Beste boekenliefhebbers en recensenten

Beste Silke, beste Caroline, e.a.

Beste boekenliefhebbers-recensenten,

Dank voor jullie recensie! Ik ben er heel blij om. Dankzij jullie krijgen geïnterneerden aandacht. En jullie hebben gelijk. 

‘Gevangen geboren’ is vooral het boek van en over Renée, één van de meer dan 3400 geïnterneerden in ons land. Het is op de eerste plaats haar boek, want het is haar leven en hoe zij het ervaren heeft, wat zij voelde en wat zij dacht. Zij schreef veel. Dat vooral wilde ik bewaren en weergeven.

Het eerste deel is, zoals jullie terecht opmerken, eerder een opsomming: haar uitlaatklep! Ze had een enorme nood om uit de storten wat zij niet of onvoldoende had durven uiten en vertellen. Aanvankelijk kon Renée daar geen enkele beschouwing, bezinning, bedenking, of wat dan ook aan kon koppelen, omwille van haar ziekte. Ik mocht dat zelf niet doen. Zij wilde gewoon de ellende, pijn en verdriet gewoon van de daken roepen. Gaandeweg - tijdens haar verblijf in gevangenis én het schrijvend doorlopen van haar eerdere leven - merk je dat ze zich wél vragen stelt, wel bezint, wel bedenkingen heeft over wat ze voelde, dacht en deed. Dat illustreert voor mij haar langzame maar toch duidelijke groei en haar eerste stappen naar genezing.

Ik heb enkel geprobeerd zo leesbaar mogelijk over te brengen wat zij dacht en voelde, door veel heen en weer vragen-antwoorden: 5 jaar brieven, telefoons en 2 jaar bezoeken. ‘Het boek leest als een trein’ krijg ik geregeld als opmerking. Dat was ook mijn voornaamste taak. Dat er haken en ogen zijn, dat het beter kan, dat is zeker zo. Ik deed wat ik kon, voor haar. De opbrengst is ook voor haar. Mijn uitgever heeft trouwens inhoudelijk geen enkel advies, wijziging of verbetering voorgesteld of aangebracht. Een mens roeit met de riemen die hij of zij heeft. 

Ik heb haar verzoek haar te helpen om dit boek te schrijven, aanvaard om vele redenen:

- omdat dit boek haar wens was;

- omdat haar leven het meer dan waard is om verteld te worden;

- omdat alle vormen van kindermishandeling aan de basis lagen van haar gedrag-misdragen;

- omdat met meer communicatie-empathie veel leed had kunnen voorkomen voor haar en de maatschappij.

- omdat ze een bijzondere inkijk geeft in haar ziek en geïnterneerd zijn, in haar verblijven o.m. jeugdinstelling, psychiatrische ziekenhuizen en gevangenissen;

- omdat ze, na haar internering, niet de zorg kreeg die ze nodig had, maar in de gevangenis belandde;

- omdat ze daar langer moest verblijven dan zware misdadigers...
- en omdat ik bedroefd, teleurgesteld en boos was om wat haar allemaal is overkomen.

Daarom ben ik blij dat Renée en ik 'Gevangen geboren' samen hebben geschreven.

Onze politici moeten dringend meer mensen en middelen en instellingen ter beschikking stellen zodat mensen (vooral kinderen en jongeren) met psychische problemen, veel sneller, jonger en grondiger te kunnen helpen. Elke instelling voor kinderen, jongeren en volwassenen met psychische moeilijkheden zou meer middelen en personeel moeten krijgen. Dat zou al een begin zijn voor een bete wereld. Als dit boek ook maar iets in die zin kan bewegen, zijn Renée en ik daar blij om. Ik ga Renée blijven volgen en steunen, waar ik kan.

Renée is geïnterneerd en zit nu eindelijk na 8 jaar in een aangepaste instelling. Geen enkel geïnterneerde zou nog in een gevangenis moeten zitten. Maar die zitten er nog. België is daar al 25 keer voor veroordeeld door het Europees Hof van de Rechten van de Mens. En toch zijn er nog 560 die wachten op een plek… en er komen er nog elke week bij.

Vriendelijke groeten,

Ann