Ooit de Middeleeuwse heuvelstad Perugia in Umbrië bezocht? Doen. Mijn dochter en gezin waren er onlangs, mijn man en ik vorig jaar. Dat was toen een blitzbezoek: een bijkomende kronkel-afwijking van onze Toscaanse rondreis. Waarom? Omdat ik daar bijna 50 jaar geleden een maand Italiaans studeerde!
Augustus 1976 was een onvergetelijke maand. Met een ‘klas’ van 100 studenten uit de hele wereld, van alle leeftijden, volgde ik 17 u per week lessen Italiaans aan de Università per Stranieri, de Universiteit voor Vreemdelingen. Prima docenten en een dito bruikbare basiscursus. Een aanrader. Reis, inschrijving, kamerhuur, eten en andere kosten betaalde ik met babysitten bij familie en buren in Leuven, waar ik toen studeerde. Ook met een echte studentenjob: interviews afnemen voor het Departement Sociologie van de Faculteit Sociale Wetenschappen.
VERHALEN
In de verste uithoeken van
Limburg, moest ik, door regen en wind, per trein en bus, mensen ondervragen voor een of ander bevolkingsonderzoek. De ellenlange vragenlijst ging, dacht ik, over vrijetijdsbesteding. Ik herinner me vreemde verhalen, bv. van een driehoeksverhouding, ergens in
Maaseik, en van sleutelclubjes. Slik. Slik. Onbekende terreinen voor mijn toen
nog onwetende geest. Het verbaasde me hoe gemakkelijk totaal onbekende mensen me
hyperpersoonlijke ‘aangebrande’ verhalen toevertrouwden. Dat ‘fenomeen’
herhaalde zich (gelukkig) in mijn journalistieke loopbaan en in mijn huidig schrijvend
bestaan. Waargebeurde verhalen, verhalen met en over mensen, zijn en bleven
mijn ‘handelsmerk, mijn voorkeur en mijn sterkte.
1976
Bij
aankomst - na ongeveer 24u dag- en nachtritten - meldde deze toen 22-jarige zich
met kleine oogjes, in het opgegeven inschrijvingsgebouw. Hoe ik daar geraakte, herinner
ik me niet en hoe het verder zou verlopen, wist ik niet. Dat werd snel duidelijk.
Inschrijvingsbewijs, cursusaula, lesuren, lesboeken: ik kreeg alles meteen mee.
En overnachten? Luidruchtige Italiaanse kamerverhuursters stonden kandidaat-kamerhuursters op te wachten en hun kamers aan te prijzen. Ik weet niet meer waarom en hoe, maar met een sympathieke Turkse studente uit Izmir belandde ik in een eenvoudige tweepersoonskamer bij la mamma, in een oud huis op een eerste verdieping, hartje stad. Met 1 lavabo en een gemeenschappelijke badkamer voor gezin en wij.
Tussendoor, voor zover haar en mijn karig budget het toeliet, enkele opmerkelijke plekken bezocht, o.m. Rome en Assisi, telkens per bus, telkens een daguitstap. Maar centen voor entreegelden voor meer en voor musea had ik toen als student niet.
2023
Ter afronding: mijn superoma
was een Siciliaanse, mijn vader een halve Italiaan. Ik ben een kwart Italiaanse, heb zussen, broers, achternichten met dezelfde Italiaanse
wortels, en ook nog (verre) Italiaanse familie, plus familie en vrienden in Italië, op Sicilië én op Sardinië. Ik heb vriendinnen en vrienden die vlot Italiaans spreken of het
studeren. Mijn dochter trouwde met een Italiaan (Sardinië) en mijn kleinzoon spreekt perfect Italiaans! Wat zouden mijn vader en nonna (net als ik) gelukkig zijn, hadden
ze dát geweten…
Voor informatie:
- Perugia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten