zondag 24 december 2017

IK HEB EEN ZWAK VOOR RARE VROUWEN

Ik heb een zwak voor rare, sterke vrouwen. Niet alleen voor de echte - Malala, Ayaan, Agnes, Karen, en zovele andere - maar ook voor die van het scherm: voor Saga, Chloë, Lisbeth en zelfs voor Vera.
Het zijn geen piepjonge wezens en zeker geen heiligen, maar ze zijn sterk, onafhankelijk, eigenzinnig, tegendraads, getalenteerd, gedreven, bekwaam en nog veel meer. 

Saga
Saga Norén, van de Deens-Zweedse tv-misdaadserie The Bridge (Bron-Broen), is één van mijn favorieten. Haar jeugd was geen sprookje. Haar moeder leed aan het Munchausen by Proxy Syndroom en haar zus stierf. Saga lijkt kilkoud en enkel oog te hebben voor facts and figures. Ze heeft autistische trekjes. Gevoelens uiten, relaties aangaan, op haar woorden letten en ellebogen gebruiken is voor haar moeilijk. Er zijn weinigen die haar ruimte geven, begrip tonen en haar nemen zoals ze is, hoewel ze extreem praktisch is, een krak is in het interpreteren van sporen, in het oplossen van moorden en in het vinden van daders. Sofia Helin (1972) vertolkt haar rol voortreffelijk. Bron is In 100 landen te zien!

Chloë
Op mijn nummer 1 staat Chloé Saint-Laurent die schittert in de Franse misdaadserie ‘Profilage’. Ze is een competente criminologe, werkt in een politieteam en helpt moordenaars in Parijs en omgeving klissen, vooral door daderprofielen op te stellen. Ze valt op door haar talent en kleurrijke jassen, jurken en kousen. Ook het leven van deze kortgerokte dame liep niet over rozen: ze zat 5 jaar in een psychiatrisch ziekenhuis nadat ze haar vermoorde moeder vond. Ze lijdt aan schizofrenie, heeft psychoses, verliest een kind en adopteert er een, kan zich moeilijk binden of wordt verliefd op de verkeerde vent. Ik hoop nog dat ze stiekem iets begint met haar chef, de weduwnaar Thomas Rocher (alias Philippe Bas). Dat pittige dametje heet Odile Vuillemin en is 40. Ik ben een fan van Chloë, net als 8 miljoen Fransen. ‘Profilage’ doet me denken aan Kaat Beels, die prachtige dingen regisseerde o.m. Clan, Beau Séjour en Tabula Rasa. De producenten van ‘Profilage’ zijn, toevallig of niet, ook vrouwen, Fanny Robert en Sophie Lebarbier

Lisbeth

En dan is er Lisbeth Salander, de jongste van mijn préferées, amper 1,50 m en 40 kilo. Zij is totaal anders: gitzwarte ogen, haar in een kuif, ijzerwerk in haar neus, opvallende tatoeages en altijd in het zwart gekleed. Zij zit in de serie gebaseerd op de Millennium-trilogie: meeslepende misdaadromans van de overleden Zweedse journalist en schrijver Stieg Larsson. Vier films om te gruwelen: films: Mannen die vrouwen haten. De vrouw die met vuur speelde. Gerechtigheid. Wat ons niet zal doden. Michael Nyqvist speelt de rol van journalist Mikael Blomkvist, Noomi Rapace die van Lisbeth Salander, zijn briljante researcher. Ook zij overleefde verschrikkelijke jeugdtrauma’s (huiselijk geweld, brandstichting, verkrachtingen) en een opsluiting in een psychiatrische instelling. Ze heeft er nog nachtmerries over. Ze is eigenaardig, gesloten, koppig, echt geen doetje. Ze is sociaal onaangepast, mentaal instabiel en moeilijk benaderbaar. Officieel is ze psychotisch en introvert, in werkelijkheid uiterst scherpzinnig en gewiekst, een top onderzoekster met een fotografisch geheugen. Noomi Rapace (1979) werd in 2009 genomineerd voor de European Film Award voor beste actrice. 

Vera
Hekkensluiter is Vera, van de gelijknamige Britse detectivereeks, is de oudste van mijn gezelschap. Ze is de vrouwelijke versie van o.m. Frost en Morse. Ze zegt ‘Love’ tegen iedereen, zaagt soms, neemt tegen criminelen in Northhumberland een houding aan van ‘ons kent ons’, ‘ik begrijp je’, maar fileert en ontrafelt ze, als DCI Vera Stanhope, en pakt ze op hun leugens; ze laat niets ononderzocht, geeft meestal en onverwacht een andere wending aan een onderzoek. Ze is opvliegend, ernstig, dapper en verbeten, maar ook een eenzaat met humor. Een workaholic dat is ze zeker, maar geen modefreak, integendeel. Van haar verleden weet ik niet veel, tenzij dat ze als kind haar moeder verloor. Soms een ambetante tante voor haar medewerkers, soms heel begripvol. Ze is eerlijk en bekwaam (dat heb ik graag). Boos Vera heeft af en toe a walk in the woods nodig. ‘Vera’ vertolkt door Brenda Anne Blethyn (1946) is gebaseerd op de romans van Ann Cleeves en is al aan zijn zevende seizoen. Het is een klepper met 7 miljoen kijkers in het Verenigd Koninkrijk en in meer dan 30 landen te zien.


Nu weet je het. Ik heb echt een zwak voor misdaadseries, voor eigenaardige vrouwen en voor vrouwen met een verleden. In elk van hen vind ik iets van mij terug, in woorden en daden. Gelukkig. En dat mag zo blijven.

maandag 4 december 2017

WIE WIL OF KAN ER GEEN VRIJWILLIGER ZIJN?


Morgen is de dag van de vrijwilliger. Hoe kan ik mensen bewegen om vrijwilliger te worden voor een organisatie of vereniging? Ik weet het niet. Misschien door gewoon dit te vertellen: het voelt goed iets te doen voor iemand die hulp nodig heeft of in nood zit. Gratis.

Er zijn duizenden mensen die zich inzetten voor een huisgenoot, een zieke, een familielid, kinderen en kleinkinderen. Bewonderenswaardig. Soms hebben anderen hen echter (meer) nodig. Het is verrijkend om buiten gezin, je familie en kennissen- of beroepskring te treden. Een stap in een andere wereld te zetten, daar een handje toesteken: leerrijk en prettig. Dat moet niet dagelijks of wekelijks, maar toch geregeld of regelmatig zijn. Dat mag een uur, enkele uren of een dag per week zijn. Soms zijn eendagsvliegen welkom.
Onderschat niet wat je kunt: luisteren, zitten, kijken, iets zeggen, iets doen, koffie schenken, voorlezen, afwassen, adressen plakken, bloed geven, fondsen werven, kinderen bijles geven en 1001 andere zaken. Helpen, de gepaste hulp bieden die de ander nodig heeft,dat is de hoofdzaak.
Wat zijn de voordelen? www.vrijwilligerswerk.be zegt het, en ik vul aan:
  1. Vrijwilligerswerk is plezant, helpen maakt gelukkig en tevreden: dat klopt, al kan het werk ook wel eens saai en moeilijk zijn.
  2. Je krijgt waardering, voelt voldoening en je zelfvertrouwen groeit: dat klopt soms. Vertrouwen, waardering, begeleiding en vorming; het kan beter.
  3. Je krijgt de kans anderen te helpen, je betekent veel voor anderen en je omgeving: dat klopt, maar ‘veel’ moet niet, een ‘beetje’ is al voldoende.
  4. Je leert nieuwe mensen kennen, je hebt fijne sociale contacten: dat klopt.
  5. Je leert bij, je ontwikkelt talenten en doet werkervaring op: dat klopt. Je leert mensen, taken, culturen, enz. kennen, maar ook je eigen vaardigheden en talenten inzetten, is een troef.
Waarom zijn er dan zoveel mensen die geen vrijwilliger (willen) zijn, al hebben ze tijd en talenten? Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is: door iets te doen voor een ander, wordt de wereld sowieso gelukkiger, misschien niet meteen iedereen, maar om te beginnen minstens al twee.



Vrijwilligen doet goed




Enkele van mijn organisaties in Gent - het CAW, Uilenspel vzw en VoG vzw - kunnen nog veel helpende handen gebruiken, andere ook. Kijk op: https://vrijwilligerswerk.be/

Voor wie vrijwilligers inschakelt, luister naar hen, praat met hen. Ze hebben dikwijls een andere insteek, een ander jargon, een ander zicht op hoe en wat. Geef hun mening en hun werk een échte plaats. Ze zijn niet alleen assistent of medewerker, maar ook ambassadeur van je vereniging of organisatie: uithangbord én pleiter.