Schrijf jij nog met pen of potlood? Krabbel jij papiertjes
of bladzijden of zelfs dagboeken vol? Of een postkaart of brief? Een
boodschappenlijstje? Of een samenvatting van een les, lezing of boek? Neen?
Dan doe dat toch maar want schrijven met de hand blijkt o zo belangrijk. Al
zijn handgeschreven teksten niet altijd gemakkelijk te lezen... ook de mijne niet!
Ik schrijf nog heel veel, met zwart of blauwe balpen (soms potlood): thuis, op de trein en in de auto, op vakantieplekken. Ook toen ik niet wist dat schrijven belangrijk is. En voor ik de oproep las van meer dan 20 welzijnsorganisaties, opiniemakers, auteurs, academici en ondernemers: ‘Durf opnieuw te kiezen voor pen en papier'. In hun open brief houden ze een pleidooi om kinderen en jongeren meer pen en papier te laten gebruiken op school. Ze willen de laptop niet weg, maar wel een her- en opwaardering van het schrijven met de hand, een basisvaardigheid die het concentratie-, redeneer- en kritisch denkvermogen versterkt.
ONDERZOEK
Noors onderzoek bewijst dat schrijven met de hand niet
enkel het leerproces versterkt, maar ook mentaal welzijn bevordert en creativiteit
stimuleert. Traditioneel schrijven vereist complexere bewegingen dan
typen, waardoor je hersenen intensiever werken en informatie effectiever
verwerken. Wie met pen en papier schrijft, moet
keuzes maken, samenvatten, herformuleren en verbanden leggen.
Dus, neem pen en papier en schrijf. Schrijf naar je
ouders, je kinderen, je vriendin, naar je collega, of zelfs naar een onbekende.
Noteer wat je ziet of hoort, wat je denkt, wat je gelooft en hoopt. Schrijf een
betoog, een gedicht, een verhaal. Of een oefening, een berekening, een recept,
een handleiding.
BLIJVEN
SCHRIJVEN
Ik zal blijven noteren met pen en papier. Mijn inspiratie voor boeken, blogs
of sociale berichten komt niet altijd als ik aan mijn laptop zit, maar op alle mogelijke en onmogelijke momenten en tijdstippen. Dan ben ik blij dat ik ergens - op een
kast, in mijn handtas, in mijn nachtkastje - pen en papier heb: enkele
bladzijden, een notitieboekje, een oud schriftje, zelfs de achterkant van een
formulier of toneelticket. Al moet ik bekennen: als ik mijn ‘wapens’ vergeet
(papier!), schrijf ik snel een mail naar mezelf. Als mijn pen me in de steek
laat, ook.
En gelukkig kan en kon ik, als freelancer, voor mijn kranten, en als auteur, voor mijn boeken, met de hand geschreven volle agenda’s notities, oude brieven, administratieve documenten, zelfs dagboeken lezen, raadplegen, gebruiken. Dat leverde me - al bleken sommige passages heel moeilijk te lezen - waardevolle informatie op voor mijn boeken o.m. ‘Het moest maar eens waar zijn’, ‘De schat van Merkem’ en ‘De Groote Oorlog van René’, maar ook voor ‘Oorlog in mijn hoofd’ en ‘Gevangen geboren’ en zelfs voor ‘Mijn Algerije’. Zonder die met de hand geschreven bronnen - van mijn hoofdpersonages - waren mijn boeken echt nooit zo goed, nooit zo echt geweest.
Ps. De basis
van deze blog schreef ik met de hand, in de keuken, net voor mijn ontbijt, rond
7u50, op gratis papier van 123inkt.be…
