Herfst in Bourgoyen

Wandelen, kijken, genieten, wandelen, kijken, genieten...

De oorlog tegen de oorlog

11 november 2012. Ik zou mijn angst en afschuw voor de oorlog niet beter kunnen beschrijven dat deze aangrijpende tekst van een oude kameraad (88).
Zijn gevecht is ook mijn gevecht.

Wie jonge vrijwilligers zingend naar het front zag trekken en ze enkele uren later als marmeren beelden dood in de sneeuw zag liggen,
Wie ooit de wacht heeft opgetrokken achter een wal van dode bevroren soldaten,
Wie met een krop van angst in de keel en bonzend hart het eindeloze, moordende trommelvuur heeft ondergaan,
Wie de razernij van de stormloop, de bitterheid van de afweer en de wanhoop van de terugtocht heeft gekend,
Wie getuige was van moord, zelfmoord en genadeloze lijf aan lijf gevechten,
Wie de weeë geur van rottende lijken in overstroomde loopgrachten heeft geroken,
Wie met doorschoten en bevroren ledematen kreunend van de pijn op de hulp van de brancardiers heeft gewacht,
Wie de lichamen van naakte en ontmande krijgsgevangenen heeft gezien met afgesneden neus en oren,
Wie zijn beste kameraad in het slijk van een granaattrechter heeft weten sterven,
Wie dodelijk getroffen bloedende wrakken om een genadeschot heeft horen smeken,
Wie de verhakkelde lichamen van gekwetste en geamputeerde vrienden heeft aanschouwd,
Wie beleefd heeft hoe tanks in hun blinde vaart levende mensen verpletterden,
Wie er getuige van was dat oergezonde bloedjonge mensen, die elkaar niet kenden en elkaar niet haatten, elkaar stuk schoten als stenen pijpjes op de kermis,
Wie aan een moeder uitleg moest verschaffen over het lot van haar dode of vermiste zoon,
Al wie de oorlog heeft meegemaakt kan tot geen andere conclusie komen dan dat oorlog waanzin is en het slechtste wat de mensheid kan overkomen.
Laat ons allen samen een laatste oorlog voeren: ‘De oorlog tegen de oorlog!’
OVO