Je gelooft je ogen niet in El Rosario. Het sneeuwt er
vlinders, Monarchvlinders, van die zwarte oranje. Wat mij betreft: de
schoonheidskoninginnen onder de vlinders. 'Onze' Atalanta kan daar niet
tegenop.
RAADSELACHTIGE REIZIGERS
Ze zitten/vliegen/hangen er aan struiken en bomen,
miljoenen, elk jaar opnieuw tussen oktober en maart. De mariposas overwinteren
er na hun reis van Canada en Noord-Amerika. Hoe ze hun weg vinden - 2500 km,
aan 20 tot 35 km per uur - is een raadsel. Geen enkele Monarchvlinder maakt de
trip heen en terug, hun afstammelingen wel. Dat maakt het nog raadselachtiger. Angangueo
(Michoacan, Mexico) is de ideale vertrekplaats om El Rosario te bezoeken. Dat
'Santuario de la Mariposa Monarca' werd in 1975 ontdekt door de Canadese
bioloog Fred Urquhart. Eind februari begin maart is ideaal voor een
vlindertocht, tenminste als het warm en zonnig is. Als het bewolkt, koud of nat
is, is er niet veel gevlinder te zien.
Kies, net als mijn Canadese vriendin Hebina en ik, een
werkdag. Het weekend is echt te druk. In de hoofdstraat van Angangueo staan de
open en gesloten, kleine en grote trucks en vans op toeristen te wachten. De prijs
varieert. Met eigen auto is de tocht af te raden: te stoffig, te hobbelig, te
veel putten en te veel bulten. We rijden mee met het witte vehikel van Diego
Castro, vader van drie kinderen. Hij leeft vier maanden per jaar van de
mariposas, de andere maanden van de bouw. Een week bouw brengt hem ongeveer 500
peso's op, een vlinderdag 400 peso's. Negen km, hotsebotse via een kronkelige
zandweg, aan een heel laag tempo, tot op de parking van het reservaat op 3000 m
hoogte. Diego blijft daar op ons wachten. Voor de ingang van het reservaat
staan houten stalletjes met koopwaar zoals t-shirts, doosjes, juweeltjes en
postkaarten waarin de vlinder, hoe kan het anders, centraal staan, maar ook
eettentjes.
BOMEN KLEUREN ORANJE OF GRIJS
In het
vlinderheiligdom is afwijken van het aangelegde wandelpad verboden. De hele
wandeling, heen (bergopwaarts) en terug (bergafwaarts), is maximaal drie km,
duurt 45 minuten tot een uur. Een wandelstok, te huur voor 1 peso of twee,
gebruiken we niet. Opzichters houden een
oogje in 't zeil. Een van hen ziet me een dood exemplaar voorzichtig oprapen,
wegsteken. Hij zegt niets. Oef.
En dan. Vlinders! Steeds meer. Voor je het weet, zit je, verderop, op een vlak terrein. Waterstrepen op de grond. Duizenden vlinders lessen er hun dorst. Struiken en bomen die oranje kleuren van de Monarchvlinders! Dit is een hemelse plek. Waar je ook kijkt, het groen is oranje gestipt, overal vlinderes. Zachtjes naar een struik sluipen, ze ongestoord bewonderen, zo dichtbij en zoveel. Er zitten 'kanjers' met meer dan 10 cm vleugelbreedte tussen. Onze tocht eindigt op een donkere plek in het dennenbos. De takken van de bomen zien grijszwart en hangen als loden armen naar beneden, door het gewicht van ontelbare vlinders met gesloten vleugels. Tot zonnestralen hen tot leven brengen: dan is het plots alsof het sneeuwt, vlinders sneeuwt. Geritsel, geschuifel, geruis alsof het bladeren zijn in de wind, maar het is het geluid van ontzaglijk veel vleugeltjes in beweging.
VERBODEN TE RAPEN EN LAWAAI
TE MAKEN
Op de terugweg lopen kwetterende Mexicaanse
schoolmeisjes en luidruchtige Amerikanen. Roken, vuurtje stoken, afval gooien,
met stenen gooien naar vlinders, ze verzamelen of vertrappelen verboden is.
Eten en drinken mag ook niet, lawaai maken zeker niet. Zo lees ik later in een
folder.
Het einde van mijn
vlinderreis. Heimwee overvalt me al meteen. Liefst zou ik teruggaan en
meevliegen. De Tolteken in Mexico wisten het al heel lang. Vlinders hebben
een kort maar prachtig leven... ik zou niet anders willen!
Dit Santuario de la Mariposa Monarca van El Rosario is vanuit Angangueo of Ocampo te bereiken. Angangueo ligt op 205 km van Mexico City en op 386 km van Guadalajara
