Alle boeken van Ann Driessen

Alle boeken van Ann Driessen
Posts tonen met het label haat. Alle posts tonen
Posts tonen met het label haat. Alle posts tonen

dinsdag 28 januari 2025

KETTINGBRIEVEN EN KETTINGMAILS: niet vergeten en niet uitgeroeid!


Kettingmails blijven circuleren én kettingbrieven blijven interesseren: dat leid ik af uit twee zaken van de laatste week: een website en een mail. De website is van Factcheck die weer zo’n hatelijke kettingmail, gelukkig, de grond kon inboren. De mail kwam van een Amsterdamse studente Nina die mijn boek bestelde omdat ze aan een creatief project werkt waarin… kettingbrieven een rol spelen!



‘Het moest maar eens waar zijn. Over kettingbrieven, kettingmails en kettingberichten’ is al acht jaar uit. Het was en is geen bestseller - al gaven kenners me er complimenten voor - maar om de haverklap komt het thema opnieuw in de actualiteit, of door een nieuwsbericht, of door een Facebookbericht, een mail, een vraag…

FACTCHECK

Trump, Musk en co willen geen feiten te checken, enkel onzin verspreiden. Gelukkig doen onze journalisten van Factcheck Vlaanderen daar niet aan mee en checken ze, al dan na een vraag, of een bepaald feit of stelling waar of onwaar is. Onlangs kregen de checkers de vraag van een lezer of de kettingmail waarin staat dat ‘Marokkanen veel gemakkelijker een huis kunnen kopen dan de Belgische werkende mens’, of dat klopt. Neen dus, bleek uit hun onderzoek.

Een gelijkaardige kettingmail duikt al jaren sociale media zoals Facebook en X. De auteur stelt dat Marokkanen die een woning kopen in België extra financiële voordelen genieten door hun dubbele nationaliteit, via de ‘Bank van Marokko’, en dat ze een extreem laag maandtarief afbetalen, enz. Gelukkig onderzochten Factcheckjournalisten de inhoud grondig. Ze kwamen tot het besluit dat die mail onzin is, op basis van wat experten, o.m. professor David Bassens (VUB), makelaar Lien De Wilde en professor Abied Alsulaiman hen vertelden. Unia, het gelijke kansencentrum schreef eerder over deze kettingmail dat het voorstellen van Marokkanen en moslims als profiteurs die uitsluitend belust zijn op de vrijgevigheid van ons sociaal stelsel en hen als zondenbokken gebruiken, aanzetten is tot haat, discriminatie of geweld.

Dus als je nog eens een kettingmail of kettingbericht krijgt met een ‘bedenkelijke’ inhoud, vraag aan experten of de inhoud klopt, voor je die verstuurt… en dus meewerkt aan het verspreiden van haat. Of stuur die naar mij: boekenvanann@gmail.com!

MAIL

Na het hogere slechte nieuws, ook goed nieuws: kettingbrieven blijven ook positief inspireren. Ik was aangenaam verrast door de vraag voor een boek van een Amsterdamse studente Nina. Zij werkt aan een project rond ‘Een Slimme meid is op haar Toekomst Voorbereid’. Zij wil de kettingbrief - dus een oud medium - gebruiken als start voor een Alternate Reality Game (ARG). Het uitgangspunt daarvan is vrouwen van deze generatie met elkaar in contact brengen en uiteindelijk ook contact zoeken met jongere generaties, middels media van verschillende tijden (dus ook kettingbrieven). Het doel is bewustwording te vergroten voor de zogezegde ‘slimme meid’, een stereotypering die nog altijd wordt gebruikt voor werkende vrouwen en hun arbeidsproductiviteit. 

Hopelijk slaagt ze in haar opzet, zodat ze een master behaalt in Comparative Arts and Media Studies aan de VU in Amsterdam. Mijn boek is onderweg naar haar - daarin staan alle soorten, een analyse en waarschuwingen - én ze weet waar ze de 2000 kettingbrieven, die aan de basis lagen, kan bestuderen: in mijn boek én in Kadoc, het Documentatie- en onderzoekscentrum voor Cultuur, Religie en Samenleving, aan wie ik de hele collectie heb geschonken. Veel succes Nina!

Bronnen:

#kettingmails #kettingbrieven #hetmoestmaareenswaarzijn #boekenvananndriessen #onzinlectuur #nepnieuws #haat #racisme #factcheckvlaanderen 

dinsdag 21 oktober 2014

Spinnen, ik haat ze

Ik heb lang genoeg gewacht om mijn spinnenhaat uit te bazuinen. Op Werelddierendag durfde ik dierenliefhebbers niet tegen het hoofd (en het hart) stoten met mijn hatemail over spinnen. Nu regen en wind me verlost van ettelijke exemplaren wel. Want ja, ik wil want ze meppen, bashen, verpletteren. Neen, ik ben niet voor een langzame dood dus martelen doe ik niet, maar ineens, bam, weg, dood. Vraag me niet waarom ik zo onverdraagzaam ben: ik weet het niet, maar ik weet dat er nog antispinnenmensen zijn zoals ik. De antigevoelens waren er al vrij jong, denk ik.

Misschien werden ze wel aangewakkerd door de enorme spin op de muur in mijn huurhuisje in de Leuvense Zevenslaperstraat rond 1984? Ik kwam thuis, het was een beetje donker in huis en daar zat ze, de grote madame, op de muur boven de schouw. Ik schrok me bijna een infarct van de schrik. Met veel tegenzin en nog meer afschuw heb ik die, ik weet niet meer met wat: ik had een black out zoals bij ernstige feiten gebruikelijk is. Daarna heb ik dat zwartpotig kadaver met vuilblik en borstel uit mijn bestaan geveegd… maar dus niet uit mijn geheugen. Misschien komt het door die reusachtige spin die ik in de buurt van Colima in Mexico in 2002 over de straat zag kruipen?

Onzin? Het kan zijn, maar spinnen, I do’nt like them. En dat is zacht uitgedrukt. Rood, wit, zwart, groot of klein: ik moet ze niet! Ik wil ze niet zien en zeker niet voelen. Ik krijg kippenvel van het woord spin alleen al, zonder dat ik een webdraadje voel kriebelen op mijn neus of er een spinnetje uit mijn bad moet slaan.
Dood meppen, met een dikke vod oprapen en buiten zwieren. Dat is mijn tactiek al jaren. In mijn huis géén spinnenresten die - zoals in mijn stoutste dromen - uitgroeien tot honderden exemplaren! Ik moet er niet aan denken! Brrrrrrrrrrrrrrr. Nu al controleer ik de muren van mijn slaapkamer voor ik mijn ogen sluit.

Ik hoorde op de radio een arachnoloog. Warempel, die bestaat! Niet te geloven. Hij had het over de Lentevuurspin? Een rode met zwarte stippen? ‘Een formidabele mooie spin!’, zijn spinnenliefde vloeide gewoon uit de luidsprekers. Onbegrijpelijk, althans voor mijn brein… Mijn haat werd er niet kleiner door, ook omdat er 135.000 soorten blijken te zijn. Iets wat ik niet had willen weten. Veel te veel, als je het mij vraagt, dus weg ermee. Dat ingenieus netwerk van superfijne draadjes kan me gestolen worden. Lichaamslengte, gewicht kleur, het interesseert me niet. Ik gruwel van die beestjes.










De enige spin die ik kan verdragen is die van de Franse beeldhouwster Louise Bourgeois: groots, stabiel en daarbij onbeweeglijk maar toch echt en indrukwekkend, misschien net daarom. Haar gigantische Maman-spin, tijdelijk boven het graf van James Ensor en voor altijd in Bilbao aan het Guggenheim Museum is inoubliable en niet beangstigend. En daar houd ik van.