Ik wil het niet over mijn of ons leven hebben, maar over dat van Renée en van haar hulpverleners. Waarom? Omdat ik niet weet waar ze haar moed, geduld, energie en inzet blijft halen... om elke dag opnieuw te leven!
Alle boeken van Ann Driessen
maandag 14 november 2022
Waar halen ze moed, geduld, energie en inzet?
zondag 9 oktober 2022
IK HEB EEN HEKEL AAN LUIZEN...
HELP!
Dat scenario herhaalde zich elke kleuterklas voor mijn prachtig-harige-dochter, meer dan eens… met dus een maximum van 5 maal in winterse maanden. Haar even schattig maar frêle, blond, niet-krullend kortharig zusje werd zelden aangevallen, haar oudere krullenbolzus echt te frequent.
dinsdag 6 september 2022
WORD JIJ DROEVIG VAN DROEVIGE BOEKEN?
Word jij droevig tijdens, door of na het lezen van droevige boeken? Ik lees die boeken ook… en schrijf er zelf. Of ik daar droevig van word? Neen. Die boeken, meestal waargebeurde verhalen of romans, gebaseerd op waargebeurde feiten, boeien me, grijpen me aan, ontroeren me en doen me nadenken. Dat wel. Triestig, droevig, ongelukkig word ik niet van boeken... wel van mensen met verdriet, van mensen in nood.
Uit onderzoeken blijkt dat meer en meer mensen non-fictie en vooral waargebeurde verhalen lezen. Dat vind ik, als auteur van vooral non-fictie, natuurlijk heel tof. Levensverhalen, of delen van een levensverhaal, hebben het voordeel dat ze én je doen nadenken over mensen, hun gedachten, gevoelens en gedragingen én voor ontspanning zorgen. Mijn boeken, vooral 'Gevangen geboren' en 'Oorlog in mijn hoofd' scoren niet bij iedereen en ik begrijp heel goed waarom: de inhoud is intriest. Mijn hoofdpersonages overleefden drama’s en wat ze meemaakten in hun alledaagse leven is echt vreselijk. Lezeressen zeiden of schreven me waarom ze bv. stopten met het lezen van 'Gevangen geboren': het is te wreed, te veel ellende, te triest...
BIBLIOTHERAPIE
Lezen heeft echter vele voordelen. Het is goed voor je zelfbewustzijn, het verhoogt je empathisch en concentratievermogen. Maar is ook therapeutisch, voor een bepaalde groep. Bij bibliotherapie (textual healing) worden verhalen ingezet om therapeutische effecten te bewerken bij mensen die het moeilijk hebben door ziekte, eenzaamheid, verlies of verslaving. De therapeutische kracht van literatuur - zelfhulpboeken, romans, poëzie en andere fictie - is bijzonder. Wanneer verdriet, angst en stress je overweldigen, kan het lezen van romans en poëzie je gedachten, gevoelens en emoties transformeren. Door te lezen, kun je je gemoedstoestand leren begrijpen en je gedrag verbeteren, omdat je jezelf op de een of andere manier kunt vinden in de pagina’s van dat boek of gedicht.
BEHOEFTEN
‘Sommige genres passen beter bij de behoefte emoties te ervaren, andere beter bij de behoefte inzichten op te doen. Bij droevige boeken lijken beide behoeftes samen te komen. Droevige boeken worden zowel gelezen om inzichten op te doen (die eventueel ingezet kunnen worden voor het eigen leven), als om emoties te kunnen ervaren. Ellendige gebeurtenissen uit een boek kunnen hard aankomen, maar je hebt altijd nog zelf de macht om het boek dicht te slaan of een alternatief einde te verzinnen’, stelt de Nederlandse onderzoeker E.M. Koopman.
Wees gerust: ‘Gevangen geboren’ en 'Oorlog in mijn hoofd' zijn misschien intrieste boeken, maar mijn andere boeken, bv. 'De schat van Merkem' of 'Mijn Algerije...' bevatten veel mooie en vrolijke fragmenten naast enkele droevige...
Bronnen
Lezen is goed voor ons welzijn | Iedereen Leest
Waarom lezen we droevige boeken? - PDF Free Download (adoc.pub)
Bibliotherapie: 'Lezen helpt genezen' | Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde (ntvg.nl)
Lezen kan angst en depressie bestrijden - Verken je geest
-
-
woensdag 3 augustus 2022
IK BEN (G)EEN EILAND...
Het is beweeglijk, ik soms ook… al is dat met mate. Ik ben zo stijf als een plank, maar 10 tot 20.000 stappen kan ik. Het is omringd en ik ook. Met lieve en/of boeiende mensen. De twee gaan niet altijd samen.
Het is zichtbaar, ik wil dat ook zijn. Al is het maar even.
Het is natuurlijk. Onnatuurlijkheid en onechtheid, daar heb ik een hekel aan. Aan onoprechtheid nog meer.
Een eiland is uniek: wie wil dat niet zijn in het diepst van zijn of haar gedachten? Het gaat onafhankelijk door het leven: dat is soms handig, soms nodig, soms niet gewenst, zelfs niet geoorloofd.
Het is er meestal zonnig tot heet (dat laatste haat ik), het is leefbaar - als er palmbomen en planten zijn (bananen en kiwi’s zijn mijn lievelingsfruit), soms is het zelfs paradijselijk… blauwe lucht, wit zand. Een paradijs mag niet duren.
Het is iets kwetsbaar-fragiel in geval van stormen en orkanen, in en buiten mij. Het is er, vind ik, overwegend winderig: mijn haar is een wildernis en zand krast in mijn ogen!
Het is veroverbaar door iemand met slechte bedoelingen. Het is soms ook onherbergzaam: een hut of een tak? Geef mij maar een dak of een huis. Want waar moet een mens schuilen als hij bejaagd of belaagd wordt?
Een eiland is o zo onvoorspelbaar en het kan verdwijnen, verdrinken, vergeten en vermeden worden… door zijn onstandvastigheid én de gevaren van de zee. Weg met die krabben en kwallen aan mijn tenen!
Ik ben geen briljante zeeman, niet buitengewoon koppig en ook niet grenzeloos ambitieus, zoals bv. Ferdinand Magellaan. Ik ben een mens onder de mensen, met mensen en voor mensen. Dat is de kern en essentie van mijn leven. Geef toe, kan ik dan leven op een eiland of niet? Ben ik dan een eiland of niet? Neen…
En dit weet ik zeker: dobberen wil ik wel, stuurloos drijven of verdrinken niet, nooit. Ter plaatse blijven trappelen ook niet…
woensdag 20 juli 2022
WAAR ZOU IK NU WILLEN ZIJN?
Liever
iets te koud - niet van hart, wel van temperatuur - dan te warm (of te heet).
Dat is al ettelijke jaren mijn lijfspreuk-wens-habitat-droom. Vanwaar komt mijn
haat tegen de hitte? Ik weet het echt niet. Ik heb Siciliaanse roots, dus ik zou
toch beter moeten kunnen leven met hoge temperaturen. Ik heb twee jaar
overleefd in het soms veel te warme Algerije! Ik slaagde er niet in om onderweg,
op doortocht in Dead Valley, uit te stappen, maar het lukt me wel – met een
handdoek over mijn hoofd in begeleiding van mijn dochters, en op hun aandringen
- in Lake Powell onder de brandende zon te baden. Ik sleepte me van de ene
halte naar de andere aan de Grand Canyon. Afzien! En ook mij laatste zomers verblijf
in Como bij mijn beste vriendin zal ik nooit meer herhalen. Mijn appelflauwtes waren
niet te tellen.
Warmte went niet. Echt niet. Integendeel zelfs. Hoe ouder hoe beter je tegen warmte kunt? Neen, dat klopt ook al niet. Vroeger kon ik het ‘iets’ beter aan. Toen lag ik nog wel eens een namiddag op het strand. Ongelooflijk. Nu niet meer. In de zon zitten, liggen… neen. Na een half uurtje - ingesmeerd met 50! - heb ik er al genoeg van. Mijn recentste ervaring in Portugal of op Kreta? 500 m stappen was een marteling; terwijl wandelen hoog op mijn verlanglijstje prijkt.
Ik ruil mijn bikini, zwempak, badhanddoek, sandalen, strandzak en zonnebril heel graag voor een trui, jeans, regenjas, rugzak en wandelschoenen. Reizen in de zomer naar het zuiden? Neen, dat ga ik echt niet meer doen. Dat zuiden is me heel dierbaar, maar alleen in de lente of herfst. In eigen land of hoger - waar het normaal gezien frisser is - is er voldoende moois, fraais en lekkers te beleven in maanden als juli en augustus. Dus. Waar zou ik op helse hete Belgische dagen willen zijn, waar ik ooit was? Ik geef enkel opties… en let op mijn/onze kledij… 😊
SCHOTLAND (augustus 2011): Loch Lomond en Kingshouse.
IJSLAND (juni 2012), Skaftafell gletsjer en Jokulsarlonmeer
NOORWEGEN (juni 2015), Nigardsbreen en Besseggen
Wat heb ik genoten van de twee uur gletsjerwandeling,
met gids, op het ijs van de Nigardsbreen
(Jostedalen)! Stijgijzers en pikkel waren wel nodig, koorden ook. Het
uitzicht op de gletsjertong, in de verte, was prachtig.
Adembenemend is de beroemdste en bekendste wandeling in Noorwegen van 16 km, van Memurubu naar Gjendesheim, de Besseggen. Door de voor juni uitzonderlijke slechte weeromstandigheden (sneeuw en ijs overal) deden we er 10 uur over… in winterkledij (handschoenen, dikke fleece, wollen onderbroek, regenjas). Maar weerom: onvergetelijk. Tussen haakjes: onze blokhut met uitzicht in Bessheim ook.
Ja, het helpt soms aan fris, koud en sneeuw te denken als je bijna smelt…
Ps. Het liefst van alles flitste ik heen en weer van Belgie naar Sardinië en terug om even te gaan zwemmen en snorkelen met mijn kleinzoon van 5 jaar!