London

Agatha Miller, want zo heette ze echt, maakte zoveel indruk op me dat ik verschillende keren op zoek ging naar iets uit haar leven. In de jaren 80, zocht ik haar in Madam Tussaud’s in London, waar ze sinds 1972 immortal leek. Ik poseerde zo fier als een gieter naast mijn idool. Waarom en wanneer ze daar is verdwenen, is me een raadsel. In 2013 werd ze door ruim 600 thrillerschrijvers van de Crime Writers Association verkozen tot de beste misdaadauteur aller tijden! Ik mag er niet aan denken dat mijn idool ergens op een vuilnisbelt is gedumpt, in stukken en brokken… De dader moet gezocht... en aan de schandpaal! Gelukkig staat er in Torquay een bronzen buste van haar en herbergt het museum haar schrijfmachine, manuscripten, notities, kledij, eerste editie, enz.

Agatha

Agatha Mary Clarissa Miller werd geboren op 15 september 1890 in Torquay (Devon) en stierf op 12 januari 1976 in Wallingford (Oxfordshire). Ze schreef 66 detectiveromans, 20 toneelstukken en dan nog  non-fictiewerken, romans, 150 korte verhalen en brieven. Er zijn bijna 200 verfilmingen van en over Christies werk en leven. Van ‘En toen waren er negen’ werden 100 miljoen exemplaren verkocht. In totaal werden 4 miljard boeken van haar verkocht! Mijn Britse schrijfster werd in 108 talen vertaald (zie Wikipedia voor meer). Als dat geen wassenbeeld in Madame Tussaud’s meer waard is, weet ik het ook niet.

 

Theems

Een decennium na Tussauds, tijdens een boottocht op de Theems, zocht ik haar graf. Het lag verder van onze aanlegplaats dan ik dacht, maar ik vond het - na een fietstocht - op het kerkhof van de ‘Parish church of St. Mary’s’ in Cholsey, ergens tussen Oxford en Windsor. Ik vond niets groots of opvallend, maar wel een verwaarloosde grafsteen. Geen bloemen van fans, niets. Hopelijk is dat ondertussen anders?

Wie was die Britse superschrijfster?

Haar man heette Archie Christie, haar dochter Rosalind en haar kleinzoon-oogappel Mathew. Agatha was a teetotaler (geheelonthouder) en rookte niet. Een roos kreeg haar naam, al was haar lievelingsbloem de Lily of the valley (meiklokje) en haar lievelingskleur groen. Ze haatte kakkerlakken en hield van honden (de hare haar heette Peter). Ze maakte foto’s op archeologische sites, maar zei nooit - al wordt dat beweerd - dat ‘een archeoloog de beste man is die een vrouw zich kan wensen omdat hoe ouder is wordt, hoe interessanter hij haar vindt'. In 1922 maakte ze een wereldreis. Ze was een fan van Elizabeth Bowen en Graham Greene, hield van Elgar, Sibelius and Wagner. In haar detectiveromans had ze een voorliefde voor vergif. De helft van haar slachtoffers werd vergiftigd. En dat weet ik allemaal dankzij John Curran.

Agatha, Agatha. Lichtend voorbeeld, wegwijzer, leermeesteres, idool. Het was geen puberadoratie, maar is pure bewondering. Ik ben en blijf haar fan.

Van 11 september tot 20 september is het feest in Torquay (Devon, Engeland) waar Agatha Christie 125 jaar geleden geboren werd op 15 september. Daar moet ik ook eens heen.

En voor de andere fans: www.agathachristiefestival.com en www.agathachristie.com/about-christie/expert-fans-on-christie/75-facts-about-christie/.

Waar kan Kate met haar baby naartoe?

Hertogin Kate heeft geluk: ze kan voor een wandeling met haar George kiezen uit een waslijst van aantrekkelijke paleizen in Groot-Brittannië. L'embarras du choix noemen ze dat wellicht in de soms wel jaloerse republiek Frankrijk.
Elk koninklijk domein heeft, net als bij ons, een park om u tegen te zeggen.
Waar kan ze naartoe met prins en babyboy?
Ik zou haar Buckingham Palace suggereren, onder de schaduw van de hoge bomen achter het paleis is het heel aangenaam. Ik was er in 2011, net als 50.000 andere bezoekers. dat jaar. Windsor Castle, een half uur van London en heel het jaar open, is misschien nog beter? Daar ligt achter het kasteel een immense tuin waar je kan verdwalen, zag ik in 2009. 'Huizen kijken' in die twee is echt meer dan de moeite.




Buckingham Palace (London)









In elke koninklijk optrekje staan wellicht kroonprins-opa Charles, hertogin-stiefoma Camilla of koningin-overgrootmoeder Elizabeth klaar, maar vast en zeker een legertje huispersoneel. Dat kan bijna alle ouderlijke taken, behalve borstvoeding, overnemen. De streng geselecteerde en gecontroleerde ladies and gentlemen kunnen wegwerpluiers verwisselen, de wieg laten schommelen, badjes geven. Na verloop van tijd ook flesjes steriliseren, vullen en geven, met de poussette wandelen en babysitten als mevrouw de hertogin of meneer de prins dat nodig vinden. Natuurlijk wordt haar was en plas gedaan, incluis strijk, en er is altijd wel iemand die voor haar poetst en kookt. 

Zucht. Een droom toch, zo moeder worden en zijn...

Nog twee tips?
Kate, panikeer niet als George te veel weent en opa of overoma uit hun slaap haalt. Wenen doen ze - met of zonder kroon - allemaal wel eens, of meer dan eens.
En laat je niet alles uit handen nemen. Wiegen, wegen, wandelen, ja, dat mogen ze doen. Maar eten geven, knuffelen en verhaaltjes vertellen? Neen. Doe dat zelf. Traantjes drogen ook.Of laat het je prins-gemaal doen. Want dat zijn van die innige momenten waarop jij en hij banden kunnen smeden die nooit meer stuk kunnen gaan...  

Ps. Misschien is een wandeling in Greenwich Park nog aangenamer? Het is een prachtig domein van 74 ha, met dito uitzicht op een superstad, leuke picknickplekken, een interessant Observatorium en een mooi kasteel. Nog niet overtuigd? In dat groen paradijsje - als de zon schijnt - werden scènes gedraaid van 'The Parent Trap', 'Charlotte Gray', 'King Ralph', 'Portrait of a Lady', 'The go between' en, my favourite in dit lijstje, 'Four Weddings and a Funeral'.