Meisje met de parel

Het Mauritshuis in Den Haag. 
Het oude ken ik, het vernieuwde nog niet: dat opent donderdag officieel zijn deuren. Dit museum toont het beste van de Gouden Eeuw, zegt zijn website. 

Mijn favoriet in dat huis? Meisje met de parel, van Johannes Vermeer (1655). NATUURLIJK!

Ik heb haar gezien en ik heb het boek gelezen en de film gezien. Ik ben gewoon weg van haar, net als op die andere vrouw, Mona Lisa.

Het was in 2007 
Ik kon het Mauritshuis niet voorbij lopen zonder binnen te gaan kijken.

Rembrandt van Rijn: ik was onder de indruk van uw anatomieles.

Paulus Potter: ik zag uw bonte koeien echt graag.
Frans Hals: ik genoot van uw geportretteerde figuren.

Peter Paul Rubens: ik was al een fan door het Rubenshuis in Antwerpen.

Maar… sorry heren. Ik moest naar haar. Naar dat meisje, dat meisje met die parel in haar oor.

Me and my girl 

Het was een indrukwekkend moment: ik had er lang naar uitgekeken. Ik herinner het me goed, al is het zeven jaar geleden. Ik zat sprakeloos te staren naar haar… en ik vroeg me af: van waar komt toch die immense aantrekkingskracht van dat meisje? Waar schuilt die in? 
In haar universele schoonheid?
In haar serene eenvoud?
In haar ingehouden houding?
In haar pure klasse? 
In haar nieuwsgierige blik?
In haar geopende mond?
In de glans van haar parel?
Of in haar pastelkleuren? 
Non lo so. Ik wist het niet, maar ik zag die, ik voelde die. Ze keek me indringend aan. Ze sprak me zachtjes aan… Wat ze zei? Dan kan en mag ik u niet vertellen. Dat was iets tussen haar en mij, twee vrouwen, van twee leeftijden, van twee tijden en twee stijlen… maar het was veel, heel veel. 
Ach ze is onweerstaanbaar. Daarom moet ik terug naar haar….

ALGERIJE

op 17 juni 2014

en ook

en zeker

maar ook...

in 1988

Amour toujours?

Gent heeft een liefdesbrug, de Sint Michielsbrug. Het is een échte liefdesbrug zoals in Wroclaw, Parijs, Verona of Ljubljana, waar koppeltjes eeuwige liefde beloven. Als symbool daarvan maken ze een hangslot vast aan die brug en gooien ze het sleuteltje in het water.

Aan liefdesbruggen horen hangsloten: 'cadenas d'amour', 'love locks', 'lucchetti d'amor' of 'sloten van liefde'. Liefst zoveel mogelijk, op alle mogelijke plaatsen, in alle mogelijke afmetingen, kleuren en vormen. Hangsloten zijn symbolen van liefde. Meestal staat op z’n slot de naam van de geliefden en de datum van het ophangen. Eens zo’n slot aan een brug hangt, verdwijnt de sleutel of in het water, of ergens in de stad. De sleutel terugvinden is dus zo goed als onmogelijk.


Eeuwige liefde of toch bijna...

Een hangslot bevestigen, betekent voor een stel een openbare bekentenis ven een hechte relatie, van de wens bij elkaar te blijven: liefst voor eeuwig en altijd, minstens voor de rest van hun leven. En liefst even liefdevol als op het moment dat het koppel dit metalen kleinood aan de brug bevestigde. De duurzaamheid van het metaal moet optornen tegen de wisselvalligheid-onstandvastigheid-vergankelijkheid van relatie en gevoelens. Uiteindelijk moet zo’n slot hetzelfde doel hebben als een munt werpen in de Trevi-fontein in Rome: geluk brengen. Met dit verschil dat de muntstukken elke dag uit het water worden gevist en naar een goed doel gaan. Sloten wegen. Dat heb ik gezien aan de Tumski-brug in Wroclaw, Polen.

Most Tumski

De stalen Tumski most ligt in het mooiste en oudste gedeelte van Wroclaw, vroeger Breslau, over de Oder-Wiesel. Deze 52 meter lange hangslotenbrug verbindt twee eilandjes, Ostrow Piaskowy en Ostrow Tumski. Het oudste stadsdeel herbergt mooie middeleeuwse kerken en een bezienswaardige kathedraal, romantische plekjes op eilandjes, verbonden met bruggetjes en passerellen. Die zijn te voet en per fiets te verkennen. In de zomer zijn het pleisterplekken van toeristen en jongeren. Die zitten er, met een fles bier of vodka in de hand, in het groen met een prachtig zicht op de stad.

De Tumski brug is uit 1888-89, ontworpen door Alfred von Scholtz, is ongeveer 6,8 meter breed: in de volksmond ‘Brug der verliefden’ genoemd. Net als ik met de fiets passeer, betrap ik er een koppel iets te laat: hun hangslot is al toe, en de sleutel in het water. Deze 10 ton wegende eilandbrug met zijn honderden diverse sloten doet je glimlachen: tellen en lezen is onbegonnen werk. Maar de liefde hangt op en hangt, letterlijk en figuurlijk, in de lucht.

Amour toujours

Niet enkel in Wroclaw maar ook aan de Pont des Arts in Parijs hangen slotjes, aan de passerelle Léopold-Sédar-Senghor bij de Tuileries ook. De roman ’Ho voglia di te’, uit 2006 en verfilmd in 2007, van Federico Moccia zou aan de basis liggen van deze internationale hangslotenbrughype. Ja, een rage is het, want wie zelf aan een of andere brug voor, op of na Valentijn, kan naar Wroclaw, Parijs, Ljubljana, Pécs, Vilnius, Moskou, Keulen, Kraku, Rotterdam, Kiev, Sevilla, en in Italië zelfs naar Rome, Verona, Firenze, Venetië en Ventimiglia. Bepaalde bruggen gaan letterlijk gebukt onder de sloten zodat de sloten worden verwijderd (net als nu in Parijs) of een slot hangen een boete kan opleveren. 

Dus eeuwige liefde ja, hangsloten neen.

P.S. De ‘Brug der liefde’ is de bijnaam voor de brug in de Aalstersteenweg in Sint-Truiden, onder de N3. Het is de plek waar koppeltjes afspreken. Daarom versierden graffitikunstenaars de muren met liefdestekeningen... naar het schijnt, want ik heb ze nog niet gezien. ‘Liefdesbrug’ is ook de  bijnaam van de Bonifaciusbrug in Brugge, een heel romantisch bruggetje maar dan wel zonder hangsloten. Het stenen bruggetje ligt achter het Groeningemuseum, Dijver 12. Het is één van de mooiste fotoplekjes van Brugge.